เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“พ่อ” ด้วยเพราะชั่วชีวิตนี้ เนื้อทองไม่มีที่พึ่งอื่นใด นอกจากพ่อผู้ให้กำเนิด ต่อให้รู้เห็นว่าพ่อบังเกิดเกล้านั้นมีส่วนทำให้ตนต้องมาทนทุกข์ทรมานอยู่อย่างนี้ เด็กน้อยผู้ไม่ประสีประสาก็ยังคงพร่ำเพรียกเรียกหาคนเป็นพ่อไม่สิ้นสุด แม้กายหยาบจะแตกดับไปแล้ว แต่ด้วยเพราะวิบากแห่งกรรมเก่าในภพหลัง เคลื่อนวนกลับมาบดขยี้ซ้ำ ทำให้เนื้อทองต้องมารับเคราะห์หนักทั้งยามเป็นและยามตาย แม้แต่ยามกลายเป็นผี “ยกวิญญาณของมึงให้กูเสียดีๆ” หมอขามขยับลุกขึ้นจากที่อาสนะนั่ง จากนั้นหันไปคว้าหวายลงอาคมด้ามยาวสักวา หัวปลายท้ายพันด้วยด้ายแดงปลุกเสกขึ้นมาจากแท่นบูชา มือข้างหนึ่งจับดึงดัดหวายก่อนจะร่ายคาถาเป่าซ้ำจากปลายข้างหนึ่งไปจนสุดปลายอีกด้านหนึ่ง “ไม่ ทองจะอยู่กับพ่อ” วิญญาณน้อยยืนกรานในความภักดี เลือดสดต่างน้ำตาไหลหยดล้นจนเต็มใบหน้าชุ่มแดงฉาน “มึงดื้อนักหรือ อย่างนั้นมาดูกันว่ามึงจะทนหวายของกูไปได้สักกี่ไม้” หวายเส