บ่ายวันที่ห้าของการติดตามอาการของจอมพลอย่างใกล้ชิด ก็มีคนมาขอพบปิยฉัตร เจ้าหน้าที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์โทรขึ้นมาแจ้งทางแผนก ในขณะที่คุณหมอสาวกำลังเก็บของลงกระเป๋าเตรียมกลับคอนโด คิดว่าจะแวะไปดูจอมพลอย่างที่ทำเป็นประจำก่อนกลับ เพราะถึงแม้เขาจะฟื้นคืนสติแต่อาการโดยรวมก็ยังถือว่าน่าเป็นห่วงอยู่มาก และทุกครั้งที่เธอแวะเข้าไปเยี่ยมคนป่วยก็มักจะเอื้อมมาจับมือ แล้วน้ำตาไหลอย่างน่าประหลาด แต่เมื่อมีคนมาขอพบเลยต้องตัดใจลงไปหาคนที่รออยู่ตรงล็อบบี้ด้านล่าง เผื่อว่าผู้ที่มาหานั้นจะมีธุระสำคัญอะไร แต่ก็ไม่ลืมโทรไปบอกเจ้าสัวทรงพลซึ่งรับหน้าที่ดูแลหลานชายในช่วงนี้ ว่าหากจอมพลออกจากห้องไอซียูแล้วรบกวนให้ท่านช่วยโทรบอกเธอด้วย
ทันทีที่ลงลิฟต์มาถึงชั้นล่าง ร่างบางในชุดทำงานเรียบหรูทว่าดูทะมัดทะแมง บนหลังมีกระเป๋าเป้ใบใหญ่ ก็หันรีหันขวางมองหาคนที่มาแจ้งความจำนงว่าต้องการพบตน แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อมีมือใคร
