เบนจามินทร์รับหน้าที่ดูแลวินเซนต์หลังจากที่เขาพาลูกชายขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ เขาแยกตัวกลับมาที่ห้องพัก ก่อนจะพบว่าพะแพงนอนหลับฟุบอยู่กับโซฟาภายในห้องรับแขก
อารมณ์กรุ่นโกรธที่เกิดจากการที่เจ้าหล่อนไปทำตัวสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นค่อยๆ จางลงไป เมื่อเดินเข้ามาก้มมองดวงหน้างามและเห็นคราบน้ำตาเปื้อนที่แก้มนวลทั้งสองข้าง หัวใจของเขาอ่อนยวบลงทันที ริมฝีปากกว้างเม้มแน่นเป็นเส้นตรง ความลี้ลับลึกๆ ภายในหัวใจบงการให้เขาย่อตัวลงนั่งข้างๆ และใช้ริมฝีปากอบอุ่นจูบซับน้ำตาบนแก้มใสของพะแพงด้วยความอ่อนโยน
ใช่...มันอ่อนโยนที่สุดเท่าที่เขาเคยกระทำมาก่อน
“คิดว่าน้ำตาของเธอจะทำให้ฉันโมโหน้อยลงงั้นเหรอ แพตตี้” ชายหนุ่มกระซิบแผ่วเบาชิดปากอิ่มหลังจากจูบซับน้ำตาบนแก้มนวลจนแห้งเหือด
“ฉันให้อภัยเธอง่ายๆ ไม่ได้หรอก”
เขาพึมพำ ก่อนจะก้มลงจูบปากอิ่มที่ลิ้มลองมาหลายครั้งหลายคราวแล้วว่ามันหวานล้ำแค่ไหนแผ่วเบา ค่อยๆ บดคลึงด
