จากนั้นเธอก็พยุงคนป่วยช่างเรียกร้องไปเข้าห้องน้ำในสภาพทุลักทุเล ก็เขาเล่นทิ้งน้ำหนักมาพิงร่างบางจนทั้งคู่เกือบล้มคว่ำ กว่าจะเข้าไปในห้องน้ำได้ก็ทำเอาเหงื่อแตกพลั่ก หายใจเหนื่อยหอบ
“ทำธุระเสร็จ ก็เรียกแล้วกัน”
หลังจากประคองร่างสูงใหญ่ไหล่กว้างลงไปนั่งบนชักโครกได้สำเร็จ ปิยฉัตรก็เอ่ยบอกเสียงเรียบ แล้วตั้งท่าจะเดินออกไปรอด้านนอก หากว่าจะไม่ถูกอีกฝ่ายคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเสียก่อน
“เดี๋ยวสิ…”
“อะไรอีกล่ะ” เสียงติดจะรำคาญ
“ปลดกางเกงให้หน่อย ปลดเองไม่ไหว…เจ็บมือ”
น้ำคำร้องขอทำให้ใบหน้าสวยใสร้อนวาบ ลดตาลงมองมือของอีกฝ่ายก็ปรากฏว่าหลังมือทั้งสองข้างมีรอยแผลเต็มไปหมด แค่ทายาแต่ไม่ได้พันแผล เดาว่าคนไข้หัวรั้นคงอึดอัดเลยไม่ยอม
ปิยฉัตรกลอกตาขึ้นฟ้า ทำท่าฮึดฮัด กระแทกลมหายใจออกมาหนักๆ จากนั้นก็กลั้นใจหลับหูหลับตาปลดกางเกงของคนที่นั่งอยู่บนชักโครกมือไม้สั่น กระทั่งสำเร็จเธอจึงเป่าลมออกจากปาก แ
