ตอนที่ 5
1104 คำ
พะแพงก้าวลงมาจากบันไดบ้าน ก็เจอมิเชลล์พอดี
“ทำไมยังไม่เอากาแฟไปให้นายน้อยอีกล่ะ”
“เอ่อ...ดิฉันเอาไปให้นายน้อยแล้วค่ะ แต่นายน้อย...บอกว่ายังไม่อยากดื่มค่ะ”
คิ้วของป้ามิเชลล์เลิกสูงด้วยความแปลกใจ แต่ก่อนที่จะพูดอะไรออกมา ร่างของวิคตอเรียก็เดินสวนเข้ามาเสียก่อน
“สวัสดีป้ามิเชลล์”
“อ้าว สวัสดีค่ะคุณวิคกี้”
ป้ามิเชลล์ฉีกยิ้มกว้าง และเอ่ยทักทายอย่างสนิทสนม
“ไม่รู้นะคะว่าคุณวิคกี้จะมาวันนี้ ไม่อย่างงั้นป้าจะสั่งแม่ครัวให้เตรียมของโปรดไว้ให้ค่ะ”
ผู้หญิงหน้าตาสะสวยราวกับเดินลงมาจากสรวงสวรรค์ระบายยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“นึกว่าเดมอนบอกป้ามิเชลล์แล้วเสียอีก”
“นายน้อยไม่ได้บอกเลยค่ะ อ้อ เพราะอย่างนี้ใช่ไหมคะนายน้อยถึงกลับบ้านแต่วัน”
วิคตอเรียระบายยิ้มแก้มแดง “ก็เรานัดกันไว้น่ะ ไม่ได้เจอกันมาหลายอาทิตย์ คงจะอยู่ในห้องทั้งวัน ป้ามิเชลล์ก็อย่าให้ใครไปกวนพวกเรานะคะ”
“ได้ค่ะ คุณวิคกี้”
วิคตอเรียระบายยิ้มกำลังจะเดินขึ้นบันได แต่ก็ชะงักเท้า เมื่อสายตามองมาเห็นพะแพง
“นี่สาวใช้คนใหม่เหรอคะป้ามิเชลล์”
“ใช่ค่ะ เพิ่งรับมาได้ไม่กี่วันเองค่ะ” ป้ามิเชลล์ตอบ ก่อนจะหันมาสั่งพะแพง
“นี่คุณวิคกี้ คู่หมั้นของนายน้อย”
สิ่งที่ได้ยินทำให้หัวใจของหล่อนมีรูกลวงขนาดใหญ่ รู้สึกโหวงเหวงจนแทบเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ หล่อนฝืนยิ้ม และกล่าวทักทายผู้หญิงสวยราวกับนางฟ้าตรงหน้า
“สวัสดีค่ะคุณวิคกี้”
วิคตอเรียระบายยิ้มให้อย่างเป็นมิตร “มาจากไหนล่ะเรา หน้าตาสะสวยไม่เบาเลยนะ”
“เอ่อ ดิฉันมาจากเมืองไทยค่ะ”
“อืม เมืองไทย...ฉันเคยตามพ่อไปเที่ยวอยู่ ที่นั่นสวยนะ”
“ขอบคุณค่ะ”
วิคตอเรียระบายยิ้มกว้าง ก่อนจะขอตัวเดินขึ้นชั้นบนไป พะแพงมองตามไปด้วยสายตาชื่นชมในบุญวาสนาของสตรีนางนี้ ทั้งสวย ทั้งรวย และก็โชคดีเหลือเกิน
“คุณวิคกี้สวยใช่ไหมล่ะ”
จู่ๆ ป้ามิเชลล์ก็พูดขึ้น หล่อนจึงละสายตาจากร่างของวิคตอเรียมามองป้ามิเชลล์
“เธอสวยมากเลยค่ะ คุณแม่บ้านใหญ่” หล่อนเอ่ยอย่างชื่นชมจากใจจริง “เธอเหมาะสมกับนายน้อยมาก”
“ใช่ ไม่มีใครคู่ควรกับนายน้อยเท่ากับคุณวิคกี้อีกแล้วล่ะ”
พะแพงระบายยิ้มออกมา แต่ก็เศร้าหมองไม่น้อย “ดิฉันขอตัวก่อนนะคะคุณแม่บ้านใหญ่”
“อย่าไปไหนไกลล่ะ เพราะถ้าคุณวิคกี้กลับไปแล้ว เธอต้องขึ้นไปทำความสะอาดบนห้องนอนของนายน้อยทันที”
“เอ่อ...ค่ะ...”
หล่อนตอบรับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนจะเดินค้อมหลังจากไปเงียบๆ
“วิคกี้มาแล้วค่ะ เดมอน”
คนที่นอนรูดท่อนชายรอคอยอยู่ผงกศีรษะขึ้นมามองเล็กน้อย หน้าตาของเดมอนแดงก่ำไปด้วยแรงอารมณ์สวาท
“อมให้หน่อย วิคกี้”
คู่หมั้นสาวผู้เจนจัดระบายยิ้มพึงพอใจ หล่อนรีบสลัดเสื้อผ้าออกจากตัว และกระโจนขึ้นไปหาเดมอนบนเตียงกว้าง
“คุณดูมีอารมณ์มากกว่าทุกครั้งเลยนะคะเดมอน”
มือเล็กปัดมือใหญ่ที่กอบกุมท่อนชายอวบใหญ่เอาไว้แรงๆ จนพ้นทาง และจัดการโอบประคองมันด้วยมือนุ่มของตนเองเอาไว้อย่างแน่นหนา
“ใหญ่โตเสมอเลยนะคะ ที่รัก...”
“อืมมมม...ดูดให้ผม...” คนตัวโตครวญคราง หลับตาพริ้ม ในขณะที่วิคตอเรียหัวเราะคิกคัก และใช้นิ้วสะกิดมุกสองเม็ดที่ฝังอยู่บนท่อนเนื้ออย่างติดอกติดใจ
“รู้ไหมคะ ว่าตั้งแต่วิคกี้มีเซ็กซ์กับผู้ชายมา ยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนล้มสถิติใหญ่ยาวของคุณได้เลยค่ะเดมอน”
“อย่างนั้นหรือ”
“ใช่ค่ะ วิคกี้ถึงต้องกลับมาตายรังทุกรอบยังไงล่ะคะ คิดถึงมุกสองเม็ดของคุณด้วย” แล้วเจ้าหล่อนก็ก้มลงจูบส่วนบนของท่อนเนื้อแผ่วเบา
“วิคกี้...อมเร็วๆ เถอะ ผมจะคลั่งอยู่แล้ว” คนตัวโตร้องสั่งเสียงดุดัน
“ได้ค่ะ ที่รัก...จัดให้เดี๋ยวนี้แหละค่ะ...”
“อืมมมมม”
แล้ววิคตอเรียก็ยัดสิ่งที่อยู่ในสองอุ้งมือเข้าใส่ปากของตัวเอง ลิ้นเล็กตวัดโลมเลียไล้ยั่วยวน ก่อนจะดูดกลืนแรงๆ เสียงคำรามลั่นของเดมอนดังขึ้น พร้อมกับมือใหญ่ที่กดศีรษะของหล่อนลงสุดแรง เพื่อให้หล่อนได้ดูดกลืนอย่างลึกล้ำ
“อืมมมม...โอ้ว...”
ในหัวของเขาเตลิดไปไกลแสนไกล ภาพในสมองผุดพรายใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมาอย่างไม่อาจจะควบคุมได้ ภาพแม่สาวใช้คนสวยคนนั้นกำลังเปลื้องผ้าต่อหน้าของเขา อวดความอวบอิ่มของเรือนกายสาวสะพรั่งอยู่ตรงหน้า ปทุมถันอวบสล้างใหญ่โตกว่าที่เขาจินตนาการเอาไว้เสียอีก เขาเอื้อมมือไปจับหน้าอกของหล่อน บีบขยำสุดแรงจนมันบี้แบนคามือ แต่พอปลดปล่อยมันก็ดีดเด้งกลับมาเป็นก้อนเนื้อนุ่มเช่นเดิมอีกครั้งอย่างน่าอัศจรรย์
จากนั้นเขาก็เลื่อนสายตามองต่ำลงไปยังเนินสามเหลี่ยมที่มีเพียงไรขนอ่อนสีเข้มปกคลุมเอาไว้บางเบาเพียงเท่านั้น น้ำลายในลำคอของเขาเหนียวหนึบ เขาอดรนทนไม่ได้อีกต่อไป จับหล่อนสอดใส่อย่างรุนแรง เสียงกรีดร้องด้วยความเสียวซ่านยามที่ถูกเขาอัดกระหน่ำเข้าใส่ของเจ้าหล่อนช่างไพเราะยิ่งนัก ใบหน้าของหล่อนบิดเบี้ยวเหยเก ปากอิ่มเผยอร้องครวญครางลั่น หล่อนวิงวอนเสียงกระเส่าให้เขาอัดกระหน่ำเข้าใส่แรงๆ ส่ายบั้นท้ายระริกเพื่อรับความเป็นชายที่ใหญ่ยาวของเขาอย่างกระตือรือร้น หล่อนดีดดิ้น ตอบสนองราวกับโสเภณีร้อนแรง ร้อนฉ่าราวกับไฟกัลป์ในนรก เขาจำไม่ได้ว่าตัวเองกระแทกกระทั้นอัดกระหน่ำเข้าใส่ร่องคับแน่นแสนรัดรึงนั้นนานแค่ไหน รู้เพียงแค่ว่าเสียวซ่านทรมานเหลือเกิน และกำลังจะสุขสม
“โอ้ว...โอ้ว...ไม่ไหวแล้ว โอ้ว...”
เดมอนที่หลับตาปี๋ขยุ้มเส้นผมของวิคตอเรียเอาไว้แน่น กดแรงๆ จนเจ้าหล่อนแทบจะสำลักออกมาเมื่อท่อนชายทิ่มแทงเข้าไปจุกลำคอ และเพียงเสี้ยววินาทีเดียว หยาดสวาทร้อนจัดรสชาติเยี่ยมก็พุ่งกระจายใส่ปากของหล่อน และแน่นอนว่าวิคตอเรียกลืนกินจนหมดสิ้น
“โอ้ว...โอ้ว...”
- ผู้เขียน
