บทที่4.คนใกล้ตัว....
1642 คำ
“ไม่ถามเหรอว่าฉันจะไปไหน?” นางพูดยิ้มๆ วันนี้อารมณ์ดีจนลุกขึ้นมาเตรียมอาหารให้บุตรชาย เป้าหมายของนางคือรามานเอ็นเตอร์ไพรส์ เพื่อเอาอาหารที่นางปรุงเองไปให้บุตรชายได้ชิม
“ไม่ค่ะ” หญิงสาวตอบพร้อมกับยิ้มน้อยๆ
“ดี!! ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิจ้ะ เอาชุดที่สวยๆ ด้วยล่ะ” นางมองสำรวจวณิชยา พลางส่ายหน้า หญิงสาวแต่งตัวสบายๆ ไม่สะดุดตาพอ หากจะให้ต้องตารามานมันต้องสวยกว่านี้
ดวงตาของรานีระยิบระยับ จนวณิชยาสะดุด “คุณท่านจะไปไหนไม่ทราบคะ หนูจะได้แต่งตัวให้ถูกกาลเทศะค่ะ”
“เอาชุดที่มันทางการนิดๆ แต่ขอเดรสสีอ่อนๆ เกล้าผมหน่อยก็ดี”
สาวใหญ่ไม่ตอบตามจริงนางแนะการแต่งตัวให้ พร้อมกับคะยั้นคะยอให้วณิชยารีบไปเตรียมตัว
หญิงสาวยอมทำตามแบบเกรงๆ เธอแอบหวั่น มีไม่กี่ที่ที่รานีจะไป และหากเป็นที่ที่นางไปเป็นประจำมันก็ไม่น่าจะมีปัญหา แต่หากนางจะไปอีกที่ล่ะ? สถานที่นั้นเธออาจจะพบเจอกับคนที่ตัวเองกำลังหลบหน้าเขาอยู่
อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดเธอหลบไม่ได้ตลอดชั่วชีวิต แต่รับรองได้ เธอจะไม่ปริปากพูด และพร้อมจะยืนกระต่ายขาเดียว แม้ชายหนุ่มจะจับได้
“เอาน่าชยา ไม่มีอะไรหรอก คุณท่านอาจจะไปสมาคม” เธอปลอบใจตัวเอง มองเงาตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ หญิงสาวที่สะท้อนให้เห็นอยู่ในนั้น แม้จะสดใสเพราะวัย แต่แววตาของเธอไม่สดใสเช่นเดิม มันมีริ้วรอยความกังวลจนแทบจะทะลุออกมาให้คนรอบๆ ตัวเห็น วณิชยารีบปั้นหน้า เดินเกมวิ่งลงมาจากห้อง เพราะไม่อยากให้รานีรอนาน
“ไปจ้ะเดี๋ยวไม่ทัน” รานียิ้มกว้าง พอใจผลการแต่งตัวของเด็กในอุปการะ วณิชยาสวยหวานสมใจ และหากรามานเห็น เขาน่าจะพอใจวณิชยาไม่น้อย นางรู้รสนิยมของบุตรชายดี ถึงเขาจะชอบควงผู้หญิงร้อนแรง แต่หากมีสาวหวานอยู่ใกล้ๆ ละก็ ไม่มีผู้ชายคนไหนปฏิเสธหร๊อก!! ผู้หญิงลักษณะเช่นนี้ ผู้ชายมักจะนิยมเอาไปเป็นแม่ของลูก สาวเปรี้ยว สาวร้อนทั้งหลายนั่น ส่วนมากก็เป็นได้แค่คู่ควง เพราะลักษณะของหล่อนๆ ไม่เหมาะที่จะเป็นแม่ที่ดีได้
หญิงสาวนั่งใจตุ่มๆ ต่อมๆ มาตลอดทางและสิ่งที่เธอกลัวก็เป็นความจริง!! รถยนต์ของรานีเลี้ยวเข้าไปในสำนักงานใหญ่ของรามานเอ็นเตอร์ไพรส์ หญิงสาวใจหายวูบ เหงื่อไหลซึมเต็มแผ่นหลัง รีบคิดหัวแทบแตก เพื่อหาวิธีหลบให้เนียนที่สุด เวลานี้ยังใหม่สดเกินกว่าที่ตัวเองจะประจันหน้ากับรามานตรงๆ
“เป็นอะไรไปชยา หน้าซีดๆ” รานีมองเห็นความผิดปกติของคนข้างตัว นางเอ่ยถาม ขณะที่ยืนอยู่หน้าลิฟต์ประจำตำแหน่งของประธานบริษัท
“คุณท่านชยาปวดท้องค่ะ!” ข้ออ้างที่คิดได้แบบปัจจุบันทันด่วน ผสมกับหน้าเซียวๆ ทำให้รานีเชื่อสนิทใจ
“เป็นมากไหม? ไปหาหมอที่ห้องพยาบาลบริษัทไป หรือต้องให้ฉันพาไปเอง” นางกังวลแทนวณิชยา
“ไม่ได้ปวดแบบนั้นค่ะ” เพราะจำต้องพูดปด หน้าของเธอผ่าวร้อน แต่คนสูงวัยกลับคิดไปอีกทาง นางหัวเราะพร้อมกับโบกมือไล่
“ไปเข้าห้องน้ำซะไป แล้วตามไปล่ะ ไปห้องพี่เขาถูกใช่ไหม?”
นางพูดกลั้วหัวเราะ วณิชยาคงตื่นกลัว เลยอยากจะถ่ายหนักเบาตามประสาผู้หญิงขี้กลัว
“ค่ะ” หญิงสาวรับคำ เธอส่งกระเป๋าใบใหญ่ที่ถือมาให้กับการ์ดของรานี ก่อนจะรีบเดินตัวปลิวจากไป
เธอหันแผ่นหลังผิงพนังคอนกรีต ถอนใจเฮือกใหญ่ๆ เมื่อหาเหตุให้ตัวเองรอดได้
“หนูขอโทษค่ะคุณท่าน” เธอเดินออกไปด้านนอกอาคาร และคงต้องถ่วงเวลาจนกว่ารานีจะลงมาจากห้องทำงานของบุตรชาย อาจจะถูกดุ! แต่มันสามารถทำให้เธอหลบหน้ารามานได้อีกครั้ง
* CEO *
รามาน กลูซาคอฟ
ความขลัง ความหน้าเกรงขามไม่ได้ลดทอนลงบรรยากาศด้านหน้าห้องของรามานยังคงขลังไม่เปลี่ยน รานียิ้มกริ่ม เธอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้อง โดยที่ไม่มีใครกล้าขวาง
นางดันประตูเปิดเข้าไปพร้อมกับร้องทักบุตรชาย
“แม่ไม่ได้มาขัดจังหวะลูกใช่ไหมรามาน”
นราหันมายิ้มให้ เขาเดินเข้ามารับกระเป๋าถือใบใหญ่ที่เดาได้ไม่ผิด ในนั้นน่าจะมีอาหารกลางวันสุดอร่อย ฝีมือของรานีเอง
“คุณท่านทำอาหารกลางวันมาให้คุณรามานใช่ไหมครับนี่”
นางยิ้มก่อนตอบ “แสนรู้!”
“หูยลาภปากของผมด้วยสิครับคุณครับ มื้อกลางวันจะทานที่นี่ หรือห้องอาหารดีครับ ผมจะได้ให้คนจัดโต๊ะถูก”
นราหันไปถามเจ้านาย และเหมือนเดิมรามานกำลังเหม่อ มันเป็นเช่นนี้มากว่าหนึ่งอาทิตย์
“หะ อะไรนะ?” ชายหนุ่มสะดุ้ง เขามองนรา สลับกับมาดา พร้อมกับถามเสียงแผ่วๆ
รานีขมวดคิ้ว บุตรชายมีอาการแปลกๆ เหมือนกำลังมีเรื่องคิดไม่ตกและกำลังทุกข์หนัก
“กินที่นี่แหละนรา เดี๋ยวยัยชยาตามไปไม่ถูก” นางจัดการบงการเองเมื่อเจ้าของห้องยังมึนๆ งงๆ อยู่
“ครับ” นรารับคำมาดามกลูซาคอฟ เขากำลังคิดอยู่เชียวว่านางลืมหนีบน้องสาวของเขามาด้วยจริงเหรอ เพราะแทบจะทุกครั้ง รานีจะหอบหิ้ววณิชยาติดมาด้วยตลอด ครั้งนี้จึงแปลกใจที่ไม่เห็นน้องสาว
“ไปเข้าห้องน้ำน่ะ เดี๋ยวคงตามมา” นางเปรยบอกนรา แล้วจึงเดินไปหาบุตรชาย
“งานมีปัญหาเหรอรามาน แม่คิดว่าเราคร่ำเคร่งแปลกๆ”
นางซักบุตรชาย เพราะรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ
รามานผ่อนลมหายใจช้า เขาเสหลบสายตาของท่าน ก่อนจะตอบเสียงอุบอิบ มันเป็นการพูดปดครั้งแรก กับมารดา
“มีปัญหาที่ สาขาเมืองไทยครับ นิโคไลเออรี่รีไทร์ เลยวุ่นไปหมด” ชายหนุ่มกล่าวแก้ ปัญหาสิวๆ นั้นเขาแก้แล้ว แต่มันจวนตัวหาอะไรแก้ไม่ทัน
“นิโคไลทำไมล่ะ แม่เห็นว่าเขาขยันทำงานดีนี่น่า หรืออยากพักแล้ว”
หัวหอกแต่ละคนนางรู้จักหมด หนุ่มใหญ่บ้างานอย่างนิโคไล จึงแปลกใจที่ชายผู้นั้นถอนตัวทั้งๆ ที่งานในสาขานั่นเพิ่งจะเริ่ม
“ความจริงมีคนไปแทนแล้วครับ แต่ผมยังคงห่วงอยู่”
ชายหนุ่มรีบกล่าวแก้ มารดาของเขาฉลาดเป็นกรด นางรู้แน่หากรู้ว่าใครไปแทนนิโคไล
“ให้ใครไปล่ะ ลูกถึงยังไม่วางใจ” นางทรุดนั่ง ทำทีเป็นเปิดแมกกาซีนดูเพื่อแก้การจับผิด มีหรือนางจะไม่รู้ว่าบุตรชายส่งใครไปแทนและคนๆ นั้นวางใจได้ นางเห็นเขามาตั้งแต่รุ่นๆ
รามานกลอกตาดีนะที่ไหวตัวทัน มีหรือมารดาจะไม่รู้ นางคงกำลังจับพิรุธเขาอยู่ คงต้องระวังตัวเพิ่มอีกนิด
“ไอ้นายแบบไงแม่ อเล็คซานเดอร์” เขาตอบเสียงเรียบ ปรับพิรุธในใจจนหมด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับนาง ด้วยแววตาว่างเปล่า
“หึ! อเล็คเหรอ? ก็วางใจได้สิ หมอนั่นนะเพื่อนรักลูกนี่นา แล้วมีอะไรให้กังวล”
นางเริ่มซักไซ้ มีอะไรในใจบุตรชายแน่ บุคคลคนนั้น ยิ่งกว่าวางใจได้ อเล็คซานเดอร์เป็นหุ้นส่วนของรามานเอ็นเตอร์ไพรน์ด้วย ไม่มีทางที่เขาจะทำพังคามือตัวเอง
“เรื่องงานไม่มีปัญหาครับแม่ แต่อเล็คมันกำลังมีปัญหาส่วนตัว”
รามานขอโทษอเล็คซานเดอร์ในใจ เขาขอเอาตัวรอดก่อน โบยความไม่สบายใจให้เพื่อนรักเป็นคนรับไป
“เกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนของลูก” นางขมวดคิ้ว รู้สึกไม่ชอบมาพากล
รามานครางในอก แม่เกาะไม่ปล่อยและคงไม่ยอมเลิกถาม หากยังไม่รู้รายละเอียด “ดูเหมือนอเล็คกำลังจะได้ ‘เมีย’ ที่เป็นคนท้องถิ่นน่ะครับ” รามานยอมเปิดปาก เขาโยนเผือกร้อนให้อเล็คซานเดอร์แทน
“เมียมีผู้หญิงคนไหนใจกล้า คว้าอเล็คไปครองได้ เหลือเชื่อ!!”
เป็นเรื่องเดียวที่พูดให้ใครฟังก็คงไม่มีใครเชื่อ อเล็คซานเดอร์ เชอร์ราวิน อดีตนายแบบชื่อดัง หล่อติดอันดับต้นๆ ของโลก มีผู้หญิงอยากขึ้นเตียงเขาเป็นร้อยคน แต่มาติดกับผู้หญิง จนอยากมี ‘เมีย’ เป็นตัวเป็นตนเชียวเหรอ?
รานีหมดความสนใจเรื่องอาการแปลกๆ ของบุตรชาย นางสนใจเรื่องใหม่ที่น่าสนกว่าเป็นไหนๆ อเล็คซานเดอร์ไม่ต่างอะไรกับบุตรชายอีกคนของนาง หนุ่มผู้นั้นเข้านอก ออกในคฤหาสน์กลูซาคอฟเหมือนเป็นบ้านอีกหลังหนึ่งของเขาสองหนุ่มอยู่ก๊วนเดียวกันหัวหกก้นขวิด แม้จะอยู่คนละสายอาชีพอเล็คซานเดอร์ขายหน้าตา เขาสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำ จนกระทั่งถึงจุดอิ่มตัว ชายหนุ่มจึงถอยหลัง ทิ้งวงการมายา มาเอาดีด้วยการใช้สมอง และไม่ผิดหวังเลย อเล็คซานเดอร์คืออัจฉริยะตัวจริง เขาบุกเบิก ลุยงานเคียงไหล่รามาน จนวันนี้ขึ้นไปยืนอยู่จุดสูงสุด ได้แบบไม่อายใคร
- ผู้เขียน
