เพลิงแค้นทัณฑ์เถื่อน

ตอนที่ 4

เมคินทร์ปล้ำจูบจนหนำใจแล้วก็เคลื่อนริมฝีปากมาจูบเม้มที่ลำคอ มือยังคงคลึงเคล้นทรวงอกอย่างหนักหน่วง สร้างความเจ็บให้แก่เจ้าของ แต่เวลานี้มีอาการบางอย่างแทรกเข้ามา ร่างกายของเธอร้อนวูบวาบไปกับสัมผัสนั่น

ธีรตาสลัดไล่ความรู้สึกแปลกประหลาดนั่นออกไปแล้วเค้นเสียงไล่คนป่าเถื่อน “ออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้ ไอ้คนป่าเถื่อน”

เมคินทร์เหยียดยิ้มให้กับคำด่าทอ ก่อนจะกระชากเสื้อเชิ้ตออกจากร่างเล็ก ธีรตาเบิกตาโตอย่างตกใจ โดยที่ยังไม่ทันได้อ้าปากห้าม มือใหญ่ก็กระชากบราตัวสวยออก ปทุมถันคู่งามจึงปรากฏแต่สายตาคม ที่ตะลึงในความอวบใหญ่ไปครู่หนึ่ง ก่อนส่งเสียงหัวเราะอย่างพึงพอใจ

“ดี! ฉันชอบ” เจ้าของเสียเหยียดยิ้ม ดวงตาคมจดจ้องที่ยอดถันสีระเรื่อ

“แก...แกมันบ้า เลว ดีแต่รังแกผู้หญิง แกมันหน้าตัว...” เสียงกลืนหายเมื่อปากหยักกระแทกลงมา แล้วบดขยี้อย่างรุนแรง มือใหญ่ก็เคลื่อนเข้าหาปทุมถัน บีบเคล้นหนักมือเพื่อลงทัณฑ์คนปากดี พอหนำใจแล้วก็ถอนจูบออกมาจ้องริมฝีปากอิ่มที่บวมเจ่อจากแรงจุมพิต

“ยังจะปากดีอีกไหม” ถามเสียงเข้ม กวาดตามองไปทั่วผิวกายนวลเนียน จนก่อให้เกิดความกระหายใคร่

“จะ...จะทำอะไร” ธีรตาเอ่ยถามปากคอสั่น

“เป็นผัวเธอไง” จบคำนั่นร่างเล็กก็ถูกกดให้นอนลงบนแคร่ไม้ แผ่นหลังที่แนบสนิทกับพื้นไม้ทำให้เกิดรอยแรง

“อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันขอร้อง ฮือ...” ธีรตาพยายามร้องขอไม่ให้อีกฝ่ายทำอะไรเธอ น้ำตาก็ไหลพราก หวาดกลัวจนตัวสั่นเทา

“น้ำตาของเธอมันหยุดฉันไม่ได้หรอก เพราะงั้น เลิกบีบน้ำตาซะ” เมคินทร์โน้มหน้าลงไปบดจูบจนกลีบปากนุ่มแทบปริแตก มือใหญ่ก็เริ่มไม่อยู่นิ่ง เขาลูบไล้ไปทั่วผิวกายที่เนียนนุ่มมือดีเหลือเกิน ก่อนจะมาหยุดนิ่งที่ทรวงอกคู่งาม เขาบีบเคล้นราวกับเป็นลูกบอล ธีรตาเจ็บแต่ก็เสียวซ่านไปพร้อมๆ กัน เธอเกลียดความรู้สึกแบบนี้ที่สุด

“อย่า...” เสียงหวานสั่นเอ่ยห้าม กายบิดไปมาเมื่อเขาใช้ปากดูดดุนทรวงอก ก่อนจะเคลื่อนปากขึ้นมาจูบไซ้ไปทั่วลำคอ

“เนื้อตัวเธอนี่...น่าเอาดีนะ” เสียงทุ้มห้าวดังชิดใบหูนุ่มนิ่ม ก่อนที่มือจะเลื่อนลงต่ำเรื่อยๆ และหยุดนิ่งที่ขอบกางเกง ไม่นานซิปกางเกงก็ถูกรูดออก

“ไอ้เลว” ธีรตาเค้นเสียงต่อว่า พร้อมกับดิ้นขัดขืนไม่ยอมให้เขาถอดกางเกงออกง่ายๆ แต่หารู้ไม่ว่าคำด่าทอนั้นไปกระตุ้นต่อมโมโหของอีกคน เพราะคำว่าเลวมันต้องเอาไว้ใช้กับพี่ชายของผู้หญิงคนนี้ต่างหาก เขาดีกับไอ้หมอนั่นทุกอย่าง แต่มันกลับตอบแทนเขาด้วยการแย่งชิงคนรักของเขาไป เพราะฉะนั้น! น้องสาวของมันต้องได้รับผลกรรมแทนมัน

“เธอมันสมควรตาย” เมคินทร์ใช้มือคอคนตัวเล็กอย่างโมโห แต่เมื่อรู้ว่าตัวว่าผู้หญิงคนนี้ไม่สมควรตายง่ายเกินไป มือใหญ่จึงคลายออก

‘นี่ฉันไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ ทำไมต้องมาเจอคนเลวคนนี้ด้วย’ พอรอดพ้นวินาทีเฉียดตายมาได้ธีรตาก็คร่ำครวญอยู่ในใจ ก่อนจะรีบขยับกายลงจากแคร่เมื่อร่างใหญ่ถอยห่างออกไป เธอนั่งไปนั่งคดคู้ยกเข่าขึ้นปิดทรวงอก

“ฉันเห็นหมดแล้วไม่ต้องมาปิด แล้วฉันจะบอกให้รู้ไว้ว่าคนงานของฉัน ชอบผู้หญิงหน้าอกใหญ่ๆ อย่างเธอที่สุด แต่ก่อนที่เธอจะไปมีผัวเป็นคนงานของฉัน เธอจะได้ฉันเป็นผัวก่อน” ปากหยักเหยียดยิ้ม เดินเข้าไปหวังกระชากร่างเล็กให้กลับไปนอนบนแคร่ไม้อีกครั้ง แต่กลับถูกเศษดิ้นพุ่งใส่หน้าด้วยฝีมือของคนตัวเล็ก

“ไอ้เลว ฉันเกลียดแก” ธีรตาเค้นเสียงต่อว่า ก่อนจะกอบกำเศษดินเอาไว้ในมือ หากเขามาอีกเธอจะสาดใส่อีกเช่นกัน

“อยากตายนักใช่ไหม” เมคินทร์ตวาดลั่น เจ็บใจจนสันกรามนูนปูดเด่นชัด ก่อนเอื้อมมือไปคว้ามือเล็กแล้วบิดไพล่ไปด้านหลัง วินาทีถัดมาริมฝีปากหยักก็กดแนบเข้าหาริมฝีปากอิ่ม บดขยี้หนักหน่วงเพื่อลงทัณฑ์

ธีรตาบิดมือจนหลุดในที่สุด จากนั้นเธอก็ทุบตีไปทั่วกายใหญ่ หวาดกลัวเหลือเกินว่าคนสารเลวจะยัดเยียดตำแหน่งสามีให้ ทว่าสิ่งหวาดกลัวก็เกิดขึ้น เมื่อมือใหญ่จัดการรูดกางเกงขาสั้นของเธอออกไปกองไว้ที่ข้อเท้า

“เธอนี่ใหญ่ไปทั้งตัวจริงๆ” สายตาจดจ้องไปที่เนินกุหลาบ อึดใจก็วางมือทาบบนเนินนั่น แล้วค่อยๆ สอดนิ้วเข้าใต้กางเกงตัวน้อย ธีรตากระถดถอยหนี สั่นหน้าระรัว เมื่อเขากดนิ้วตรงรอยแยก จากนั้นก็เริ่มทรมานจนกายเล็กบิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน

ปากหยักร้ายกระตุกยิ้มชอบใจเมื่อในที่สุดคนถูกทรมานก็ปลดปล่อยเสียงครางออกมา ธีรตาหน้าแดงก่ำทั้งอายทั้งโกรธที่เผลอปล่อยเสียงน่าอายออกไปให้ผู้ชายสารเลวยิ้มเยาะเย้ย

“ฉะ...ฉัน...ฉันขอแช่งให้แกตายเหมือนหมาข้างถนน” ธีรตาสาปส่งพร้อมสายตาเกลียดชัง

“ฉันต่างหากที่จะทำให้เธอตาย” เมคินทร์กระตุกยิ้มเย็น ถอนนิ้วออกจากความชุ่มฉ่ำ แล้วหยิบปืนออกมาข่มขู่ ทั้งที่ตอนนี้ร่างกายของเขาก็ต้องการการปลดปล่อย แต่สภาพห้องที่รกและอับจนชวนอาเจียนทำให้เขาจำต้องยอมอดทนเอาไว้ก่อน เพราะยังมีเวลาเริงสวาทกับน้องสาวไอ้สารเลวอีกนาน!

“ยะ...อย่านะ” ธีรตาร้องห้ามเสียงตะกุกตะกัก เพราะเธอยังไม่อยากตาย เนื่องจากเป็นห่วงมารดาที่ต้องอยู่คนเดียว

“กลัวตายงั้นเหรอ” ถามเสียงกลั้วหัวเราะ ธีรตาขยับถอยหนีอย่าลนลานเมื่ออีกฝ่ายเอาจ่อมาที่เธอ