"เธอกล้าต่อรองกับฉันงั้นเหรอ" กรามคนถามบดเข้าหากันแน่น ดวงตาคมกริบหรี่มองความอวดดีของหญิงสาวที่เคยพูดเก่ง ยิ้มง่าย ที่ในตอนนี้กล้าลุกขึ้นมาต่อกรกับเขาแบบซึ่งๆ หน้า
จะสู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีอะไรจะสู้ คีรติยังคงอวดดี ความพยายามที่คนอย่างเธอมีไม่เคยลดน้อยถดถอยลงไปเลย
"สิ่งที่คุณทำกับฉัน หลอกว่ายังรู้สึก แต่จริงๆ แล้วไม่ได้รู้สึก...มันทำให้ฉันเจ็บมากนะ" น้ำเสียงที่สั่นเครือส่งผลให้ดวงตาคมกริบวูบไหวลง
เคยคิดว่าเขาทำกับเธอมากเกินไป สุดท้ายแล้วการที่เธอเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของผู้ชายสารเลวคนนั้น มันคือเหตุผลที่ทำให้เขาปัดความสงสารที่หลุดเข้ามาอยู่บ่อยครั้งอย่างไม่ใยดี
"ถ้าคุณจะสงสารสักนิดในเรื่องที่หลอกฉันจนความรู้สึกของฉันพังยับเยิน อย่ายุ่งกับพ่อของฉัน เอาความโกรธความเกลียดของคุณมาลงที่ฉันซะให้มันพอ ฉันยอมทุกอย่าง"
"อวดดี!"
หมับ~
"อื้อออ!" แรงกระชากพร้อมกับบีบข้อมือเล็กทำคีรตินิ่วหน้า
