“ได้ทันเห็นช็อตเด็ดๆ แหละจ๊ะ” วัลยายักไหล่ “พอดีเห็นขายของอยู่เลยไม่กวนแต่เจ้าของบ้านก็ต้อนรับเราดีนะ ใช่ไหมจ๊ะมาริส”
“ครับ” มาริสก้มศีรษะรับแล้วยิ้ม “โดยเฉพาะคุณภากรดูแลพวกเราดีมากๆ”
“เหรอคะ” ปาณิศาทำตาดุๆ ใส่ผู้เป็นพ่อที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “พี่ยามาดูต้นไม้เหรอคะ”
“ที่นี่มีแต่ต้นไม้ ถ้าไม่ดูต้นไม้ก็ไปที่อื่นซิ!” ภากรเอ่ยเสียงห้วนไม่เกรงใจใครแต่กลับทำให้วัลยาหัวเราะคิกคักแล้วคล้องแขนเขา
“แต่ยาเห็นนะคะว่าที่นี่มีอะไรน่าสนใจมากๆ อย่างการวางระบบน้ำของที่นี่ดูเหมือนจะใช้น้ำน้อยกว่าที่ยารู้เสียอีก”
“อ้อ! เรื่องนั้นต้องถามคุณภากรครับ!” บ๊วยรีบพูดขึ้นเหมือนอยากจะอวดแต่คุณภากรทำตาดุๆ ใส่จนเขาตัวไหล่ลู่ตัวลีบ
“แหม! แบบนี้ต้องขอความรู้เป็นการส่วนตัวแล้วมั้งคะ” วัลยาหลิวตามองแล้วกึ่งจูงกึ่งลากคนตัวใหญ่ “ช่วยพาไปดูหน่อยเถอะคะอยากรู้จังว่าเป็นยังไง”
“พี่บ๊วยช่วยเตรียมน้ำผลไม้กับของว่างให้ฝ
