เมื่อพ้นจากจอมพลมาได้เพราะการช่วยเหลือของพงษ์สวัสดิ์ ปิยฉัตรก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะรีบก้าวยาวๆ ไปยังห้องรับรองพิเศษด้วยท่าทางเร่งรีบ เพราะเธอปล่อยให้แขกมารอนานพอสมควร ถึงแม้มั่นใจว่าตนจะไม่ได้นัดหมายใครไว้ แต่การปล่อยให้คนอื่นรอนานก็เป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสมนัก
ทันทีที่เดินมาถึงห้องรับรองปิยฉัตรก็เห็นมนต์มีนา หรือแม่เลขาต่างดาวของท่านรองผู้อำนวยการอย่างคิริมายืนกุมมืออยู่ อีกฝ่ายรีบเปิดประตู แล้วผายมือให้ด้วยท่าทีนุ่มนวล
“ขอบใจนะมีนา”
“ยินดีค่ะ แต่เบาๆ นะคะ เขาหลับอยู่ค่ะ” เลขาทรงประสิทธิภาพเอ่ยบอกพร้อมส่งยิ้มหวาน ท้ายประโยคทำเสียงกระซิบกระซาบ แล้วยกมือขึ้นจรดปากตัวเองประกอบคำพูด
ทันทีที่คุณหมอสาวก้าวล่วงเข้าสู่ภายในมนต์มีนาก็จัดการปิดประตูให้อย่างเงียบกริบ แล้วรีบส่งข้อความไปรายงานบางอย่างให้ใครบางคนทราบ
วินาทีแรกที่สายตาปะทะเข้ากับร่างของคนที่นอนตะแคงหันหลังให้อยู่บนโซฟาส
