ซึ่งเมื่อก่อนรามานไม่เคยสนใจสายตาคนมอง เวลานี้เขาไม่ชอบใจ และไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดวณิชยาแบบนั้น เขาจึงเอื้อมจับมือของวณิชยายกขึ้นมาจุมพิตดื้อๆ หญิงสาวอายม้วน และพยายามชักมือกลับ เธอกดเล็บหยิกเนื้อเขาที่ข้างเอวแรงๆ จนสะดุ้ง พร้อมกับกระซิบดุ
“อย่ารุ่มร่ามสิคะคุณ!!”
ชายหนุ่มยิ้มแผล่ และยิ้มกว้างมากขึ้น ที่เขาทำใช่อยากหยอกเย้าหล่อนเมื่อไร!! เขาต้องการให้ไอ้สายตาซอกแซกนั่น!! มองเห็นแหวนที่วณิชยาและเขาใส่ไว้คู่กันต่างหาก
ภากรตาเหลือกตายห่า ตายโหง!! เขาอมยิ้มตามกับความหวานของรามานกับผู้หญิงข้างกาย จนมาสะดุดกึกกับแหวนเพชรน้ำงานที่นิ้วของเธอ แหวนที่เคยอยู่บนนิ้วของรานี แหวนที่แสดงถึงตำแหน่งมาดาม กลูซาคอฟ พระเจ้า!! เขาตกข่าว ภากรรีบชักสายตากลับ หัวใจเต้นระส่ำเกือบซวยแล้วไหมล่ะ
แต่ทำไมไม่มีใครรู้เรื่องสำคัญนี่
รามานกระตุกยิ้มเขารวบกอดวณิชยา ไม่สนใจกา
