Chapter 12
เส้นบางๆ ระหว่าง...ความรัก กับความสงสาร (2)
"พี่ภาม!" ชายหนุ่มเอี้ยวหลบเป็นพัลวันเมื่อสุดที่รักวักน้ำในถังมาใส่หน้าของเขาเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย เขาต้องหัวเราะออกมาที่แกล้งจนหล่อนงอนเดินหนีไปไม่ยอมช่วยจับปลาต่ออีกเลย
"พี่ภาม แกล้งเพื่อนอัยย์ทำไม"
"แกล้งตรงไหนครับ ความหมายของพี่ก็แค่ทำไมไม่รู้ว่าปลามันผสมพันธุ์กันยังไง แค่นี้ทำไมต้องโกรธเป็นยายแก่ไปได้"
"ไม่มีใครรู้หรอกค่ะ ถ้าไม่เคยเลี้ยงมาก่อน"
"จะต้องให้พี่ตามไปสอนด้วยเลยมั้ยล่ะครับ ว่าต้องทำยังไงให้ปลามันผสมพันธุ์กัน"
ชายหนุ่มหัวเราะออกมา ก่อนจะหันหน้าไปทางบ่อปลาเพื่อมองหาสีสวยๆ อีกสักคู่ มินตราพอจะแยกเป็นแล้วจึงช่วยเขามองหา หญิงสาวชี้มือไปยังปลาตัวผู้ลายดำส้มที่ว่ายผ่านมา ท่าทีปราดเปรียวทรงพลังสมกับเป็นปลาวัยหนุ่ม มันตวัดหางหนีไม่ยอมหลงกลเข้ามาในตาข่ายในมือภัทรนนท์
"มันดื้อ สงสัยจะรู้ว่าจะไม่ได้อยู่ที่นี่อีก"
"มัน
