"เอาเป็นว่าฉันขอคิดดูก่อนก็แล้วกัน แต่ระหว่างที่ฉันยังไม่อนุญาต ห้ามขึ้นไปที่ชั้นสองเป็นอันขาด" คำสั่งยิ่งเหมือนเป็นตัวกระตุ้นชั้นดีที่ทำให้คีรติอยากรู้อยากเห็น
ทำไมต้องห้ามจริงจังขนาดนั้น ทั้งที่เธอและมารดาของเขาก็เคยสนิทกัน ทำไมถึงต้องห้ามไม่ให้พบเจอ
"เธอเองก็เคยโดนเขาทำร้าย เห็นกับตาแล้วไม่ใช่เหรอว่าเขา...จำเธอไม่ได้"
ความเสียใจของคนเรามันทำให้ความทรงจำลบเลือนขนาดนั้นเลยเหรอ!
ทั้งที่อยากจะตั้งคำถามออกไป แต่คีรติกลับค้นพบว่า การที่เธอเดินหน้าแบบค่อยเป็นค่อยไป มันอาจจะดีกว่าการที่เธอพยายามดื้อรั้นเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ
"ก็ได้ค่ะ ครีมจะเชื่อฟังเฮียวา" รอยยิ้มจางๆ ผุดขึ้นที่มุมปากหนา ไม่นานภายในห้องขนาดใหญ่ที่แม้ว่าจะมีส่วนที่โล่ง แต่แน่ใจว่าหากเจ้าของบ้านไม่ต้องการให้บริเวณนี้มีใครเพ่นพ่าน ต่อให้พื้นที่จะโล่งแค่ไหน มันก็ไม่ได้ต่างจากห้องที่ถูกปิดคลุมทั้งสี่ด้านอย่างแน่นอน
เสียงค
