ตอนที่ 6
1132 คำ
ชายหนุ่มเกร็งสะท้านด้วยความหฤหรรษ์ เขาแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะคิดถึงแม่สาวใช้หน้าแฉล้มคนนั้นยามที่ตัวตนของตนเองอยู่ในปากของวิคตอเรีย
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?
สีหน้าที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดของเดมอนทำให้วิคตอเรียแปลกใจจนต้องเอ่ยถาม
“วิคกี้ใช้ปากไม่ดีเหรอคะ ทำไมหน้าบูดจัง”
เดมอนถอนหายใจออกมา และรีบสลัดความน่าสะอิดสะเอียนออกไปจากสมอง
“คุณทำดีมากต่างหาก ไม่เห็นหรือว่าผมระเบิดใส่ปากของคุณแรงแค่ไหน”
วิคตอเรียระบายยิ้มกว้าง หยิบซองถุงยางมาฉีกออก และสวมให้กับเดมอนด้วยปากของตัวเอง จากนั้นก็ขยับตัวขึ้นไปนั่งคร่อมร่างทรงพลังเปลือยเปล่า
“วิคกี้ขอควบนะคะ”
“ผมตามใจคุณ อืมมมม” เดมอนครางเมื่อท่อนชายฝังมุกถูกคู่หมั้นสาวกลืนกินเข้าไปทีละนิดจนกระทั่งหมดทั้งความยาว
“คับแน่นไปหมดเลยค่ะ เดมอน วิคกี้ชอบความใหญ่ของคุณจริงๆ อ๊า...อา...”
“ควบผมแรงๆ ขยับแรงๆ วิคกี้...แบบนั้น อืมมมม...”
ชายหนุ่มสั่งเสียงกระด้าง มือใหญ่ยกขึ้นกุมเอวคอดของวิคตอเรียเอาไว้แน่น ยกร่างอวบขึ้นสูงก่อนจะจับกดลงมาบนท่อนชายของตัวเองที่เด้งขึ้นหาอย่างรู้จังหวะสอดประสานแรงระรัว
“อืมมมม...โอ้ว...”
เขารู้ดีว่าผู้หญิงที่กำลังควบขี่ร่างกายของตัวเองอยู่นั้นคือวิคตอเรีย แต่ทำไมนะ ทำไมสมองถึงหวนกลับไปคิดถึงแม่สาวใช้หน้าหวานคนนี้อีกแล้ว
“แรง...แรงอีก ได้โปรด...แรงอีก...อืมมมม โอ้ว...”
ใบหน้าหล่อจัดแดงก่ำ เขาครวญครางราวกับคนบ้า เมื่อสมองไม่หยุดคิดถึงใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น ไม่ช้าอารมณ์สวาทที่อัดแน่นเต็มร่างก็ทำให้เขาแตกระเบิดออกมาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
“โอ้ว...อ๊ากกกก...”
เขาเกร็งกระตุก ร่างกายสั่นสะท้าน ปลดปล่อยหยาดน้ำแห่งตัณหาออกมามากล้น
วิคตอเรียจ้องมองร่างทรงพลังของเดมอนด้วยรอยยิ้มอัศจรรย์ใจ “แปลกจังนะคะ นี่เป็นครั้งแรกที่คุณเสร็จเร็วมาก แถมยังอารมณ์ดุดันมากกว่าทุกครั้งที่เรานอนด้วยกัน”
“เพราะผม...คิดถึงคุณไง”
“แน่ใจหรือคะ”
วิคตอเรียเลื่อนตัวลงมานอนข้างๆ และมองใบหน้าหล่อเหลาของเดมอน
“อืมมม”
เดมอนตอบเพียงแค่นั้น ก็ตวัดแขนรัดรอบร่างอวบอิ่มของคู่หมั้นสาวเอาไว้ และหลับตาลงช้าๆ เกลียดตัวเองที่ปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาครอบงำรุนแรงแบบนี้
“คุณง่วงหรือคะ เดมอน”
“นิดหน่อยน่ะ คุณจะค้างกับผมด้วยหรือเปล่าวิคกี้”
“วิคกี้มีนัดกับเพื่อนต่อน่ะค่ะ คงค้างที่นี่กับคุณไม่ได้ ไม่ว่ากันนะคะ เดมอน”
ดวงตาสีฟ้าเข้มเอียงหน้ามาสบประสานสายตา “ผมให้อิสระคุณเสมอ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร แต่ถ้าเราแต่งงานกันแล้ว คุณจะต้องหยุดทุกอย่างที่ผมไม่ชอบ โอเค้”
“โอเคค่ะ” วิคตอเรียยื่นปากไปจูบแก้มสากอย่างเอาใจ ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นนั่ง
“งั้นวิคกี้กลับเลยนะคะ”
“ไม่พักหน่อยหรือ”
“ไม่หรอกค่ะ วิคกี้รีบ”
หญิงสาวก้าวลงจากเตียงและรีบสวมใส่เสื้อผ้า เดมอนมองตามร่างคู่หมั้นสาวไม่วางตา
“ขับรถดีๆ นะวิคกี้”
“ขอบคุณค่ะ แล้วจะโทรหานะคะเดมอน”
“ครับ”
วิคตอเรียเดินหายออกไปจากห้องแล้ว สีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมดุดันมากยิ่งขึ้น ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะก้าวลงจากเตียง เดินไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่เอาไว้ จากนั้นก็ออกไปยืนรับลมเย็นๆ ที่ริมระเบียงที่อยู่หลังบานประตูกระจก เนื้อตัวยังคงร้อนผะผ่าว และก็ยังคงคุกรุ่นไปด้วยแรงปรารถนา
“หรือฉันต้องให้คนไปตามเธอขึ้นมาบำบัด แม่สาวสวยจากเมืองไทย” เขาพึมพำ และพยายามควบคุมตัวเอง แต่ยิ่งพยายามร่างกายก็ยิ่งร้อนรุ่ม นี่เขาจะอดทนได้นานแค่ไหนกันนะ
พะแพงเห็นวิคตอเรียเดินหายออกไปจากตึกใหญ่แล้ว หล่อนจึงคว้าอุปกรณ์ทำความสะอาดติดมือ และเดินขึ้นบันได มุ่งหน้าตรงไปยังห้องนอนของนายเจ้าของบ้าน คำสั่งของป้ามิเชลล์ยังคงดังก้องอยู่ในหัวตลอดเวลา
‘อย่าไปไหนไกลล่ะ เพราะถ้าคุณวิคกี้กลับไปแล้ว เธอต้องขึ้นไปทำความสะอาดบนห้องนอนของนายน้อยทันที’
หญิงสาวเดินมาหยุดที่ประตูห้องนอนของเดมอน มือขาวสะอาดยื่นไปหมุนลูกบิดเพียงแผ่วเบา ก็สามารถดันบานประตูไม้ให้เปิดกว้างออกได้
หล่อนก้าวข้ามธรณีประตูเข้าไปหยุดภายในห้องนอนกว้างใหญ่ของเดมอน มือเล็กดึงบานประตูให้ปิดสนิทลง ก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ
หล่อนไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ภายในห้องนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง เตียงที่ยับบ่นราวกับเพิ่งผ่านสงครามเลือดมาตอกย้ำให้รู้ว่าสิ่งที่คิดมันคือความจริง แก้มนวลแดงก่ำ เมื่อสายตามองไปหยุดที่กางเกงในบ๊อกเซอร์ของผู้ชายที่ถูกเหวี่ยงทิ้งไว้ห่างจากเตียงกว้างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หล่อนเม้มปากเป็นเส้นตรง ขณะเดินเข้าไปคุกเข่าลงข้างๆ เจ้าบ๊อกเซอร์สีเข้ม และหยิบมันขึ้นมาพิจารณา
“ทำไมตัวเล็กแบบนี้” หล่อนพึมพำด้วยความแปลกใจ เพราะเนื้อตัวของเดมอนเท่าที่เห็นมันใหญ่กว่ากางเกงในบ๊อกเซอร์เยอะมาก “หรือว่านายน้อยชอบใส่อะไรฟิตๆ”
แก้มนวลแดงก่ำราวกับผลตำลึงสุก เมื่อพอมองเลยกองกางเกงในบ๊อกเซอร์ไปแล้วพบกับเศษถุงยางอนามัยที่ภายในมีหยาดน้ำสีขาวขุ่นเหนียวๆ ติดอยู่ มือเล็กยกขึ้นปิดปาก และรีบเมินหน้าหนีจากเศษถุงยางใช้แล้วนั่นอย่างอับอาย
หล่อนต้องรีบทำความสะอาดให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุด จะได้ออกไปจากสถานที่แห่งนี้สักที สถานที่ที่หล่อนไม่ควรจะเฉียดเข้าใกล้แม้แต่นิดเดียว
ร่างอรชรกำลังจะลุกขึ้นยืน และเริ่มทำความสะอาด แต่เสียงประตูกระจกด้านขวาของตัวห้องนอนกว้างก็ดังขึ้นเสียก่อน พร้อมๆ กับการปรากฏกายของเดมอน
“นาย...น้อย...”
สายตาของเขาปะทะเข้ากับสายตาตื่นตกใจของหล่อนโดยบังเอิญ และกองไฟกัลป์ก็ลุกโชนขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ปฏิกิริยาเคมีบางอย่างที่เต็มไปด้วยแรงดึงดูดทำให้ห้องทั้งห้องเงียบกริบ กระแสไฟฟ้านับหมื่นโวลต์วิ่งเข้าปะทะเนื้อตัวจนทั้งหล่อนและทั้งเขาช็อกไม่ต่างกัน
“เธอ...เข้ามาทำไม”
- ผู้เขียน
