รามานพ่นลมหายใจพรวดๆ เขาหมุนตัวหนีสายตาคู่นั่น เมื่อหัวใจตัวเองกำลังอ่อนยวบลง
เขาแพ้ทางวณิชยาแววตาของหล่อนทำให้เขาเจ็บร้าวไปทั้งหัวใจ
“เธอต้องการเท่าไร สำหรับการปิดเรื่องนี้เป็นความลับตลอดกาล ฉันไม่ต้องการให้ใครรู้เพิ่ม นอกจากเธอกับฉัน”
ชายหนุ่มกลั้นใจพูด! เขารู้ว่ามันไม่ใคร่จะดี สำหรับการปัดความรับผิดชอบ แต่ให้เขาต้องแบกรับหล่อนไว้ เขาก็ไม่พอใจเช่นกัน มันคือเรื่องบังเอิญ แม้มันจะทำให้เขาสุขซ่านกว่าครั้งไหนๆ แต่เขายังไม่อยากมีภาระ เขายังไม่อยากมีห่วงผูกคอ และยังไม่ต้องการ ‘เมีย’
รอยยิ้มเหยียดๆ แต้มมุมปาก เป็นการเหยียดหยันตัวเองที่ดันเผลอพลาด ให้เขาเชยชิมฟรีๆ
นำตาหยดเล็กๆ ไหลกลิ้งเธอรีบยกมือขึ้นปาดลวกๆ พร้อมกับกลั้นใจตอบ
“ช่างเถอะค่ะ หากชยาอยากได้เงิน!! ชยาคงรีบบอกคุณแล้ว ถือซะว่ามันเป็นแค่ฝันร้ายเถอะนะคะ หากคุณไม่พูด ชยาก็สัญญาว่
