ทางด้านขจีเนตรหลังจากมาอยู่ในไร่ส้มภูตะวันวาดหลายเดือนก็ปรับตัวได้ กลางวันทำงานตามคำสั่ง กลางคืนทำงานบนเตียง วนลูปอยู่แบบนี้วันแล้ววันเล่า
วันนี้หญิงสาวตื่นสายกว่าปกติเพราะร่างกายเหมือนจะไม่สบายตัวรุม ๆ แต่คิดว่าตัวเองไหวจึงฝืนลุกไปอาบน้ำแต่งตัว
เธอเดินออกมากินข้าวที่โรงครัวของไร่ด้วยหน้าตาซีดเซียวทำให้ป้าดวงกับหลานสาวรู้สึกเป็นห่วง
“น้องเซลีนเป็นอะไรไหม พี่ยิ้มว่าน้องลาป่วยดีกว่าวันนี้”
ยิ้มแป้นอายุมากกว่าขจีเนตรหลายปี เธอรู้สึกเอ็นดูเด็กสาวคนนี้ไม่น้อย
อาจจะเป็นเพราะว่าเธอเคยมีน้องสาว แต่เสียชีวิตไปช่วงโรคโควิดระบาดหนัก หากยังมีชีวิตอยู่ก็คงรุ่นราวคราวเดียวกับขจีเนตร
“ป้าก็เห็นด้วย หน้าหนูซีดมากเลยลูก”
ป้าดวงพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของหลานสาว
ขจีเนตรยิ้มให้คนทั้งสองด้วยความซึ้งใจ ชีวิตของเธอยังดีที่ได้เจอกับคนจริงใจ คำว่าจนมันก็พิสูจน์ความเป็นคนได้เหมือนกัน
อดเปรียบเทียบชี
