ฉันมาที่มหาลัยและนั่งรอเขา หน้าคณะบริเวณโต๊ะไม้ใหญ่ กล้องวงจรปิดถูกยัดไว้ในกระเป๋าอย่างมิดชิด ขณะที่นั่งอยู่ฉันก็คิดหาวิธีที่จะเอากล้องพวกนี้ไปติดในบ้านเขา... จะไปกับเขาสองคนก็เสี่ยงเกินไป แต่ถ้าไปกันหลายคนก็ยากมากที่ฉันจะหาจังหวะแอบเอากล้องไปติดในบ้านเขาได้
พ่อฉันพยายามจะให้ฉันเลี่ยงและหนี แต่ฉันรู้แล้วว่าการพยายามหนีไปเรื่อยๆ มันไม่ช่วยอะไรเลย มันคงจะดีกว่าถ้าฉันรู้การเคลื่อนไหวของเขาบ้าง
บรรยากาศวันนี้ค่อนข้างเย็น เมฆครึ้มเหมือนเป็นสัญญาณเตือนถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามา เสียงผู้คนรอบตัวเบาลง เพราะต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ฝนเม็ดเล็กปรอยลงมาให้ฉันเครียดเล่นๆ
เออ ผู้ชายคนนั้นน่ากลัวอยู่แล้ว ดันเสือกมีบรรยากาศเหมือนหนังผีชวนผวาอีก บ้าชัดๆ
เพราะการนั่งเฉยๆ พร้อมกับการจินตนาการมากมายในหัวทำให้ฉันเครียด ฉันเลยลุกขึ้นแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ นิโคตินที่แผ่ซ่านเข้าไปในลำคอและปอดทำให้สมองฉันโล่ง
