ตอนที่3 คืนเข้าหอ
1144 คำ
งานวิวาห์ผ่านไปอย่างน่าเบื่อหน่าย รัตติกาลต้องข่มอารมห์ของตัวเองเพื่อไม่ให้งานวันนี้ล่มก่อนเวลาอันควร ตอนแรกที่ว่าจะไม่มีการจดทะเบียนสมรสใด ๆ ณ.เวลานี้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่แต่งงานมีสามีถูกต้องตามกฏหมายไปแล้ว เพราะสิงหนาทเล่นมัดมือชกเธอแบบไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ครั้นจะปฏิเสธก็ทำไม่ได้อีกเช่นกัน เพียงเพราะไม่อยากหักหน้าบิดาและคุณกรกฎต่อหน้าแขกเหรื่อมากมายที่มาร่วมงาน แต่สิงหนาทก็ยืนยันกับเธอเองว่าเขาจะหย่าให้ในภายหลัง แค่ช่วยกันแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้านี้ผ่านไปให้ได้เสียก่อน
ภายในห้องหอเวลานี้เงียบสงบ เพราะสิงหนาทกำลังสนุกอยู่กับการฉลองพร้อมกลุ่มเพื่อนของเขา หลังจากงานอาฟเตอร์ปาร์ตี้เริ่มได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง รัตติกาลที่เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาหลายชั่วโมงจึงต้องขอตัวขึ้นมานอนพักผ่อนก่อน เพราะถึงอย่างไรหลังจากทำพิธีเข้าหอเสร็จสิ้น สิงหนาทก็รับปากทางพ่อและแม่ของเขาเองว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวหรือใช้สิทธิ์การเป็นสามีจอมปลอมกับเธอหลังจากนี้ ทำให้หญิงสาวรู้สึกสบายใจที่ต้องอยู่ภายในห้องหอเพียงลำพังเช่นนี้ ความเหนื่อยเพลียที่สะสมมานานทำให้หญิงสาวทันทีที่ล้มหัวลงนอนบนหมอนถึงกับหลับสนิทไปโดยที่ไม่รู้ตัว
หลายชั่วโมงผ่านไป หญิงสาวรู้สึกเพียงแค่ว่าร่างกายของเธอกำลังถูกรบกวนจากบุคคลภายนอก แถมทั้งกลิ่นแอลกอฮอล์ยังคลุ้งหนักทำให้ต้องสะดุ้งลืมตาตื่นขึ้นมาดูด้วยความตกใจ
"คุณสิงห์ ปล่อยฉันนะ นี่คุณทำบ้าอะไรเนี่ย!"
หญิงสาวพยายามผลักไสไล่ส่งร่างกายของคนเมาที่เหมือนไม่ได้สติ แต่สิงหนาทกลับไม่ได้ยินเสียงพูดของเธอเลยแม้แต่นิด ใบหน้าหล่อยังคงดอมดมตามลำคอขาวระหง ฝ่ามือหนาพยายามที่จะปลดเปลื้องชุดนอนที่อีกคนสวมใสอยู่ออกให้พ้นจากกาย ไม่ว่ารัตติกาลจะพยายามต่อต้านหรือร้องขอชีวิตมากเพียงใด เห็นทีคำขอของเธอจะไม่เป็นผลเลยสักนิดในเวลานี้ จนต้องร้องไห้สะอึกสะอื้นเนื้อตัวสั่นเทาเพราะเกิดอาการกลัวกับการลุกล้ำของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าสามีจอมปลอมที่เธอไม่ได้อยากจะมีมาตั้งแต่แรกแล้ว
"คุณสิงห์ฉันขอร้องเถอะนะ อย่าทำอะไรฉันเลย อย่าทำกับฉันแบบนี้ อย่าทำให้ฉันรู้สึกไร้ค่า เป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจแบบนี้เลย"
ภายใต้ความมืดสลัวที่ปกคลุม ดวงตาคมที่จับจ้องมองร่างขาวนวล แขนสองข้างของรัตติกาลถูกจับตรึงไว้ด้วยฝ่ามือหนา ใบหน้าขาวนวลมีหยดน้ำใสไหลอาบแก้ม แต่ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ได้รู้สึกสงสารเลยแม้แต่นิด
"เธอคิดว่าน้ำตาของเธอจะทำให้ฉันรู้สึกสงสารได้งั้นสิ ฉันมีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้ เพราะว่าเธอเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของฉันแล้ว ทำตัวเหมือนไม่เคยงั้นแหละ เธอคิดหรือไงว่าฉันจะสนใจที่เธอเคยเป็นของไอ้เบสท์มาก่อน ยิ่งเธอเคยเป็นของมันมาแล้ว ฉันยิ่งอยากทำให้มันรู้สึกเจ็บปวดเหมือนกับที่ฉันเคยเจอมา"
"ฉันไปเกี่ยวอะไรด้วย ทำไมคุณต้องทำกับฉันแบบนี้ พี่เบสท์กับคุณมีปัญหาอะไรกันไม่ได้เกี่ยวกับฉันเลยนะคุณสิงห์ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณไปรู้จักพี่เบสท์ได้ยังไง คุณสิงห์คุณอย่าทำกับฉันแบบนี้เลยนะคะ คุณจะทำทั้งที่ฉันไม่เต็มใจแบบนี้มันเท่ากับคุณข่มขืนฉันเลยนะคะ" น้ำเสียงสั่นเครือตอบกลับอย่างแผ่วเบา น้ำตายังคงไหลอาบแก้มอย่างน่าสงสารอยู่เช่นนั้น
"ผัวจะนอนกับเมีย เขาไม่เรียกว่าข่มขืนหรอกนะ ฉันมีทะเบียนสมรสมันเป็นสิทธิ์ชอบทำที่ฉันจะทำแบบนี้กับเธอได้รัตติกาล"
"แต่ฉันไม่..."
ไม่ทันที่หญิงสาวจะต่อปากต่อคำด้วย เรียวปากอวบอิ่มก็ถูกทาบทับลงด้วยริมฝีปากหนา ไม่ว่าหญิงสาวจะต่อต้านสักเพียงไหน แรงดิ้นรนที่พยายามขัดขืนก็ไม่สามารถเอาชนะความแข็งแรงของร่างสูงที่อยู่เหนือกายได้ ยิ่งอารมณ์โกรธที่เขามีบวกกับแอลกอฮอล์ที่ได้รับเข้าสู่ร่างกายแล้ว ยิ่งทำให้เขาเหมือนซาตานที่พร้อมจะคร่าชีวิตเธอให้จมดิน เมื่อร่างกายไม่อาจต้านทานความปรารถนาที่เกิดขึ้นได้ หญิงสาวได้แต่นอนครวญครางใต้ร่างของผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอด้วยความจำยอม ยอมให้เขาได้เสพสุขกับร่างกายของเธอจนพอใจ คืนเข้าห้องที่จะเป็นความทรงจำอันโหดร้าย เขาไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าเสียงหวีดร้องที่เกิดขึ้นเธอจะมีความสุขหรือความทุกข์กับชีวิต เพราะสิ่งที่เขาทำอยู่ในเวลานี้คือได้ย่ำยีผู้หญิงคนที่น้องชายต่างแม่รัก ได้ทำให้ผู้ชายคนนั้นเจ็บปวดกับสิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่ในตอนนี้ จากเสียงร้องไห้เมื่อครู่เปลี่ยนเป็นเสียงครวญหวานหูเข้ามาแทน พรุ่งนี้ที่ต้องเผชิญหน้ากันกับน้องชายต่างมารดา เขาจะได้เห็นสีหน้าที่ผิดหวังของนฤเบศร์ คงจะน่าสมเพชดีไม่น้อยแค่คิดก็รู้สึกสะใจ โดยที่ไม่ได้สนใจความรู้สึกของคนที่อยู่ใต้ร่างใต้อาณัติ ที่กำลังร้องครวญสร้างความสุขสมให้กับเขาอยู่ในตอนนี้เลย...
1 ชั่วโมงต่อมา
การแต่งงานที่ดูเหมือนจะจอมปลอมตั้งแต่แรก แต่ในเวลานี้ทุกอย่างกลับเลยเถิด เธอเป็นผู้หญิงที่มีพันธะในชีวิตเต็มร้อย เป็นคนที่มีสามีทั้งนิตินัยและพฤตินัย ความเจ็บปวดรวดร้าวกลางใจสาวที่มี รัตติกาลได้แต่นอนน้ำตาไหลอาบแก้ม เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตในตอนนี้เป็นอย่างมาก ถ้าหากต้องพบเจอกับนฤเบศร์อีกครั้งเธอคงไม่มีหน้าที่จะมองเขาได้สนิทใจ 3 ปีที่คบกับนฤเบศว์มาชายหนุ่มยังไม่เคยที่จะล่วงเกินเธอไปมากกว่าจับมือถือแขนหรือหอมแก้มกันในบางครั้งที่มีโอกาสวันสำคัญ แต่วันนี้และตอนนี้เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่บริสุทธิ์ผุดผ่องอีกแล้ว เธอกลายเป็นคนมีสามีอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เสียงนอนร้องไห้สะอึกสะอื้น ทำให้คนที่นอนสะลึมสะลือถึงกับชะโงกหน้าขึ้นจ้องมอง ก่อนจะชักสีหน้าไม่พอใจเมื่อเห็นหญิงสาวร้องไห้ต่อหน้าอีกแล้ว
- ผู้เขียน
