จักรพรรดิตราหน้าบูรณิมาว่าเป็นลูกฆาตกร แม่ของเธอฆ่าภรรยาเขาอย่างเลือดเย็น ทำให้ลูกเขากลายเป็นเด็กกำพร้า ฉะนั้นเขาจึงประกาศกร้าวว่าต่อให้แม่ของเธอตายเป็นผีตกนรกหมกไหม้ แต่คนที่ยังมีชีวิตอยู่เช่นเธอ ก็ต้องชดใช้อย่างสาสม! กระทั่งทุกอย่างดำเนินมาถึงจุดสิ้นสุด พร้อมกับการจากไปของเธอ เขากลับพบว่าเขาไม่เหลืออะไรเลย เเม้กระทั่งหัวใจตัวเอง... “ถ้าแค้นนัก! ก็ฆ่าฉันเสียเถอะ!” บูรณิมาตะโกนใส่หน้าอย่างเหลืออด เมื่อแก่นกายชายเริ่มเคลื่อนเข้าหาอีกครั้ง การเติมเต็มที่มาพร้อมกับความเสียดเสียว ทำให้เธอกัดริมฝีปากกลั้นเสียงครางจนแทบห้อเลือด “ถ้าเธอตาย เรื่องนี้ก็หมดสนุกน่ะซี้…” “คนถ่อย!” “ชมกันบ่อยขนาดนี้ คงได้สลบคาเตียง” คนหัวใจทมิฬแสยะยิ้มร้าย “สารเลว!” “แล้วชอบไหมจ๊ะ ที่มีผัวสารเลวแบบนี้” “ไปลงนรกซะ!” “เอากับเธออยู่ขนาดนี้ ไม่ลงนรกหรอกเบบี๋ มีแต่จะขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด” เขาว่าพลางเสือกความกร้าวแกร่งเข้าสู่สัดส่วนเอิบอาบอย่างเชื่องช้าทว่าเสียวสุดใจ “ถะ…ถ้าคุณไม่หยุด ฉันจะกลั้นใจตาย” “ห้ามคิดแม้แต่จะทำร้ายตัวเอง ชีวิตเธอเป็นของฉัน จะเป็นหรือตายฉันเท่านั้นที่เป็นคนกำหนด ฉะนั้นตราบใดที่ฉันยังใช้งานร่างกายเธอไม่สาสม อย่าได้คิดทำให้ของของฉันมีตำหนิ” คนโอหังออกคำสั่งอย่างเผด็จการ “ชีวิตฉัน…เป็นของฉัน ไม่ใช่ของคุณ” “ทำไมจะไม่ใช่ คนไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีเงิน ไม่มีงาน ไม่มีบ้าน และไม่มีที่ไป…อย่างเธอ ต้องมีนายและเจ้าชีวิต และฉันจะเป็นนายและเจ้าชีวิตให้เธอเอง”

ต่อให้คนทั้งโลกจะไม่ต้องการเธอ ขอแค่เขาคนเดียวที่ต้องการ แค่นั้นก็พอแล้ว…แต่มันคงเป็นแค่ฝัน ฝันเล็กๆ ของคนที่ทำได้เพียงแอบรัก เขาไม่ไยดี ออกจะเกลียดขี้หน้า แต่เธอกลับรักหมดใจ และเพราะอยากเป็นที่รัก ปานระพีจึงสละไตข้างหนึ่งให้มหรรณพ สามีจอมเย็นชาผู้ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตา แต่ผลของการทำความดีกลับทำให้เธอกลายเป็นที่ชัง หนำซ้ำเขายังขอหย่า เพื่อจะไปแต่งงานกับผู้หญิงที่เข้ามาชุบมือเปิบประกาศกร้าวว่าเป็นคนสละไตให้เขา หากทว่าเธอยังคงกล้ำกลืนฝืนทนกอดทะเบียนสมรสด้วยเหตุผลบางประการ กระทั่งเกิดเหตุสลด ปานระพีกลายเป็นคนตาบอดในชั่วข้ามคืน ชีวิตของคุณหมอสาวพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ มืดมน สิ้นหวัง และโดดเดี่ยวในโลกอีกใบที่ไม่เคยรู้จัก ที่สุดเธอจึงตัดสินใจเซ็นใบหย่า เพื่อที่จะได้จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ “หึ…จะบอกอะไรให้นะ” เขาเว้นระยะห่าง แค่นยิ้ม แล้วเอ่ยต่อด้วยท่าทางสุดแสนจะโอหัง “เด็กคุณน่ะโดนวางยาปลุกเซ็กส์ แล้วมาหลอกอึ๊บผม” “หลานยายเป็นผู้ถูกกระทำต่างหากล่ะ” “ถ้าจะว่ากันจริงๆ ในเชิงปฏิบัติ ผมต่างหากที่เป็นผู้ถูกกระทำ หลานคุณเห็นเรียบร้อยอย่างนั้น…ร่านน่าดู จับผมกดทั้งคืนยันเช้า เล่นเอาเอวแทบเคล็ดแน่ะ” วาจาไร้ยางอายทำให้คนแก่หน้าร้อนวาบ “อย่ามาปรักปรำหลานยายนะ!” “งั้นก็ปลุกเด็กนั่นขึ้นมาถามเลยสิ ว่าใครกันแน่ที่เป็นผู้ถูกกระทำ ใครกันแน่ที่ถูกกด ถูกขี่…ทั้งคืน”

‘ต่อให้มึงสลัดคราบทอม แล้วแต่งหญิงให้สวยกว่านี้ร้อยเท่า กูก็ไม่เหลือบตาแล เกลียดก็คือเกลียด…ชัดนะ!’ ปรเมศ จิรกุล หมอหนุ่มเนื้อหอม รองผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เขาขึ้นชื่อเรื่องความฮอตฉ่า เป็นสุภาพบุรุษ อ่อนโยน เทคแคร์ดีเยี่ยม และให้เกียรติผู้หญิงทุกคน ยกเว้นกับธารธารา อัศวนนท์ ปรเมศตั้งแง่รังเกียจธารธาราตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้า เพียงเพราะเธอแต่งตัวเหมือนผู้ชาย เขาเลยประณามว่าเธอเป็นพวกผิดเพศน่ารังเกียจ แต่ใครเลยจะรู้ว่าหมอสาวมาดทอมหัวใจหญิงนั้นจะเฝ้ารักและแอบมองเขาอยู่ห่างๆ เพราะเจียมตัวดีว่าอีกฝ่ายแสนจะรังเกียจ และดูเหมือนคำกล่าวที่ว่าเกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้นจะใช้ไม่ได้ผลสำหรับคนทั้งคู่ กระทั่งดวลเหล้ากันจนเมาแบบขาดสติสุดกู่ เขาจึงเผลอปล้ำแม่สาวทอมที่เขาประกาศว่าเกลียดเข้าไส้ หนำซ้ำยังโยนความผิดว่า ‘ความสัมพันธ์บัดซบ’ ที่เกิดขึ้นเป็นเพราะยัยทอมตัวแสบยั่วเขา เมากับเมาเอากันแล้วไง น้ำแตกก็แยกทาง ทว่าพออีกฝ่ายหลบหน้าเขากลับร้อนรนกระวนกระวาย ครั้นทนไม่ไหวหมอหนุ่มจอมยโสก็ต้องคอยราวี และตามหึงหวงเมื่อมีใครคิดจะจีบ ‘เมียทอม’ ของเขา แต่กว่าจะรู้ตัวว่าขาดเธอไม่ได้ เธอก็หายไปจากชีวิตเขาเสียแล้ว “หนูดีไม่ใช่เมียกู มึงต่างหากที่เป็นเมียกู” คำพูดโต้งๆ ทำให้คนฟังทำหน้าไม่ถูก พวงแก้มใสแดงระเรื่อ “กูไม่ใช่เมียมึง” เธอค้านอย่างไม่เต็มเสียงนัก “แล้ว ‘คืนนั้น’ ไอ้หน้าไหนวะ ที่มันนอนแบให้กูเอาอย่างเมามัน อ้อ…แต่ก็อย่าเข้าใจผิดล่ะว่ากูพิศวาสมึง แบนราบแบบนี้ถ้าไม่เมาจนหน้ามืดเหมือนคืนนั้นกูคงเอาไม่ลง ชิบหาย! เอากับมึงเหมือนเอากับผู้ชายเลยว่ะ” วาจาดูแคลนพร้อมการแค่นยิ้มแบบเยาะๆ ทำให้คนฟังเจ็บลึกในอก หัวตาร้อนผ่าว ทว่ากลับต้องกล้ำกลืนฝืนทนเอาไว้ “มึงไม่ต้องห่วงหรอก กูรู้แก่ใจดีว่ามึงเกลียดกูมากแค่ไหน” “รู้อย่างนั้นก็ดี แล้วก็อย่าไปบอกใครล่ะว่ากูเผลอจับมึงทำเมีย ขึ้นขี่ทอม…รู้ไปถึงไหนแม่งอายไปถึงนั่น”

อย่ามายุ่งกับฉัน! นั่นคือถ้อยคำที่เธอตอกใส่หน้าหนุ่มสุดป็อปในครั้งแรกที่เจอกัน ซึ่งการถูกเมินจากยัยแว่นสุดเชยนั้นก็ทำให้เขานึกหมั่นไส้จนอยากจะแกล้งเธออยู่ร่ำไป แฟชั่นตกยุคและหนุ่มฮอตสุดแนวของคณะแพทย์ศาสตร์ดูยังไงก็ไม่เข้ากัน พงษ์สวัสดิ์และคิริมา เปรียบประดุจดังเส้นขนานที่มิอาจมาบรรจบ แต่โชคชะตาก็ดลบันดาลให้เขากับเธอมาลงเอยกันที่เตียง ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนเป็นเหตุให้คนที่ ‘เคย’ มี ‘อดีต’ ร่วมกันมีโอกาสได้ใกล้ชิดกันอีกครั้ง ยิ่งเธอเชิดใส่เขาก็ยิ่งหมั่นไส้ ยิ่งเธอทำท่ารังเกียจเขาก็ยิ่งอยากตอแย ยิ่งเธอหนีเขาก็ยิ่งตาม ให้มันรู้กันไปว่าใครมันจะแน่กว่ากัน!

หลายปีที่ผ่านมาเธออยู่กับคำถามคาใจที่ว่า 'ทำไมเขาต้องดีกับผู้หญิงทุกคนแต่ร้ายกับเธอ เธอไปทำอะไรให้เขาถึงได้จงเกลียดจงชังเธอนัก' การเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมาย แต่มิอาจได้ครอบครองหัวใจของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทำให้อ้อนรัก โอลิวิเยร์ อยู่อย่างเจ็บปวดเสมอมา แต่กระนั้นก็ยังหวังลึกๆ ว่าสักวันเขาจะมองเห็นค่า หากแต่เซซาเร รุกฆาต โอลิวิเยร์ กลับดับฝันทุกอย่างด้วยการแสดงท่าทีรังเกียจและชิงชังอย่างเปิดเผย ต่อให้ ‘กาฝาก’ อย่างเธอขยับจากฐานะหลานสาวนอกไส้ที่เขาไม่เคยเหลือบแลมาเป็นภรรยาอย่างถูกต้องตามกฎหมายเขาก็ไม่คิดจะแยแสอยู่ดี การถูกบังคับให้แต่งงานกับผู้หญิงจืดชืดเป็นแม่ชีทำให้เซซาเรออกอาการต่อต้าน และพร้อมที่จะผลักไสเธอออกไปจากชีวิตทุกขณะจิต หากแต่เมื่อแม่ ‘เมียตีทะเบียน’ หยามน้ำหน้าด้วยการเป็นฝ่ายขอหย่า จอมวายร้ายก็แทบจะอาละวาดลั่น และประกาศว่าเธอจะไสหัวไปไหนก็เชิญ แต่ต้องหลังจากที่ทำ ‘หน้าที่เมีย’ สมบูรณ์แล้วเท่านั้น! “ฉันไปได้แล้วใช่ไหมคะ” หลังจากจรดปากกาเซ็นชื่อลงในสัญญาว่าจะไม่เรียกร้องทรัพย์สินใดๆ หลังการหย่าที่จะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ อ้อนรักก็เอ่ยถามอย่างหวั่นๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายมองตาขวางพร้อมหายใจฟืดฟาด “ผู้หญิงจอมร้ายกาจมากเล่ห์อย่างเธอจะไม่ได้ไปไหนทั้งนั้น” เซซาเรเค้นเสียงลอดไรฟันปนหอบหนักๆ ขณะกระชากเสื้อออกจากร่างร้อนรุ่ม “คุณจะทำอะไร” “หึ...อยากได้ฉันเป็นผัวจนตัวสั่นถึงขั้นใช้วิธีสกปรก แล้วยังมีหน้ามาถามอีกเหรอแม่คุณ ไม่ต้องเสแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาหรอกน่า เพราะแค่นี้ฉันก็อยากเอาเธอจะแย่อยู่แล้ว” จอมวายร้ายแสยะยิ้มน่าประหวั่นพรั่นพรึงพร้อมย่างสามขุมเข้าหา ทำเอาเธอถอยกรูดและร้องห้ามปรามเสียงหลง “อย่านะ!” “หย่าน่ะฉันหย่าให้เธอแน่แม่เมียแสนชัง แต่ก่อนหย่าฉันขอทำหน้าที่ผัวให้สาสมกับความร่านของเธอก่อนแล้วกัน” ขาดคำเขาก็กระชากข้อมือกลมกลึง ส่งผลให้ร่างอ้อนแอ้นปลิวมาปะทะแผงอกกว้าง ทันใดนั้นปากหยักก็กระแทกลงบดขยี้เรียวปากสีกุหลาบอย่างดุดันระคนดิบเถื่อน

ปีเตอร์ เจย์ลาสโคนี เจ้าพ่อค้าเพชรผู้ยิ่งใหญ่ของโลก แทบจะกลายร่างเป็นมังกรพ่นไฟ เพราะถูกลูบคมจากลูกหนี้ตัวแสบ อยากได้พี่สาวมาทำเมียแต่อีกฝ่ายกลับหัวหมอ ‘ยัดเยียด’ น้องสาวมาจดทะเบียนสมรสแทน แถมยัยสาวปากกล้าอย่างแม่ ‘เมียสวมสิทธิ์’ ยังมีประวัติร่านร้อนเหม็นเน่าคาวคลุ้งไปทั่วทั้งสวีเดน จนได้ฉายาว่า ‘แม่สาวน้อยร้อยเตียง’ แล้วอย่างนี้จะให้เขาเอาทำเมียและแม่ของลูกได้อย่างไรไหว อย่างมากเธอก็เป็นได้แค่ ‘ทาสบำเรอ’ บนเตียง! มีหน้าที่ ‘ดีดดิ้น’ และ ‘แอ่นหยัด’ ให้เขาหายอยาก! วาเนสซ่า ปิเอโร่ สาวสวยเซ็กซี่ขยี้ใจที่ผู้ชายทั้งโลกอยากจับขึ้นเตียง เธอไม่นึกเลยว่าชั่วชีวิตนี้จะต้องมาสวมบท ‘แม่สาวยั่วสวาท’ กับสามีที่ได้มาจากการ ‘แต่งงานล้างหนี้’ ทั้งที่อายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี แต่เพราะอยากได้ทรัพย์สมบัติที่เป็นของตระกูลปิเอโร่คืน ทำให้เธอจำต้องเหยียบความอายให้จมดินมลายสิ้นไปกับปฐพี แล้วปฏิบัติการ ‘ยั่วแบบไร้ขีดจำกัด’ เพื่อลากสามีจอมโอหังและมีวาจาเป็นอาวุธขึ้นเตียงทำลูก! “จะมายืนเซ่อปั้นหน้าเอ๋ออยู่ทำไม อยากให้ฉัน ‘ฟาด’ มากนักหรือไง” ถ้อยคำแสนหยาบคายผสานกับนัยน์ตาดูหมิ่น ทำให้วาเนสซ่าหลุดออกจากภวังค์หวามได้อย่างชะงัด “หยาบคาย ผู้ชายปากร้าย!” เจ้าของใบหน้าเห่อร้อนตวาดแว้ดด้วยความขุ่นใจระคนอับอาย ก่อนที่รังสีความร้อนเหล่านั้นจะลามเลียไปถึงใบหูน้อยทั้งสองข้าง ‘ผู้ชายอะไร พูดจาหยาบโลนมาได้ไม่อายปาก ไม่สมกับที่เป็นผู้ดีตระกูลดังเลยสักนิด’ หญิงสาวแอบค่อนขอดในใจด้วยความหมั่นไส้ “ถ้าด่าฉันกลบเกลื่อนความอายเสร็จแล้ว…ก็ไสหัวไปซะ และถ้าเธอ ‘อยาก’ มากนักก็รอให้ฉันมีอารมณ์ก่อนก็แล้วกัน เพราะถ้าถึงเวลานั้น ฉันจะสงเคราะห์แม่สาวล่าเซ็กส์อย่างเธอให้ค้างอยู่บนสวรรค์ชั้นฟ้าจนหาทางลงไม่เจอ สักเจ็ดวันเจ็ดคืนเชียวละ” หลังจากฉุนกึกปีเตอร์ก็เค้นเสียงกระด้างใส่หน้าสวยเฉี่ยว คำพูดหยามหมิ่นทำให้วาเนสซ่าอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ ทว่าทำอย่างนั้นเขาก็ยิ่งจะได้ใจ แบบนี้มันต้องตาต่อตาฟันต่อฟัน “วู้…แค่คิด เมียก็ตื่นเต้นจนตัวสั่นแล้วคุณสามีขา…” แม่เจ้าประคุณแสร้งเผยอริมฝีปากน่าจูบลากเสียงยาวทิ้งท้าย พร้อมจงใจเดินนวยนาดเข้าไปเบียดกระแซะกับแผ่นอกกว้าง ทำเอาเลือดในกายหนุ่มร้อนฉ่า คล้ายปฏิกิริยาเคมีตรงกัน ก่อนที่ปีเตอร์จะยกฝ่ามือใหญ่ผลักร่างบางออกห่างราวกับรังเกียจเสียเต็มประดา “ออกไป๊!” เสียงห้าวกระด้างไล่ตะเพิดพลางชี้นิ้วไปที่ประตูห้องน้ำ ใบหน้าหล่อลากไส้แดงเถือก จนคนตัวเล็กเกือบหลุดหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ “แหม…แค่ยั่วให้ ‘อยาก’ นิดๆ หน่อยๆ ก็ของขึ้นเสียแล้ว สามีว่านนี่ ‘ขึ้น’ เร็วจริงๆ เลยนะคะ ยังไม่ทันได้เปลื้องผ้าหมดก็ขึ้นซะแล้ว” ลอยหน้ายวนยั่วอารมณ์ได้อย่างน่ามันเขี้ยวสุดๆ “อุ๊ย!” เสียงหวานหลุดอุทานเบาๆ เมื่ออยู่ๆ แข้งขาก็เกิดอ่อนเปลี้ยต่อหน้าเขาเสียอย่างนั้น และนั่นก็ถึงเวลาเอาคืนของเจ้าพ่อค้าเพชร “ฮึ…กอดจูบลูบคลำแค่นี้ ก็ทำเป็นเข่าอ่อน ถ้าฉัน ‘ฟาด’ เธอทั้งคืน จะไม่คลานสี่ขาเหมือนหมาข้างถนนหรืออย่างไรกันแม่คุณ” น้ำเสียงเยาะหยันถูกเค้นออกมาจากปากโอหังของคนที่กำลังกอดอกเชิดหน้า ทำให้วาเนสซ่าอยากจะกรี๊ดให้เขาแก้วหูแตกนัก

จะต้องทำยังไง? เมื่อตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนกับ ‘อดีตเพื่อนรัก’ ที่กลายเป็นเพื่อนชัง เพื่อนที่เธอแอบรักเขาเพียงแค่ข้างเดียว เพื่อนที่ตราหน้าว่าเธอคือคนที่ทำให้ผู้หญิงที่เขารักจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ “ตั้งแต่วันนี้เราขาดกัน! มึงไม่ใช่เพื่อนกูอีกต่อไป อ้อ…แล้วก็จำเอาไว้ด้วยล่ะ ว่าแม้แต่แอบรักกูมึงก็ไม่มีสิทธิ์” เขาประกาศตัดความสัมพันธ์อย่างสิ้นเยื่อขาดใย วาจาทำร้ายหัวใจอย่างแสนสาหัสทำให้เธอน้ำตารื้น “จอมมึงฟังกูก่อนได้ไหม” เสียงสั่นเครือพยายามเอ่ยวิงวอน จากนั้นเธอก็วิ่งตามร่างใหญ่ไป แล้วยื้อแขนกำยำเอาไว้สุดแรง ก่อนจะถูกผลักลงไปกองกับผืนทรายร้อนๆ อย่างไร้ปรานี ครั้นจะตามไปยื้ออีกหนก็ต้องผงะ หลับตาปี๋ กลั้นหายใจตัวแข็งทื่อ เมื่อจอมโหดควักปืนออกมายิงเฉียดใบหูไปเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด ปัง! “ออกไปจากชีวิตกูซะ! แล้วก็อย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก!” เขาเค้นเสียงลอดไรฟัน ขณะทอดสายตาชิงชังมาให้ จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไปอย่างไม่เหลียวหลัง ทิ้งให้คนถูกเขาผลักไสออกไปจากชีวิตร้องไห้ปานปิ่มจะขาดใจ

ต่อให้เธอร้ายกว่านี้ร้อยเท่าเขาก็จะปราบ ต่อให้เธอพยศกว่านี้ล้านเท่าเขาก็จะปล้ำ เธอโหด แต่เขาโหดกว่า แถมยังโคตรหื่น เธอมี ’11มม.’ ส่วนเขาพกพาความห่าม ดิบ เถื่อน และโคตรหื่นมาเต็มพิกัด ฉะนั้นบทรักร้อนฉ่าองศาเดือดผสานบู๊ล้างผลาญจึงอุบัติขึ้นท่ามกลางผืนทรายร้อนระอุ เมื่อความลับการผลิตอาวุธสงครามตัวใหม่ล่าสุดของบริษัทถูกขโมยไปอย่างน่าโมโห เจคอบ เนย์สมิธ มาเฟียเพลย์บอย ผู้ได้ฉายา ‘เทพบุตรพร่าสวาท’ อภิมหาเศรษฐีหน้าตาหล่อลากไส้ โปรไฟล์เลิศ จึงต้องลงทุนออกตามล่าแม่หัวขโมยตัวแสบถึงกลางทะเลทรายซาฮาร่า วินาทีแรกที่ยัยตัวร้ายอย่าง ร้อยโทพาฝัน คริสเต็นสัน สาวสวย หุ่นน่าฟัด แต่ห้าวเป้งเกินหญิง ต้อนรับเขาด้วยลูกกระสุนพ่อหนุ่มมาดดิบถึงกับอุทานลั่นอย่างสาแก่ใจ เขามันก็พวกบ้าดีเดือดส่วนเธอก็โคตรท้าทาย ถ้าสู้กันตัวต่อตัวก็คงไม่มีใครยอมใครเพราะอีโก้สูงจนน่าหมั่นไส้พอๆ กัน ทว่าแม่เจ้าประคุณบังอาจเล่นนอกกติกา คิดจะสังหารเขาทีเผลอ แต่ขอโทษทีเถอะ! คนอย่างเจคอบไม่ยอมให้ใครมาลูบคมง่ายๆ ฉะนั้นความคิดที่จะลากเธอกลังอังกฤษไปรับโทษที่ได้ก่อไว้พลันกลายเป็นกระหายที่จะลง ‘ทัณฑ์สวาท’ สาวแสบท่ามกลางผืนทรายร้อนระอุ ทั้งจับ ‘ปล้ำทำเมีย’ และ ‘ขยับสับสอด’ ให้ด่าวดิ้นชนิดไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน เพื่อสั่งสอนให้แม่ตัวดีรู้ซึ้งถึงแก่นว่าอย่าได้มาทำจองหองและลองดีกับคนอย่างเขา “เฮ้! คนสวย อย่าทำหน้าเหมือนผม ‘ข่มขืนแล้วยืนยิ้ม’ แบบนั้นสิ” วาจาโคตรห่ามระคนขวานผ่าซากที่หลุดออกมาจากริมฝีปากหยักลึกทำให้คนไม่ประสาหลุดออกจากภวังค์ได้อย่างชะงัด ก่อนที่สาวห้าวจะออกแรงผลักคนที่ชะโงกง้ำอยู่เหนือร่างออก แล้วรีบลนลานผุดลุกขึ้น “เมื่อกี้คุณไม่ได้ข่มขืนฉัน แต่…” น้ำเสียงขุ่นคลั่กยังกล่าวไม่ทันจะจบประโยคคนโอหังก็โพล่งขึ้นเสียก่อน “ผมปล้นจูบคุณ แถมมันยังเป็น ‘จูบแรก’ ของคุณเสียด้วย จริงไหมแม่ไดนาไมต์” ถ้อยคำที่เต็มไปด้วยความมั่นอกมั่นใจอย่างถึงแก่นนั้นทำให้แม่สาวห้าวถึงกับอ้าปากค้าง วินาทีถัดมาใบหน้างามก็ร้อนวาบด้วยความกระดากอาย “ไสหัวไปซะ!” อดีตนายทหารสาวเค้นเสียงกระด้างขับไล่ ขณะกำหมัดน้อยทว่าอัดแน่นไปด้วยพิษสงแนบลำตัวเพื่อระงับโทสะที่กำลังโหมกระพือขึ้นเรื่อยๆ “จุๆๆ…เวลาผู้หญิงเอียงอาย เขากราดเสียงเขียวไล่ตะเพิดแบบคุณทุกคนหรือเปล่าทูนหัว” เจคอบลอยหน้าสวนกลับด้วยน้ำเสียงครื้นเครง ทว่านัยน์ตาสีน้ำตาลทองยังคงคุกรุ่นไปด้วยความร้อนแรงปนกระหาย ความปวดหนึบที่ซอกขาเพราะต้องการปลดปล่อยทำให้เขาต้องขบกรามจนเป็นสันนูน “ฉันบอกให้ไสหัวไป หูหนวกหรือไงห๊ะ! เดี๋ยวแม่ก็เอา ‘11 มม.’ แคะขี้หูให้ซะเลยนี่” ยิ่งเขาดูไม่สะทกสะท้านหญิงสาวก็ยิ่งกราดเกรี้ยวเป็นเท่าทวี “ว้าว! สวย เผ็ด ดุ ถึงใจแบบนี้ มันต้องสั่งสอนเสียให้เข็ด” ยังไม่ทันจะขาดคำพ่อเจ้าประคุณก็กระชากข้อมือกลมกลึงเต็มแรงยังผลให้ร่างอ้อนแอ้นปลิวไปปะทะแผงอกกว้างอีกครา

ผู้หมวดสาวขาโหด Vs พ่อนักฆ่าหน้าอ่อน (เเนวโคอ่อนไล่ต้อนหญ้าเเก่) “เจอกันคราวหน้าถ้าป้ายังกล้าเรียกผมว่า ‘ไอ้หนู’ อีก ผมจะจับป้า ‘ทำเมีย’ แล้วเจอกันนะจ๊ะ…คุณว่าที่เมีย” น้ำคำข่มขู่ของไอ้เด็กโอหังยังคงตามมาหลอกหลอนเธอในทุกค่ำคืน ก่อนที่เสียงหนึ่งจะดังขึ้นกระแทกโสตประสาท คล้ายจะตอกย้ำให้เธอผวาซ้ำ ‘เอาน่า…นึกเสียว่าเอาผู้ร้ายทำผัวเพื่อชาติ’ ผู้หมวดสาวจอมโหดบ้าเลือดทะลึ่งพรวดขึ้น ลืมตาโพลงท่ามกลางความมืดมิด ก่อนจะขยี้หัวตัวเองแรงๆ ด้วยความคับข้องใจสุดฤทธิ์ “โอ๊ยยยยย…ได้กับผู้ร้าย รู้ไปถึงไหนแม่งอายไปถึงนั่น” ตำรวจสาวฮาร์ดคอร์ประจำสน. ตะโกนลั่นเมื่อตื่นมาพบกับความจริงอันโหดร้ายยิ่งกว่าโดนถีบตกนรก รอยดูดยังหลงเหลือ รอยมือยังเต็มตัว โอ๊ย! คิดแล้วอยากจะกลั้นใจตาย เมื่อวานเธอไล่จับไอ้นักฆ่าหน้าอ่อนอย่างดุเดือด และกำลังจะจับอีกฝ่ายใส่กุญแจมือได้อยู่แล้วเชียว แต่ไปไงมาไงถึงได้โดนไอ้เด็กเวรนั่นจับกินวะ ระยำสิงานนี้! “แล้วจะทำยังไงดีวะเนี่ย คิดสิยัยช่อ คิดโว้ย! คิด!” ********************* “เด็กกว่าแล้วไง ผมเป็นผัวป้าได้สบาย” “อย่ามาลามปามนะโว้ย ฉันแก่จนจะเป็นแม่แกได้อยู่แล้ว” ผู้หมวดสาวชักสติแตก “ผมก็โตพอจะทำให้ป้าเป็นแม่คนได้เหมือนกัน” คนที่อายุน้อยกว่าสวนกลับอย่างฉะฉาน ส่งผลให้ผู้หมวดสาวจอมบ้าเลือดตัวเกร็งหน้าแดงซ่าน “ไอ้เด็กเวรเอ๊ย! แกมัน…” “คำก็เด็กสองคำก็เด็ก เด็กอย่างผมทำให้คนแก่อย่างป้าขึ้นสวรรค์ได้ก็แล้วกันล่ะน่า” คนที่ไม่ ‘เด็ก’ เหมือนอายุยืดอกบอกอย่างมาดมั่น และนั่นก็ทำให้คนฟังอ้าปากค้าง เปิดโอกาสให้คนที่อยากปีนเกลียวกินคนแก่รุกหนัก “นะ…ป้านะ เป็นเมียผมเถอะนะ” “ไปลงนรกซะ!” แม่สาวมาดโหดสวนกลับเป็นเชิงปฏิเสธอย่างสิ้นเยื่อขาดใย “โว้ย! ทำไมคนแก่ถึงได้ใจแข็งนักวะ อยากกินเด็กอย่างผมจนตัวสั่นแต่ก็ยังทำเป็นเชิดหยิ่ง แค่แก้ผ้าเอากันมันยากนักหรือไง หรือจะต้องทำรายงานส่งให้ผู้บังคับบัญชาของคุณก่อนถึงจะเอากันได้ งั้นก็รีบไปเขียนไป บอกเขาให้ละเอียดว่าคืนนี้เราจะเอากันท่าไหน กี่ยก ใครอยู่บนใครอยู่ล่าง”

“ฉันแค่อยากจะรู้ว่า คุณเคยรักฉันบ้างหรือเปล่า” พอคำถามที่อยากรู้ ถูกเปล่งออกมาจากปากสั่นระริก สายตาก็มองจ้องที่ใบหน้าของสามีนิ่งนาน จิตใจจดจ่อ เฝ้ารอคำตอบด้วยความร้อนรน “ฟังให้ชัดๆ นะ ฉันไม่เคยรักผู้หญิงอย่างเธอเลย ผู้หญิงเอเชียเมียตีทะเบียน ฉันก็เอาไปตามหน้าที่ ก็แค่นั้น” ชัดเจนเน้นทุกประโยค ไม่ต้องเสียเวลาสาธยายให้มากความ เธอก็ได้รู้คำตอบแล้ว คำตอบที่ทำให้สายน้ำผึ้งแทบล้มทั้งยืน หายใจไม่ออก ร้าวระบมรุนแรงที่อกซ้าย “แล้วที่คุณ เคยบอกว่ารักฉันล่ะ มันหมายความว่ายังไง” ทวงถามคำสัญา ที่เคยหลุดออกมาจากปากของเขา คำที่สามีเคยพร่ำพรรณาว่ารักเธอ อย่างนั้นอย่างนี้ มันยังก้องอยู่ในหูไม่สร่างซา “ฮะๆๆ โง่นี่เด็กน้อย เวลาที่ผู้ชายอยากได้ผู้หญิง เขาก็ต้องหลอกล่อด้วยคำหวานๆ กันทั้งนั้นแหละ” หัวเราะขบขันเธอ จนสายน้ำผึ้งยืนนิ่งงัน ที่สุดท้ายแล้วเธอก็เป็นควายให้เขาหลอก ด้วยคำป้อยอแสนอ่อนหวาน เพียงเพื่ออยากได้ร่างกายตน แสดงว่าทุกอย่างที่เขาเคยบอกล้วนโกหกทั้งเพ “คำปฏิญาณตนและคำสัญญา ในวันแต่งงาน ที่คุณเคยกล่าวมันล่ะ” น้ำตาเม็ดโตหยดแหมะกลิ้งลงมาที่ร่องแก้ม ถามให้หมดทุกสิ่งที่อยากรู้ ไขข้อข้องใจให้เสร็จสิ้นในวันนี้ เธอจะได้ไม่ต้องมีอันใดติดอยู่ในใจอีก “เธอโง่เชื่อฉันเองนี่ เธอมันโง่เอง” สีหน้าตลกขบขัน พร้อมหัวเราะเยาะ คนที่ถูกกระทำได้แต่ยืนสงบนิ่ง เหมือนยืนไว้อาลัย ให้แก่ความโง่เขลาเบาปัญญาของตน ป้ายน้ำตาออกจากหน้างาม สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ถึงได้กำหมัดแน่นแล้วเอ่ยออกมา “ถึงคุณจะพูดอย่างนั้น แต่หัวใจฉันก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้แล้วตอนนี้ มันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว เพราะคุณคือสามี คือครอบครัว และเหนืออื่นใด คุณคือผู้ชายที่ฉันรักอย่างสุดหัวใจ” มองสบตาสีเขียวมรกต แล้วพูดช้าๆ ชัดๆ สื่อความหมายให้เขารู้ว่า ทุกสิ่งที่พูดล้วนกลั่นมาจากก้นบึ้งใจช้ำๆ ที่โดนเขาทำร้าย จนแหลกละเอียดไม่เหลือชิ้นดี “เสียใจด้วยนะ ฉันไม่เคยต้องการ ความรักจากคนอย่างเธอเลย คนทรยศหักหลัง ผู้หญิงน่าไหว้หลังหลอก ผู้หญิงแพศยา นางงูพิษ ฉันไม่ต้องการ”

ขิงก็ราข่าก็เเรง นั่นเเหละคือนิยามของเธอกับเขา “ไปเก็บของ ฉันจะไปส่ง” แล้วก็เป็นไปตามที่คาด ลูเซียสสั่งด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง “ไม่มีอะไรที่ฉันต้องเอาไป ฉันมาแต่ตัวก็ควรจะไปแต่ตัว” จอมใจพยายามค้นหาความรักในดวงตาคู่นั้น กลับเจอแต่ความว่างเปล่า หรือมันอาจจะไม่มีตั้งแต่แรกแล้วก็ได้ เพียงคิดแค่นั้นหัวใจก็บีบเค้นจนแทบกระอักเลือด “คุณจะปล่อยฉันไปจริงเหรอ” ถามเพราะไม่เชื่อในสิ่งที่หูได้ยิน ทำไมถึงรู้สึกใจหายก็ไม่รู้ เวลาที่ต้องจากกันมันช่างเดินทางมาถึงเร็วนัก ต่อแต่นี้ไปทุกอย่างคงจะไม่เป็นเหมือนเดิม ไม่สิมันต้องไม่มีวันเป็นเหมือนเดิม ไม่มีอีกแล้วช่วงเวลาดีๆ กับคนที่ตัวเองรัก มันจบลงไปตั้งแต่วันที่เขาไม่เชื่อใจเธอ “ทำไม ทำหน้างงทำไม หรือว่าติดใจในรสสวาทของฉัน แต่เสียใจนะ ฉันสะอิดสะเอียนเธอเต็มทน” ยักไหล่ด้วยท่าทางไม่ยี่หระ มองเธอเหมือนของไร้ค่าไร้ราคา ที่ไม่มีชีวิตจิตใจ พออยากได้ก็บังคับอย่างเลือดเย็น พอเบื่อก็ถีบหัวส่งอย่างเฉยเมย “คุณไม่จำเป็นต้องเอาเครื่องไปส่งฉันหรอก แค่ให้เรือไปส่งฉันที่ฝั่งก็พอ” เธอไม่ต้องการความปรานีใดๆ จากเขาอีกต่อไป ในเมื่อเขาโหดร้ายมาแต่ต้น ก็ไม่จำเป็นต้องมาทำดี หากเขาอยากจะขับไสไล่ส่ง เพราะไม่ต้องการเธอแล้ว ก็ขอแค่บอกให้ได้รับรู้ “จองหอง!” บริภาษลั่น แต่เธอก็ไม่เกรงกลัว กำหมัดแน่น จ้องมองใบหน้าเขาเขม็ง “ฉันไม่ได้จองหอง แต่ไม่ต้องการความเมตตาใดๆ จากคุณทั้งสิ้น เราจะได้ไม่ต้องมีอะไรติดค้างกันอีก ขอให้เราจบกันแต่เพียงเท่านี้ ตายก็ไม่ต้องไปเผาผี ฉันจะถือซะว่าไม่เคยได้รู้จักคนอย่างคุณ มิสเตอร์ลูเซียส มาร์ติอาน่า” ปากก็พูดไปอย่างนั้นแต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่หัวใจถึงจะหยุดกู่ร้องเรียกหาชายผู้นี้ได้ “ดี๊…ได้อย่างนั้นก็ดี” “ก่อนที่เราจะจากกัน ฉันอยากรู้ว่า…คุณเคยรักฉันจริงๆ บ้างไหม” นี่คือสิ่งที่ยังติดค้างในใจ อยากรู้ว่าคำว่ารักที่เคยได้ฟังจากปากเขา มันจริงเท็จเช่นไร หากเขาได้แถลงไขให้กระจ่างแล้ว เธอก็จะได้จากไปอย่างไม่ห่วงหาอาลัย เลิกคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าซักวันเขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม “หึ หึ จะบอกอะไรให้นะจอมใจ เผื่อฟังแล้วจะได้ฉลาดขึ้นมาบ้าง สำหรับผู้ชายอย่างฉัน ผู้หญิงทุกคนก็เหมือนไวน์นั่นเเหละ กินตอนเเรกมันก็นุ่มลิ้นดี ถ้ากินรสเดิมไปนานๆ ก็คงเซ็งตายชัก แต่หากพวกหล่อนมาเสนอ ผู้ชายอกสามศอกดีกรีความร้อนแรง ไม่เป็นสองรองใครอย่างฉัน ก็ต้องสนองให้ซะหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าเกาไม่ถูกที่คัน ยิ่งถ้าคันแล้วไม่ได้เกาคงทรมานแย่ สรุปคือฉันไม่เคยรักเธอเลย” พูดมาซะยืดยาวด้วยใบหน้าแสยะยิ้มและท่าทางไม่ยี่หระ สุดท้ายก็มาลงด้วยการทำร้ายหัวใจคนฟังอย่างแสนสาหัส “ที่ฉันทำดีกับเธอนักหนา ก็เพราะว่าต้องการแยกเธอออกมาจากโดมินิกแค่นั้นเอง หากไม่อยากให้น้องสาวฉันสมหวังในรัก ไม่มีทางที่คนอย่างฉันจะลดตัวลงไปเกลื้อกกลั้วกับเธออย่างเด็ดขาด”

มาร์โบโล คอฟอร์ด ไม่ปรารถนาจะเหลือบแลตุ๊กตาดิ้นได้ที่ถูกนำตัวขึ้นมาประมูลบนเรือสำราญสุดหรูของตนเลยสักนิด มิหนำซ้ำยังแสดงท่าทีรังเกียจอย่างเปิดเผย ทว่าอยู่ๆ แม่สาวน้อยในชุดหูกระต่ายสีชมพูหวานแหววที่เขาปรามาสด้วยความสมเพชก็หล่นตุ้บลงบนตัก ครั้นจะไม่รับไว้ไอ้เพื่อนตัวแสบที่ยกให้กลับลอยหน้าบอกว่าจะมอบเธอให้แก่ผู้ชายกลัดมันทั้งหลาย ถึงแม้จะไม่พิสมัยสาวเจ้าสักกระผีก หากแต่มนุษยธรรมเล็กๆ ในใจกลับกระตุ้นให้เขารับเธอไว้เอง และนั่นก็ทำให้ ลักษณ์ณารา สุขวิมล รอดพ้นจากการเป็นโสเภณีเต็มขั้น ทว่าที่สุดเธอกลับได้รู้ซึ้งว่าตัวเองได้หนีเสือปะจระเข้เข้าเสียแล้ว เพราะในทันทีที่เขารู้ว่าเธอเป็นน้องสาวของผู้ชายที่เขา 'เเค้น' เขาก็ตอบเเทนเธอด้วยความ 'รักจอมปลอม' หลอกล่อให้เธอรักอย่างหมดใจ ก่อนจะเฉดหัวทิ้งให้สาสมกับความเเค้นที่อัดเเน่นในอก “อย่าทำอะไรบ้าๆ กับน้ำในที่ทำงานนะ” ลักษณ์ณาราเอ่ยห้ามเจ้าพ่อสุดหื่นเสียงหลง พลางออกอาการขัดขืนปัดป้องอย่างสุดกำลัง “ว้าย!” คนโดนคุกคามหวีดร้องสุดเสียงด้วยความแตกตื่น เมื่อเจ้าพ่อคลั่งรักออกแรงกระชากอาภรณ์ห่มกายงามออกจนหมดเกลี้ยงในพริบตา “จะทำอะไร! อย่านะ! ทำที่นี่ไม่ได้!” เจ้าของร่างงดงามเปล่าเปลือยรีบร้องห้ามปากคอสั่น พร้อมทั้งตะเกียกตะกายขึ้นจากโซฟาหรู หากแต่ไม่สำเร็จเพราะเขาตามติดทาบร่างทรงพลังลงมากักตัวไว้ในอ้อมอกผ่าวระอุ “เซ็กส์ไม่จำเป็นต้องเกิดในห้องนอนอย่างเดียวหรอกนะทูนหัว ขอเพียงกายพร้อม ใจพร้อม เราทำได้” เสียงหื่นกระซิบอู้อี้ชิดซอกคอหวานหอม “แต่น้ำไม่พร้อมนี่นา” หญิงสาวประท้วงผาดแผ่ว พลางส่ายหน้าหลบเลี่ยงปากและจมูกร้อนๆ ที่กำลังพรมจูบไปทั่วดวงหน้างามอย่างตะกละตะกลาม “ผมจะทำให้คุณพร้อมเองทูนหัว” ฉาด!!! จากฤทธิ์ฝ่ามือประเคนเข้าใส่เสี้ยวหน้าคร้ามคมที่ไม่เบานัก ทำให้ใบหน้าของมาร์โบโลหันไปตามแรงตบ และซีกหน้าแดงเป็นปื้นขึ้นในทันตา ใช้ปลายลิ้นดุนดันกระพุ้งแก้มด้านที่โดนตบ แล้วค่อยๆ หันดวงตาวาวโรจน์มาสบสานสายตากับคนตัวเล็กอย่างเอาเรื่อง “สารเลว ฉันเกลียดคุณ!” ลักษณ์ณาราตะเบ็งเสียงก่นด่าเขาทั้งน้ำตาด้วยความอัดอั้นตันใจ ยิ่งเธอขืนกายออกจากพันธการร้ายมากเท่าไหร่ เขายิ่งจงใจบดเบียดร่างทรงพลังเข้าหามากเท่านั้น “ฉันก็เกลียดน้องสาวไอ้ชาติชั่วอธิปมากเหมือนกัน เธอมันก็คงจะเลวไม่ต่างอะไรกับพี่ชายของเธอ” เขาพิพากษาเธอด้วยน้ำคำร้ายกาจ “หากฉันกับพี่ชายฉันเลว คุณก็คงสามานย์ไม่ต่างกัน” จ้องมองใบหน้าคมเจิดจรัสที่อัดแน่นไปด้วยความหล่อร้ายกาจ พร้อมกับเค้นเสียงแข็งตวาดลั่น “สามานย์อย่างนั้นเหรอ แล้วเธอจะได้รู้ซึ้งถึงคำว่าสามานย์อย่างถึงแก่น” เจ้าพ่อหนุ่มคำรามทวนคำพร้อมแสยะยิ้มอย่างน่าสะพรึงกลัว พลอยทำให้คนมองถึงกับตัวสั่นงันงก หากแต่ไม่สามารถก้าวขาอันสั่นเทาหนีจากรัศมีอันตรายที่กำลังเปล่งประกายออกมาจากตัวเขาได้เลย ขาดคำร่างที่หล่อเลี้ยงไปด้วยไฟแห่งความเคียดแค้น ก็ลงมือฉีกกระชากอาภรณ์ที่ห่มกายสั่นระริกออกอย่างรุนแรงจนขาดหลุดติดมือในชั่วพริบตา จับร่างบางโยนลงไปบนโซฟา แล้วโถมร่างทรงพลังลงไป...

เขาต้องการคนมาสมอ้างเป็นเมีย ส่วนเธอก็ต้องการความคุ้มครองจากผู้ทรงอิทธิพลอย่างเขา ดูเหมือนความต้องการของทั้งคู่จะลงล็อกกันพอดี หากเขาไม่เกิดเปลี่ยนใจอยากเอาเธอทำเมียขึ้นมาจริงๆ ในห้วงเวลาที่ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย เธอได้รับความช่วยเหลือจาก ‘มิเตอร์แบล็กแมน’ ชายปริศนาที่เปรียบเสมือนฮีโร่ในดวงใจมาตลอดระยะเวลาสามปี แล้วโชคชะตาก็นำพาให้ทั้งคู่ได้พานพบกันอีกครา เขามาพร้อมกับข้อเสนอให้เธอแสดงละครเป็นเมียกำมะลอ การต้องตกอยู่ในสถานะเมียของผู้ชายร้ายกาจ แสนเจ้าเล่ห์ ขี้อ่อย และปากว่ามือถึง ไม่ใช่สิ่งที่มัลลิกาปรารถนา หากว่าสถานะเมียของเขานั้นจะไม่แลกมาด้วยความปลอดภัยของเธอและลูก “คุณคิดจะทำอะไร! มิสเตอร์แอรอน!” นี่เป็นครั้งที่เท่าไรในรอบสามวันก็ไม่อาจนับได้ ที่เขาบุกมาฉุดเธอเข้าห้องทำงานของเพื่อนรัก เพื่อทำการเอารัดเอาเปรียบอย่างหน้าไม่อาย แถมเจ้าของห้องยังเต็มใจให้พ่อยอดชายใช้สถานที่ในการแทะโลมเธอได้อย่างน่าเจ็บใจ “ชื่นใจเมีย” คนขี้ตู่ประกาศอย่างหน้าด้านๆ พลางเดินหน้าเข้าหาร่างอรชรอ้อนแอ้น ไล่ต้อนให้มัลลิกามาจนมุมที่ผนังห้องเย็นเยียบ “ฉันไม่ใช่เมียคุณ” ทั้งที่ตกเป็นรองในสถานการณ์เช่นนี้ แต่หญิงสาวก็ยังตะเบ็งเสียงทำปากกล้าอวดดี “ก็กำลังจะทำให้เป็น ‘เมีย’ อยู่นี่ไงล่ะทูนหัว” คนตัวโตก้มลงกระซิบชิดกลีบปากสีชมพูระเรื่อที่กำลังเม้มสนิท ก่อนจะขบเม้มริมฝีปากบนสลับล่างอย่างยั่วเย้า มือบางรัวกำปั้นทุบตีไปทั่วไหล่กว้าง พร้อมเบี่ยงหน้าหลบจุมพิตที่คอยประชิด เมื่อปากสามารถเป็นอิสระก็ไม่รอช้าที่จะตวาดลั่นด้วยความเดือดจัด “คนบ้า! อย่านะ!” “อนุญาตให้ผมเป็นสามีคุณเถอะนะทูนหัว พ่อของลูกทนไม่ไหวแล้ว ต้องการคุณเหลือเกินหวานใจจ๋า” แอรอนหมดความอดทน ถึงกับต้องครางออดอ้อนชิดซอกคอขาวระหง ด้วยความทรมานที่กำลังแล่นพล่านไปทั่วเรือนกายร้อนรุ่ม “นี่ห้องทำงานเพื่อนคุณนะ อย่าทำอะไรบ้าๆ ที่นี่” มัลลิกาดันแผ่นอกผ่าวระอุให้ถอยห่าง พร้อมเอ่ยเตือนสติเขาด้วยโทนเสียงสูงลิ่ว “แสดงว่าหากเป็นที่อื่น ฮันนี่ก็จะอนุญาตใช่ไหมจ๊ะ งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ”

ฟรานเชเซียส โบลาโกนี เจ้าพ่อค้าอาวุธสงครามรายใหญ่ของโลก คำรามกัมปนาทเมื่อได้ทราบข่าวจากลูกน้องว่ามีคนลอบเข้ามาล้วงคองูเห่าถึงในคลังอาวุธของตัวเอง ทันทีที่รีบรุดไปดูตัวถึงรู้ว่าเป็นแม่สาวใจกล้าตัวเล็กทว่าพยศเหลือใจ เจ้าพ่อหนุ่มเค้นคอจนจะปากเปียกปากแฉะ นางนกต่อก็ยังไม่ยอมคลายความลับออกมาว่าใครอยู่เบื้องหลัง แต่คนอย่างฟรานเชเซียสมีหรือจะยอมรามือ จากที่เค้นกันด้วยวาจาไม่ได้ผล เขาก็จัดการเด็ดปีก ฉีกแข้ง ฉีกขาจัดท่าตามแต่ต้องการแล้วก็ทำการล้วงควักทั้งตัว ให้มันรู้ไปว่าถ้าเขายัดเยียดความเป็นผัวให้เธอทุกวัน! ทุกที่! ทุกเวลา! แล้วแม่นกน้อยแสนสวยยังจะกล้าปากแข็งอยู่อีกไหม สารวัตรทวิชา แฟรงกลินต์ แม่สาวขาโหดประจำสน. ผู้ยืดอกอาสามาทำภารกิจลับให้กับกรมตำรวจ ฝีมือเก่งกาจสามารถของเธอใช้กับบุรุษหนุ่มผู้แสนกักขฬะ เย็นชาและเหี้ยมโหดไม่ได้เลย เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้คุมโรคจิตอย่างเขาเธอก็ไม่ต่างอะไรกับหนูตัวจ้อยให้พญาราชสีห์ตัวโตจอมตะกละขย้ำเล่นบนเตียง แต่สังสัยเจ้าพ่อหนุ่มจะขย้ำอย่างดุเด็ดเผ็ดมันและถึงพริกถึงขิงมากเกินไป พอถึงเวลาได้รับอิสรภาพแม่นกน้อยถึงได้บินถลาออกจากกรงทองของพญาราชสีห์พร้อมกับลูกนกตัวจ้อยที่อยู่ในอุทร “มาทำไมไม่ทราบ!” เจ้าของห้องส่งสายตาอำมหิตพร้อมกระชากเสียงใส่แขกไม่ได้รับเชิญ คำทักทายจากปากเชิดรั้นนั่นทำให้เขาอยากจะกระชากร่างบางมากระหน่ำจูบให้หนำใจนัก แต่ฟรานเชเซียสก็ทำเพียงควงปืนให้เมียดูเป็นบุญตาสักพัก ก่อนจะโยนมันไปให้บอดี้การ์ดแล้วพยักพเยิดเป็นเชิงสั่งให้อีกฝ่ายไปดูต้นทาง “ฉันถามว่าสะเออะมาทำอะไรที่นี่ ลืมเอาหูมาหรือไงฮะ!” เสียงหวานตะคอกอย่างเริ่มเดือด เมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่ยืนคุมเชิงเธอก็เหมือนจะสติแตกเข้าไปใหญ่ “มาตามเมียกลับไปขึ้นเตียง” สอดฝ่ามือใหญ่ล้วงกระเป๋ากางเกง แล้วลอยหน้าบอกอย่างไม่ยี่หระต่อคำด่าของเมีย คำพูดทื่อๆ ทำให้คนฟังถึงกับสะอึก ขากรรไกรค้างเติ่งกลางอากาศนานนับนาที “ไอ้…” ยังไม่ทันที่ทวิชาจะอ้าปากด่าให้สาแก่ใจน้ำเสียงทรงพลังก็ดังแทรกขึ้นมาเสียก่อน ปากที่กำลังจะสวดส่งจึงได้แต่อ้าค้าง “ห้องทำงานน่า…ใช้ดีนะ” เปรยลอยๆ แต่จงใจเว้นระยะเป็นปริศนาลุ้นระทึกพลอยทำให้คนฟังใจเต้นไม่เป็นส่ำ นัยน์ตาสีอำพันกวาดไปทั่วห้องอย่างมีเลศนัย ก่อนจะมาหยุดมองที่โต๊ะทำงานสลับกับเรือนร่างเย้ายวนของคนตรงหน้า สายตาร้อนแรงทำเอาทวิชารู้สึกร้อนๆ หนาวๆ อย่างไรชอบกล “ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ ไสหัวกลับไปซะ!” คนถูกลวนลามทางสายตาขึ้นเสียงไล่ตะเพิดพลางชี้นิ้วไปยังประตู แทนที่เขาจะล่าถอยกลับไป เจ้าพ่อหนุ่มใจนักเลงกลับขยับเรือนกายทรงพลังเข้าหา จนมาหยุดชะโงกเหนือร่างที่นั่งตัวเกร็งอยู่บนเก้าอี้ทำงาน ลมหายใจร้อนผ่าวเป่าราดรดหน้าผากเนียนเป็นระยะ “ไม่ต้องต้อนรับผัวหรอกทูนหัว ทำให้ผัวหาย ‘อยาก’ ก็พอ” ว่าพลางกระชากเนคไทออกจากลำคอแห้งผาก ไม่รู้ทำไมเขาต้องเกิดอาการกระหายอยากเมื่อเห็นเธออยู่ในชุดเครื่องแบบตำรวจ แล้วไหนจะยังใบหน้าแดงจัดเพราะความเขินอายนั่นอีกล่ะ ฟรานเชเซียสเพิ่งประจักษ์ก็วันนี้ว่าการมีอะไรกับสาวไม่ประสามันตื่นเต้นเร้าใจเหลือคณา “นั่นคุณจะทำอะไรไม่ทราบ มิสเตอร์โบลาโกนี!” หญิงสาวถามอย่างแตกตื่น การกระทำของเขาสามารถเขย่าเซลล์ประสาทของเธอได้อย่างมหาศาล เล่นเอาร่างบางแทบพลัดตกเก้าอี้ “จะทำรักกับเมียเป็นเกียรติเป็นศรีให้สน.” ว่าพลางเริ่มลงมือปลดกระดุมเม็ดบนสุด ขณะเดียวกันนั้นก็มองนางนกต่อด้วยสายตาพราวระยับ…

เดเรค เบอร์ยาน็อฟสกี้ เจ้าพ่อค้ายาชูกำลังและยาเพิ่มสมรรถภาพทางเพศรายใหญ่ของโลก ต้องโมโหจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง เมื่ออยู่ๆ ตนก็ตกเป็นจำเลยสังคมในคดีที่ชายสูงวัยกินยาของทางบริษัทแล้วดันไปตายคาอกสาววัยเอ๊าะ แต่นั่นก็ไม่เท่ากับการที่เขาจะต้องโดนฟ้องร้องและขึ้นโรงขึ้นศาล แถมยัยทนายความสาวสุดเชย แต่ฝีปากจัดจ้านของฝ่ายตรงข้ามยังเป็นถึงคู่หมั้นที่เขาไม่ปรารถนา และในเมื่อแม่ตัวดี ‘สะเออะ’ มาหาเรื่องให้เขาปวดกะบาลดีนัก เขาก็จะจับสาวเจ้ามากักขังไว้ใต้อาณัติ แล้วลงโทษในความอวดดีด้วย ‘บทรัก’ ร้อนฉ่าองศาเดือด และ ‘ขยับสับสอด’ ชนิดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน! อารดา วิสเลอร์ ทนายความสาวน้องใหม่ไฟแรง สาวเชยผู้มีบุคลิกขัดแย้งในตัวเองขั้นรุนแรง แทบ ช็อกเมื่อได้รู้ว่าคู่หมั้นของตนคือคนที่เธอ ‘แอบรัก’ มาตั้งแต่วัยเยาว์ ทว่าถึงแม้จะมีใจให้เขาหน้าที่ย่อมมาก่อนความรู้สึกส่วนตัว และถ้าเขาทำผิดจริงๆ เธอก็จะทำทุกวิถีทางให้เขาแพ้คดีความและไปรับโทษทัณฑ์ให้จงได้ ถึงแม้จะต้อง ‘เฉือนหัวใจ’ ตัวเองก็ตาม! “อีกแล้วเหรอ…มิสเตอร์เบอร์ยาน็อฟสกี้ คุณซัดไอ้ยาเฮงซวยนั่นเข้าไปอีกแล้วเหรอฮะ!” อารดาตะเบ็งเสียงตะคอกลั่น ก่อนจะหรี่ตามองอีกฝ่ายอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าพ่อเจ้าประคุณจะบ้าดีเดือดได้ขนาดนี้ นี่เป็นหนที่สามในรอบอาทิตย์ที่เขาตั้งตัวเป็นหนูทดลอง แล้วก็ต้องวิ่งซกมาบุกสำนักงานทนายความของเธอ แถมแต่ละครั้งก็ไม่ได้มาแบบสุภาพชนเขาทำกัน แต่มาด้วยความโหดและหื่นเต็มพิกัด และครั้งนี้ก็คงไม่ต่างกัน “อือฮึ…อีกแล้วจ้ะยาหยี ในเมื่อแสนรู้ดีขนาดนี้ก็มาเถอะ มามะ…เมียจ๋ามาให้ผัว ‘ฟาด’ ให้หาย ‘อยาก’ ซะดีๆ” เจ้าของร่างร้อนรุ่มประหนึ่งมีไฟสุมพยักหน้าหล่อระเบิดระเบ้อยอมรับ พลางกระชากร่างอรชรเข้าปะทะแผงอกกว้าง แล้วก้มลงบดขยี้กลีบปากสีระเรื่อด้วยความหื่นหิวราวพายุบุแคม จนเธอแทบหายใจหายคอไม่ทัน จวบจนกระทั่งเขาสัมผัสได้ว่าสาวน้อยจะขาดใจแล้วจริงๆ ถึงได้ยอมถอดถอนเรียวลิ้นร้ายกาจออกมาอย่างอ้อยอิ่ง “โสเภณีตามข้างถนนมันไม่มีให้คุณฟาดแล้วหรือไง ถึงต้องคอยมาตามระรานฉันอยู่ได้” หลังจากสูดอากาศเข้าไปหล่อเลี้ยงจนฉ่ำปอด หญิงสาวตะเบ็งเสียงอย่างระอากับไอ้นิสัยหื่นไม่มีใครเกินของเขา “ฟาดใครก็ไม่สำคัญ แต่ฟาดเมียนี่สิมันอย่าบอกใคร” แทนที่จะกราดเกรี้ยวในวาจาแดกดัน แต่เขากลับยิ้มร่ารับคำด่าราวกับมันเป็นพรอันเลอค่า หนำซ้ำยังมีหน้ามาทำสำบัดสำนวนกวนอารมณ์อย่างน่าหมั่นไส้ พลอยให้หญิงสาวต้องถลึงตาใส่จนแทบถลนหล่นออกมานอกเบ้า “เชิญคุณมันไปคนเดียวเถอะย่ะ ฉันไม่เอาด้วยหรอก ไอ้คนเฮงซวย!” หญิงสาวผลักแผ่นอกกำยำแรงๆ แล้วตั้งใจจะยกเท้าขึ้นถีบร่างใหญ่ให้กระเด็น แต่เขาไวกว่าคว้าหมับเข้าที่ท่อนขาเรียวสวยซึ่งง้างขึ้น ยักคิ้วยั่วอารมณ์ แล้วจับมันมาพาดเอวสอบก่อนจะลูบไล้กระตุ้นเร้า “คุณไม่เอา แต่ผมจะเอา แล้วก็จะเอาเดี๋ยวนี้ด้วย” ขาดคำคนเอาแต่ใจหญิงสาวก็ต้องร้องวี้ดออกมา เมื่อเท้าทั้งสองข้างไม่แตะพื้น เพราะพ่อตัวโตอุ้มมาวางลงบนโซฟา “ได้โปรดเถอะ อย่าทำแบบนี้กับฉันเลย” หญิงสาวส่งเสียงสะท้านวิงวอน พลางส่ายหน้าปฏิเสธจนผมยาวสลวยกระจายล้อมกรอบใบหน้าแดงระเรื่อ “ทนายความที่เคารพ ในห้วงเวลาพิศวาสบาดจิตเช่นนี้ คุณไม่มีสิทธิ์มาอุทธรณ์ฎีกา มีแต่ร้องอืออาได้อย่างเดียว” เขาปฏิเสธอย่างมาดมั่น ท้ายประโยคไม่วายพ่นวาจาสุดห่ามออกมา

เมื่อว่าที่เจ้าสาวเฮงซวยบังอาจหนีไปในวันก่อนแต่งงาน วูล์ฟ แอนเดอร์ตัน อภิมหาเศรษฐีรูปงาม ผู้แสนเย่อหยิ่ง ทระนงตน ดุดัน ถึงลูกถึงคน และเฉียบขาดสุดขั้ว จึงคลุ้มคลั่งประหนึ่งพญามัจจุราชที่หลุดออกมาจากขุมอเวจี เเละเลือกที่จะเเก้หน้าด้วยการคว้า ‘นางซินก้นครัว’ ผู้แสนอาภัพอย่าง มะลิร้อย สร้อยมาลา เด็กสาววัยกำดัดที่ดูท่าว่าจะทั้งหัวอ่อนเเละนุ่มนิ่ม ซึ่งลูกหนี้ของเขายัดเยียดให้มาเข้าพิธีวิวาห์เเทน เมื่อไม่รักเขาจึงปฏิบัติกับ ‘เจ้าสาวสำรอง’ เยี่ยงขยะไร้ค่า เเละจำกัดสถานะให้เธอเป็นเเค่เมียบำเรอ! ที่มีหน้าที่ดีดเด้ง ดิ้นพล่าน และร้องครวญครางรองรับการขยี้สวาทด้วยลีลารักอันเร่าร้อน ดุดัน เเละดิบเถื่อน ทุกที่! ทุกเวลา! หากเเต่พ่อหนุ่มจอมยโสกลับไม่ได้เตรียมรับมือกับความน่ารัก ความไร้เดียงสา เเละความพยศเหลือร้ายของ ‘เมียเด็ก’ ผู้ดื้อเงียบ ที่เขาคิดเสมอมาว่าเธอนั้นหน่อมเเน้มไม่ทันคน เเถมพอรู้ตัวอีกทีเขาก็เกิดอาการน้ำลายสอ 'อยากกินเด็ก’ ตลอดเวลาจนน่าโมโห! “จะมัวยืนกระมิดกระเมี้ยนอีกนานไหม แก้ผ้าแล้วมาขึ้นเตียง!” คนที่เปลือยท่อนบนนั่งพิงพนักหัวเตียงเล็กๆ ในห้องนอนโกโรโกโสและคับแคบเท่าแมวดิ้นตายออกคำสั่งเสียงเข้มเจือดุดัน จนแม่สาวน้อยซึ่งยืนกุมมือก้มหน้างุดอยู่บริเวณปลายเตียงถึงกับสะดุ้งเฮือก เม้มกลีบปากสีชมพูแดงจนเกือบเป็นเส้นตรง “อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำนะมะลิร้อย” อภิมหาเศรษฐีจอมยโสเค้นเสียงดุกระด้างลอดไรฟัน “อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ได้โปรดเถอะ” สาวน้อยวิงวอนเสียงเครือ เนื้อตัวสั่นเทา ดวงตาแดงก่ำ “แค่ผัวจะ ‘เอา’ ทำไมต้องทำท่าบีบน้ำตาด้วย” เขาเอ็ดตะโรอย่างนึกรำคาญ “กะ…ก็ฉันกลัวนี่คะ คุณเอ่อ…ตัวใหญ่จะตาย” “ถ้ามันสามารถเข้าไปในปากให้เธอดูดอมได้ มันจะไปยากอะไรกับอีแค่ยัดเข้าไปสอดเสียบในร่างกายเธอ” วาจาโจ๋งครึ่มที่หลุดออกมาจากปากหยักทำให้คนฟังหน้าแดงแจ๋ พานนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ซึ่งผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีบังคับแกมขู่เข็ญให้เธอทำเรื่องน่ากระดากอายกับร่างกายเขา เพื่อแลกกับการที่เขาจะไม่ร่วมรักกับเธอ “เอ่อ…เอาไว้วันหลังไม่ได้เหรอคะ ฉะ…ฉันยังไม่พร้อม” “หุบปาก! แก้ผ้าแล้วมาขึ้นเตียง” ท้ายประโยควูล์ฟกดเสียงต่ำออกคำสั่งอีกครา

เพราะทนความปากดีของยัยเชยตัวแสบไม่ไหว เมื่อห้าปีก่อน มาร์เวล ดิมิเทียส มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลของฝรั่งเศส จึงกำราบแม่ตัวดีด้วยการบดขยี้จุมพิตดุดันดิบเถื่อน และจูบนั้นก็ทำให้เขาไม่สามารถจูบกับผู้หญิงหน้าไหนได้อีกอย่างน่าบัดซบ มณีญา อัศวโพคิน จองจำเขาด้วยรสจูบ ฉะนั้นเมื่อสบโอกาสเขาจึงบังคับให้แม่ตัวดีแต่งงานด้วย และตอบแทนเธอด้วยรสสวาทร้อนฉ่าอย่างสาสม! “มณีญา ห้ามวางสายนะ นี่ผัวเอง” เสียงที่ดังแว่วมากระแทกโสตประสาททำให้คนที่เพลียจัดตัวแข็งทื่อ เบิกตาโพลง และหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง “คุณมาเฟีย!” สาวน้อยอุทานเสียงหลง “ใช่แล้วจ้ะ” “นี่คุณไปได้เบอร์ฉันมาได้ยังไง” เธอซักไซ้ระรัวเร็ว ก่อนจะทำหน้ายุ่งด้วยความไม่พอใจ จะไปได้จากใครที่ไหนถ้าไม่ใช่จากบุปผชาติ ฮึ่ย…คนบ้านั่นคงไปข่มขู่เอากับเพื่อนเธอล่ะสิ “ไม่ใช่แค่เบอร์นะจ๊ะ ที่กบดานก็ได้ด้วย” มาร์เวลเอ่ยด้วยน้ำเสียงครื้นเครงเป็นต่อ และนั่นก็ทำให้คนฟังถึงกับหูผึ่ง หน้าเริ่มซีดเผือด ความผิดติดตัวไม่น้อยแบบนี้จะเจอกับอะไรบ้างนะ อึ๋ย…แค่คิดก็สยองแล้ว “ห้ามไปไหนนะ รออยู่นั่นแหละเดี๋ยวไปรับ” จอมเผด็จการออกคำสั่งอย่างเฉียบขาด ขณะที่ก้าวขาขึ้นรถมุ่งหน้าไปขึ้นเครื่องบินส่วนตัว “อยู่รอก็บ้าแล้ว” ยัยเชยตัวแสบสวนกลับเสียงกระด้างมีแววท้าทายในที และนั่นก็ทำให้คนฟังถึงกับกัดฟันกรอด ฉิบหาย! แม่ตัวดีจะดื้อด้านไปถึงไหนกันวะ “ถ้าคิดหนี เจอที่ไหนจะปล้ำที่นั่น” พ่อมาเฟียใหญ่คาดโทษด้วยน้ำเสียงดุดัน ส่วนในใจก็ร่ำๆ ว่าอยากจะไปหาแม่ตัวดีให้ได้เสียเดี๋ยวนี้ ฮึ่ม…เจอตัวเมื่อไหร่พ่อจะฟัดให้ครางเป็นลูกหมาเลยเชียว “ชิ…กลัวตายล่ะ” เธอเบ้ปากใส่โทรศัพท์ และวาจาท้าทายโดยไม่กริ่งเกรงนั้นก็ทำให้มาร์เวลคำรามลั่นด้วยความงุ่นง่านและเดือดดาลสุดขีด “งั้นเตรียมลุกจากเตียงไม่ไหวได้เลยแม่ตัวดี” เขาเค้นเสียงลอดไรฟันข่มขู่ ก่อนที่จะหลุดสบถออกมาเมื่อเมียตัวแสบชิงตัดสายทิ้งเสียก่อน เดาว่าตอนนี้ยัยตัวร้ายคงกำลังเตรียมเผ่นแนบ แต่อย่าหวังว่าเธอจะหนีเขาพ้น เพราะเขาให้คนไปเฝ้าแม่ตัวดีตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ถึงมีปีกก็หนีไม่รอดแน่งานนี้

เมื่อม้าตัวโปรดถูกทำร้ายพร้อมกับมีการลอบวางเพลิงเผาไร่ บัลลังก์เมฆ เดวิดสัน วินส์ตัน พ่อเลี้ยงหนุ่มมาดโหดโคตรเถื่อน จึงอาละวาดประหนึ่งนรกแตก และทันทีที่ได้รู้ว่าคนที่กล้ากระตุกหนวดเสือคือลูกสาวสัตรูอย่างบุปผาสวรรค์ นฤบดินทร์ ยัยเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม แก่นกะโหลกกะลา แถมยังแสบซ่าเหลือใจ ถึงแม้ลึกๆ เขาจะเอ็นดูเธอ แต่ความผิดครั้งนี้มันเกินจะให้อภัย ฉะนั้นพ่อหนุ่มบ้าเลือดจึงไม่รอช้าที่จะยัดเยียด ‘นรก’ บนดินให้เธอด้วยการ ‘ปล้นความสาว’ อย่างป่าเถื่อนหยาบคาย ทว่าครั้นได้ลิ้มลองแม่ม้าดีดกะโหลกจอมพยศเขากลับติดใจ ฉะนั้นครั้งเดียวจึงไม่เคยพอ! จนสุดท้ายความแตก แต่เขากลับปฏิเสธความรับผิดชอบอย่างไม่แยแส สร้างความอับอายให้แก่บุปผาสวรรค์จนแทบอยากจะกลั้นใจตาย จนเมื่อพ่อของสาวน้อยจับเธอใส่ตะกร้าล้างน้ำ แล้วประกาศหาสามีให้ลูกสาวที่กำลังท้องอ่อนๆ อย่างหน้าชื่นตาบาน บัลลังก์เมฆถึงคิดได้ว่า เมียเขา! ลูกเขา! เขาจะไม่ยอมยกให้ไอ้หน้าไหนทั้งสิ้น “มาขัดจังหวะตอนที่คนอื่นกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแบบนี้ ต้องโดนลงโทษรู้ไหมยัยหนูผี” “อย่านะตาเฒ่า! คิดจะทำอะไร!” สาวน้อยเอ่ยถามปากคอสั่นระริก เริ่มหวาดกลัวเมื่อเขาเดินย่างสามขุมเข้าหาไล่ต้อนให้เธอถอยล่นไม่เป็นขบวน จนเผลอก้าวเข้ามาในห้องกระจกของกระท่อมริมน้ำตก “จับปล้ำเด็กทำเมีย เพราะคนแก่เกิดอยากกินเด็ก” เขาพูดทีเล่นทีจริง แต่ทำเอาคนฟังถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตระหนกสุดขีด ก่อนจะลนลานวิ่งอ้อมไปหลบอยู่อีกฟากของโซฟาด้วยท่าทางตื่นๆ เรียกเสียงหัวเราะหึๆ กลั้วลำคอหนาของคนที่ยังคงไล่ตามมาไม่ลดละ “อย่านะลุง!” สรรพนามที่ได้ยินทำให้พ่อหนุ่มพันธ์ดิบเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ ฮึ่ม! คำก็ตาเฒ่า สองคำก็ลุง เดี๋ยวก็ตาแก่บ้างล่ะ ปากอย่างนี้มันน่าจับปล้ำพิสูจน์นักว่าคนแก่อย่างเขามันสามารถทำให้เธอครวญครางได้ยันเช้า “จะกลัวอะไรเล่า ทีแอบดูคนอื่นเอากันยังไม่กลัวเขาจะจับได้เลย” วาจาขวานผ่าซากที่อีตาลุงฝรั่งหน้ายักษ์พ่นออกมาทำให้เธอนึกอยากจะแทรกแผ่นดินหนี “ก็อยากเป็นพวกชอบโชว์ทำไมล่ะ คนไม่เคยเห็นก็เลยอยากดู อยากรู้ว่ามันจะเหมือนในหนัง…อุ๊บ!” จอมแก่นเงยหน้าเถียงฉอดๆ ครั้นเริ่มฉุกคิดขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอพูดอะไรออกมาก็รีบยกมือขึ้นอุดปากในท้ายประโยค เรียกเสียงหัวเราะดังสนั่นจนอกกระเพื่อมจากคนตัวโต “ถ้าริอ่านดูหนังโป๊ขนาดนั้น ก็ไม่ต้องกลัวการมีผัวแล้วมั้ง” คำพูดโคตรตรงที่หลุดออกมาจากปากคนแก่ทำให้บุปผาสวรรค์แทบสำลักน้ำลาย ตัวเกร็ง หน้าร้อนแทบไหม้ “อีตาบ้า! ฉันเปล่าดูซักหน่อย” สาวน้อยทำเป็นโวยวายกลบเกลื่อนความอับอาย “ไม่ต้องอายหรอกน่า ก็แค่ดูหนังโป๊ ใครๆ เขาก็ดูกันทั้งนั้น ขนาดฉันยังดูเลย เออ..ว่าแต่ว่างๆ เรามาดูหนังโป๊ด้วยกันดีไหม ดูสองคนได้อารมณ์ดี” นั่นย้ำกันเข้าไปไอ้คำว่าดูหนังโป๊เนี่ย “ทุเรศ! ฉันไม่ดูอะไรกับคุณทั้งนั้นแหละ ถอยออกไปเลยนะ” หญิงสาวไล่ตะเพิดคนที่กำลังจะเข้าประชิดตัว เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่สะทกสะท้านเธอก็แหวลั่น “เอ๊ะ! บอกให้ถอยออกไปไงเล่า” “ไม่ถอย ก็บอกแล้วไงว่าคนแก่อยากกินเด็ก มามะ…มาเป็นเมียป๋าเถอะอีหนู อยากได้อะไรก็ขอให้บอกป๋าจะจัดให้ แถมหนังโป๊ให้อีกร้อยแผ่นเลยเอ้า” พ่อเลี้ยงหนุ่มสืบเท้าเข้าหาร่างอ้อนแอ้น พลางทำหน้าหื่นกามเข้าขั้นเพื่อข่มขู่เด็กแสบอย่างยัยหนูผีของเขาโดยเฉพาะ “อี๋…ตาแก่จอมลามก!” “อ้าว…ไม่เคยได้ยินเหรอเด็กน้อย มะพร้าวยิ่งแก่ยิ่งมัน ส่วนผู้ชายความต้องการทางเพศสูงเสียดฟ้าอย่างฉันยิ่งแก่ยิ่งแรงดี” เขาเอ่ยเสียงพร่าเหมือนอยู่ในอารมณ์พิศวาสเต็มพิกัด ก่อนจะยื่นดวงหน้าคร้ามคมมากระซิบชิดใบหูน้อย “แถมยังเอามันด้วยนะจะบอกให้” “ลามกจกเปรต!” เธอผงะถอยหลัง แล้วด่าทอ “อย่ามาหลงเสน่ห์คนลามกก็แล้วกัน ถึงเวลานั้นจะทำให้ติดใจรสรักคนแก่จนโงหัวไม่ขึ้นเลยคอยดู” พ่อหนุ่มมาดกวนพูดอย่างลอยๆ แต่กระนั้นก็ยังทำให้คนฟังทำหน้าแทบไม่ถูก “หื่นกาม!” “ไม่ได้หื่นกามอย่างเดียวนะ เซ็กส์จัดสุดๆ ด้วย” บุปผาสวรรค์หน้าร้อนวาบกับคำพูดห่ามๆ ของพ่อตัวโต ก่อนจะรีบหลบวูบเมื่อเขาทำท่าจะกระโจนเข้ารวบตัว ทันทีที่พ้นจากรัศมีอันตรายสาวน้อยจอมทโมนก็แลบลิ้นปลิ้นตาใส่คนที่กำลังยืนชี้หน้าอยู่ไกลๆ ก่อนจะลอยหน้าหัวเราะคิกคัก แล้วสะบัดตูดวิ่งจากไป “คุณพระ! ให้ตาย…ยัยหนูผีมีสะโพกด้วย แถมยังงอนน่าฟัดเป็นบ้า! เห็นแล้ว อยากว่ะ” บัลลังก์เมฆโพล่งขึ้นราวคนละเมอ กลืนน้ำลายลงคอเอื้อกใหญ่ ขณะที่สายตาคมกริบยังไม่หยุดจับจ้องสะโพกงอนงามที่กวัดแกว่งไปมาตามการเคลื่อนไหวของยัยตัวแสบ เรือนกายทรงพลังพลันร้อนรุ่มประหนึ่งมีไฟสุม เจ้าลูกชายตัวดีเริ่มเหยียดขยายดันเป้ากางเกงอย่างน่าตกใจ ก่อนที่เขาจะสะดุ้งเฮือก “เฮ้ย! คิดอะไรไม่เข้าท่าวะไอ้เมฆ นั่นเด็กนะโว้ย! เด็ก!” พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ็ดตัวเองเสียงดังสนั่น ก่อนจะรีบไปดับความหิวกระหายอันแรงกล้าด้วยสายน้ำเย็นฉ่ำอย่างด่วนจี๋ เรื่องที่คุณน่าจะสนใจ

เมื่อน้องชายเพียงคนเดียวจบชีวิตลงด้วยน้ำมือของผู้หญิงแพศยาสารเลว เบอนันเดส มิโลสลาฟ จึงลากคอตัวต้นเหตุมารับผลของการกระทำสุดระยำ ด้วยการหอบความแค้นทั้งหมดมาลงที่ โรฮันนา บวรเกียรติกัมปนาท หญิงสาวผู้แสนอาภัพ โดยไม่คิดจะไต่สวน แต่กลับลงความเห็นว่าเธอนั้นเลวชาติเกินให้อภัย และในเมื่อกฎหมายเอาผิดเธอไม่ได้ เขานี่แหละจะยัดเยียด ‘นรก’ ให้เธอจดจำไปจนวันตาย ‘พ่ออสูรร้าย’ กักขังเธอให้เป็น ‘จำเลยสวาท’ ผู้แสนต้อยต่ำ ดูถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของสาวเจ้าจนไม่เหลือชิ้นดี พิพากษาและ ‘ลงทัณฑ์’ จนเธอมีราคีและรอยน้ำตาอย่างสาแก่ใจ กว่าจะรู้ว่าคนที่ตัวเองทำร้ายหาใช่ผู้ร้ายตัวจริงไม่ ก็เมื่อเสียหัวใจไปพร้อมกับสายใยแห่งรักที่เพิ่งก่อกำเนิดเสียแล้ว

เมื่อเพลย์บอยตัวร้ายอย่างมาร์โค ดิมิเทียส เกิดตกหลุมรักสาวเฉิ่มจอมอัจฉริยะเช่นบุปผชาติ ดิลกรัตนกุล ตั้งแต่แรกเจอ ทั้งที่เธอห่างไกลจากคำว่าสเปกของเขาอยู่มากโข อกไข่ดาว สาวเอเชีย แต่หนุ่มเจ้าสำราญกลับนึกอยากครอบครองเธอจนตัวสั่น ยิ่งสาวน้อยทำท่าตื่นกลัวและระวังตัวแจเขาก็ยิ่งเกิดความกระหาย กลิ่นอายความไร้เดียงสากระตุ้นสัญชาตญาณนักล่าให้พลุ่งพล่าน จนนึกอยากกระโจนเข้าใส่สาวเจ้าที่ดูท่าทางเย็นชาและไว้ตัวจนน่าหมั่นไส้ มาร์โคปรารถนาจะฉีกทึ้งเสื้อผ้าแสนเชยระเบิดนั่น แล้วเชยชิมลิ้มรสเนื้อในของเธอว่าจะหวานซ่านทรวงซักแค่ไหน และในเมื่อเขาอยากได้เธอเจียนจะคลั่ง เขาก็ต้องได้! ไม่ว่าวิธีไหนเขาก็จะต้องได้ครอบครองแม่เด็กน้อย ต่อให้เธอจะอกไข่ดาวและแบนราบกว่านี้เขาก็มีวิธีให้เธอหน้าอกใหญ่ขึ้น วิธีที่บุรุษผู้ช่ำชองสังเวียนรักรู้ดีว่ามันจะต้องได้ผลและวาบหวามเกินคาด

คนบางคนมักจะให้ความสำคัญต่อคนที่ตัวเองเกลียด อารญากับธีรเดชก็เช่นกัน แต่เกลียดกันไปเกลียดกันมาดันท้องเฉยเลย เขาเกลียดขี้หน้า ไม่ชอบ ไม่คิดจะรัก ไม่สนใจไยดี เเละพร้อมจะผลักไสเธออกไปจากชีวิต เเต่เธอกลับหลงรักเขาจนหัวปักหัวปำ รักที่ไม่มีทางสมหวังช่างเจ็บปวดเเละยากจะตัดใจ หากเเต่เมื่อเกิดความพลาดพลั้ง ทุกอย่างก็อาจจะเปลี่ยนไปตลอดกาล