คีรติถอนลมหายใจออกมาเบาๆ ในตอนที่ก้าวขาเข้ามาในบ้านหลังใหญ่อีกครั้ง รถยนต์ที่เจ้าของบ้านใช้ประจำไม่อยู่ แน่นอนว่าเธอไม่รู้หรอกว่าเทวาไปไหน แต่หลังจากที่ใช้เวลาส่วนตัวไปแล้วทั้งวัน คีรติก็จำเป็นต้องกลับมาที่นี่อีกครั้ง เพื่อทำตามข้อตกลงที่เธอเป็นฝ่ายเสนอไป
ต่อให้การกลับมาทีนี่ มันจะทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงไร้ค่า ต่อให้มันจะเป็นทางเลือกที่เธอไม่อยากเลือก แต่สุดท้ายเธอก็เลือกมันไปแล้ว
"คุณป้า..." น้ำเสียงหวานดังแผ่วเบา เมื่อดวงตากลมโตประสานเข้ากับร่างของคนที่นั่งอยู่บนโซฟาหรูภายในชั้นล่างของตัวบ้าน
มันไม่ใช่เรื่องแปลกหากมารดาของเจ้าของบ้านจะเดินเล่นหรือจะอยู่ตรงไหนของบ้าน แต่ที่มันแปลกเพราะท่านไม่เคยคิดที่จะลงมายังชั้นล่างเลย
สีหน้าเรียบเฉยของเวลาส่งผลให้หัวใจดวงน้อยเต้นรัว คีรติยกมือไหว้ ทั้งที่อยู่บ้านหลังเดียวกันแท้ๆ แต่ไม่ค่อยได้พบกัน มันเป็นอะไรที่ชวนให้รู้สึกอึดอัดจริงๆ
"มานั่งตรงนี
