เพราะเธอถอยหลังโดยไม่มอง ทำให้ขจีเนตรสะดุดกับก้อนหินขนาดใหญ่ จึงหงายท้องกลิ้งตกลงไปตามทางลาดชัน
คิรินรีบตามลงไปดูอาการด้วยความเป็นห่วงอย่างไม่รู้ตัว เห็นหญิงสาวนอนแน่นิ่งไม่ไหวติง หน้าผากมีเลือดซึมจึงรีบอุ้มตัวเธอขึ้นมาแล้วส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน
ขจีเนตรหลับไปหนึ่งวันเต็ม ตื่นมารู้สึกปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด ตามร่างกายมีบาดแผลถลอกเล็กน้อย หนักสุดคือที่ศีรษะ ยังดีที่หมอแจ้งว่าไม่ได้เป็นอะไรมากนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลอีกสองสามวันก็กลับบ้านได้
“เมื่อวานคุณเป็นคนเฝ้าไข้ฉันเหรอ” คนป่วยเงยหน้าถามผู้ชายหน้านิ่งที่จัดการเอาข้าวต้มมาไว้ให้เธอเสร็จก็กลับไปนั่งบนโซฟาตามเดิม คิรินไหวไหล่ก่อนตอบด้วยสีหน้ากวนบาทา
“ไม่ได้อยากอยู่หรอก แต่ไม่มีใครว่าง ผมจำใจ”
โกหกหน้าตาย ทั้งที่ป้าดวงกับยิ้มแป้นอาสาแต่เป็นเขาเองที่สั่งห้ามไม่ให้ใครมาดูแลเธอ เพราะเขาจะเป็นคนเฝ้าไข้เอง โดยอ้างว่ากลัวเชลยสาวจะใช้โอกา
