หลังจากนั้นไม่กี่วันเจ้าหนูก็กลับภูเก็ต เพราะถึงเวลาเปิดภาคเรียนใหม่ การจากไปของความสุขอันแสนพิสุทธิ์เพียงหนึ่งเดียวอย่างน้องกัปตัน อีกทั้งการหย่าขาดและหันหลังให้ทุกความสัมพันธ์จากจอมพล ทำให้ปิยฉัตรเหมือนตกหล่มความทุกข์อันแสนสาหัส ทั้งเหงา อ้างว้าง เคว้งคว้าง และโหยหา เพราะหลังจากวันนั้นเขาก็เหมือนหายไปจากชีวิตเธอจริงๆ การไม่เห็นหน้ามันควรจะดีต่อการตัดใจ แต่ลึกลงไปภายในกลับขมขื่น ต่อให้บอกตัวเองว่าต้องเข้มแข็ง แต่มันกลับไม่ง่ายเลย ในเมื่อความรักไม่ได้ก่อตัวเพียงแค่วันสองวัน แต่มันสั่งสมมายาวนานหลายปี ฉะนั้นหากจะให้ตัดฉับเพียงแค่ไม่กี่วันมันจึงเป็นไปได้ยากยิ่ง แต่ชีวิตก็ยังคงต้องก้าวเดินต่อไปข้างหน้า
หลังจากมีราวด์วอร์ดในตึกผู้ป่วยเด็กในช่วงเช้า ปิยฉัตรก็ไปหาอะไรง่ายๆ ประทังชีวิตที่โรงอาหารตรงชั้นล่าง ก่อนจะกลับขึ้นมาทรุดกายลงนั่งในห้องพักเบรกแพทย์อย่างหมดแรง จากนั้นก็ชันเข่าขึ้น แล้วซบห
