"ทำแบบนี้ต้องการอะไรกันแน่วะ" รัตนพลลุกพรวดพราด อยากจะถลาตัวเข้าไปกระชากคอเสื้อของรุ่นพี่ที่เคยทำตัวดีมาโดยตลอดและเขาเองก็นับถือมาโดยตลอดเช่นกัน
หากไม่ติดที่ว่า มือของใครบางคนรั้งเขาเอาไว้
"อย่าพล นี่มันร้านก๋วยเตี๋ยวนะ อย่าทำแบบนี้"
"เธอก็ดูมันทำดิ โตขนาดนี้แล้วสมควรทำแบบนี้ปะ เล่นเป็นเด็กขายของ คิดว่าความรู้สึกของคนเป็นเรื่องตลกนักหรือไง"
"พล เราขอนะ" คีรติลุกเข้าขวาง ทั้งสามคนที่อยู่ตรงนี้กำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครต่อใคร ลึกๆ แล้วเธอเองก็ไม่ได้อยากให้เรื่องราวมันบานปลายเช่นกัน
"ขอคุยด้วยหน่อยสิคะ" คีรติบอกกับคนตัวโตที่เหมือนว่าจะผีเข้าผีออกที่ไม่สามารถตามอารมณ์ได้ทัน
เทวาปรายตามองเธอเพียงนิด คนตัวเล็กไม่ได้คิดที่จะรอคำตอบ แต่เลือกที่จะเดินปลีกตัวออกมาจากตรงนั้นทันที
"ครีม..." รัตนพลอยากจะห้าม แต่ลึกๆ แล้วเขาเองก็รู้อยู่แก่ใจ หากเพื่อนคนนี้คิดจะทำอะไร ใครก็ไม่สามารถเข้าไปขวางได้
