“เสี่ยขา เสี่ยยังหาเซลีนไม่เจออีกเหรอ มันหลายเดือนแล้วนะคะ” เพราะขจีเนตรหายตัวเข้ากลีบเมฆไปหลายเดือนแล้ว แต่ยังไม่มีใครได้เบาะแสทำให้เอวารินร้อนใจจนต้องมาถามความคืบหน้าจากเสี่ยชัยถึงคลับสีเทา
เธอมืดแปดด้านไม่รู้จะไปตามล่าขจีเนตรจากไหน ถามเพื่อนก็ไม่มีใครรู้สักคน เป็นเรื่องประหลาดมากกรุงเทพฯ มันกว้างขนาดนั้นเชียวเหรอคนทั้งคนแต่หากันไม่เจอ
“ยังเลยหนูเอวา เสี่ยให้คนตามหาทั่วกรุงเทพฯ แต่ไม่เจอเลย”
ใช่เอวารินคนเดียวที่เกิดข้อสงสัยเสี่ยชัยก็ไม่ต่างกัน ขนาดส่งลูกน้องไปหาตามร้านอาหารหรือพวกอาบอบนวด ก็ไม่มีข้อมูลของขจีเนตร ทำราวกับว่าเธอไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงหรือไร้ลมหายใจ แต่เขาคิดว่าเธอยังไม่ตายเพราะถ้าตายจริงต้องเป็นข่าว
“เอวาลองไปเยี่ยมแม่ของเซลีนที่โรงพยาบาล แต่เจ้าหน้าที่บอกว่าไม่ให้เยี่ยม”
หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ หน้าบูดบึ้งเมื่อคิดถึงเรื่องในโรงพยาบาล เธอทำทีจะขอเข้าไปเยี่ยมคุณ
