หลังจากอาบน้ำเสร็จร่างหนาก็เดินเข้าห้องไปไม่พูดไม่จาตามเดิม ทำเอากระถินรู้สึกผิดเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว เธอก้มหน้าลงเล็กน้อย
“ขอโทษเป็นทางออกที่ดีนะลูก”
“หนูขอโทษเขาแล้วค่ะ แต่เขาไม่ได้ว่าอะไร” มารดาลูบแผ่นหลังบางเบา ๆ เพราะรู้ว่าลูกสาวกำลังเสียใจ
“บักบุญมามันเล่นสกปรกอีกแล้ว” บิดาว่าขึ้นระหว่างเดินไปนั่งที่โซฟาไม้กลางบ้าน ท่านสวมใส่เพียงแค่ผ้าขาวม้าตัวเดียว
“พ่ออย่าเก็บมาใส่ใจเลยค่ะ มันจะทำให้พ่อเครียดเปล่า ๆ” หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้ เธอยิ้มให้กับคนเป็นพ่อ “เดี๋ยวหนูเอาเงินเก็บให้พ่อไปซื้อฟางข้าวนะพ่อ”
“ไม่ต้องหรอก พ่อกะพอมีเงินอยู่” กระถินโล่งอก เพราะเธอนั่นแหละที่ไม่มีเงิน
“อีนางไปง้อผัวเถาะ มัวชักช้ามันจะสะสมไปเรื่อย ๆ นะ” มารดาเดินมาพูดด้วย ท่านทั้งสองพูดภาษาอีสานปนไทย ความตั้งใจอยากพูดไทยให้ชินเพราะมีลูกเขยนั้นทำให้กระถินรู้สึกอบอุ่นหัวใจ ที่ท่านทั้งสองดีใจที่ได้ลูกเขย อาจจะเป็นเ
