“เอสบอก” มายมิ้นท์พยักเพยิดไปทางเอสก่อนจะไปนั่งบริเวณโซฟาพร้อมกับทอย ทอยเปิดถุงแล้วหยิบขนม เครื่องดื่มออกมาวางบริเวณโต๊ะกระจกเล็กๆ ด้านหน้าพวกเขา พลางคว้ารีโมทมาเปิดทีวี
ฉันเงียบแล้วหันไปมองเอสที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
“แล้วนายรู้ได้ยังไงว่าฉันจะย้ายห้อง”
“เธอบอกผมไง” เขาหัวเราะ
“ฉันเหรอ? ตอนไหน” ฉันย่นคิ้ว
“เธอคงจำไม่ได้หรอกมั้ง เธอเมานี่นา” เอสตอบแล้วยกยิ้มเสแสร้งจนรู้สึกได้ ใจฉันร้อนไปหมด
เขาโกหกฉันชัดๆ ฉันจะไปเมาแล้วบอกเขาได้ยังไง... ก็ฉันเพิ่งรู้เรื่องย้ายห้องไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้จากพ่อ
“เธอคงจำไม่ได้หรอกมั้ง เธอเมานี่นา” เอสตอบแล้วยกยิ้มเสแสร้งจนรู้สึกได้ ใจฉันร้อนไปหมด เขาโกหกฉันชัดๆ ฉันจะไปเมาแล้วบอกเขาได้ยังไง... ก็ฉันเพิ่งรู้เรื่องย้ายห้องไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้จากพ่อ
แต่เพราะฉันไม่อยากจะแสดงออกให้เขารู้ว่าฉันไม่โง่ บางทีการแกล้งโง่อาจจะง่ายกว่า...
“เหรอ คงอย่างนั้นมั้ง” ฉันแก
