พะแพงนั่งร้องไห้มาตลอดทางอย่างกลั้นความเสียใจเอาไว้ไม่อยู่ จนเบนจามินทร์ต้องเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“คุณแพตตี้เป็นอะไรไปครับ ร้องไห้ทำไม ให้ผมโทรบอกนายน้อยไหมครับ”
“ไม่...ฉันไม่เป็นไรหรอก แค่ฝุ่นเข้าตาน่ะ”
คำตอบของหล่อนมันปัญญาอ่อนมากหล่อนรู้ดี และก็มั่นใจว่าเบนจามินทร์ไม่มีทางเชื่อ แต่ที่ชายหนุ่มไม่ถามต่อก็คงเป็นเพราะเวทนาหล่อนนั่นเอง
หล่อนนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นมาจนถึงบ้านก็ก้าวลงจากรถ และพุ่งตัวขึ้นไปหลบร้องไห้อยู่ในห้องของวินเซนต์ ก่อนจะผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ได้ยินเสียงประตูห้องเปิด หล่อนผงกศีรษะขึ้นมองก็เห็นว่าเดมอนกำลังซุบซิบอะไรบางอย่างกับวินเซนต์
หล่อนอดทนรอจนเดมอนเดินจากไป จึงขยับตัวลุกขึ้นนั่ง และก็เอ่ยเรียกลูกชาย
“หมูวินครับ”
เด็กชายสะดุ้งน้อยๆ เมื่อหันมาเห็นหล่อน ก่อนจะเอ่ยถาม “แม่ไม่ได้ยินที่ผมพูดกับพ่อใช่ไหมคับ”
หล่อนเต็มไปด้วยความแคลงใจกับความลับของ
