อยู่ๆ เสียงแข็งๆ ก็โพล่งขึ้น ทำเอาร่างทรงพลังชะงักเล็กน้อย ก่อนจะแสยะยิ้มมาดร้าย แล้วเอ่ยเป็นเชิงทวนคำด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ
“หย่างั้นเหรอ…”
“ใช่!”
“งั้นไปตกลงกันที่เกาะ”
“เกาะนรกที่มึงขังและกระทำชำเราต่อให้ตายกูก็ไม่ไป” ปิยฉัตรเชิดหน้าปฏิเสธเสียงติดจะสะท้าน แค่คิดถึงห้วงเวลาที่เขาทรมานเธอในฐานะเชลยอยู่ที่นั่นเธอก็แทบจะกลั้นใจตาย
“ก็บอกแล้วไง ว่าถึงมึงไม่ไป กูก็ฉุดมึงอยู่ดี…”
ขาดคำพ่อคนกักขฬะก็ทำให้เธอร้องวี้ดแบบโคตรจะหญิง ด้วยการกระชากร่างระหงเข้ามาปะทะแผงอกกว้าง ร้อยรัดเอวคอดกิ่วด้วยลำแขนแกร่ง แล้วฉกปากร้อนร้ายลงผนึกปากอิ่มที่กำลังจะประท้วง จูบเอาแต่ใจอย่างหน้าตาเฉย พอเธอพยศด้วยการดิ้นอึกอักพ่อคุณก็ยิ่งบดเคล้ากลีบปากหวานหนักๆ อย่างกำราบปราบพยศให้ยอมศิโรราบแต่โดยดี กระทั่งหนำใจเขาถึงได้ยอมถอนปากห่างจากปากเจ่อ
“แบบนี้สิค่อยดูสนิทสนมกันหน่อย”
ไม่พูดเปล่าพ่อเจ้าประคุณคนหน้าตายทว
