วาจาท้าทาย และท่าทางอวดดีแกมน่าหมั่นไส้ของคนที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเขามาตั้งแต่สมัยมัธยม ทำให้จอมพลหลุดฟอร์มเผลอคำรามเสียงดุดันลอดไรฟัน
“มึง!...”
ขาดคำร่างทรงพลังที่เหนือกว่าในเรื่องความสูงใหญ่และบึกบึนก็ตั้งท่าจะทะยานเข้าเล่นงานอีกฝ่าย หากแต่ทำไม่ได้อย่างใจหมาย เมื่อปิยฉัตรรีบพุ่งตัวเข้ามาแทรกกลางระหว่างทั้งคู่ แล้วดันร่างของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีให้ถอยออกไป พร้อมเค้นเสียงขับไล่อย่างไม่ไว้หน้า
“ถ้าจะมาก่อเรื่องก็ไปซะ ที่นี่โรงพยาบาลไม่ใช่สนามมวย”
ทันทีที่เสียงแข็งๆ ของคุณหมอสาวเอ่ยจบกองทัพซึ่งเพิ่งขยับมายืนข้างๆ ก็เอ่ยเสริม
“ไปดิ เขาไล่แล้ว ไม่ได้ยินหรือไง”
จอมพลขบกรามแน่น นัยน์ตามืดดำด้วยความเดือดดาลจนนึกอยากจะอาละวาดแบบไม่สนใครหน้าไหนทั้งสิ้น หากแต่ทำได้เพียงตวัดตามองผ่านเลยกองทัพ ไปหยุดจ้องหน้าปิยฉัตร
“ถ้าอยากให้ไปก็ไปด้วยกัน วันนี้ไม่มีขึ้นเวรนี่”
วาจามาดมั่นแกมออกคำส
