ร่างแบบบางทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง ดวงตากลมโตเกลือกกลิ้งไปมาอย่างคิดไม่ตก น้ำตาเม็ดโตเปรอะอยู่บนพวงแก้มขาวนวล ยังคิดไม่ออกด้วยซ้ำว่าควรจัดการกับปัญหาเหล่านี้แบบไหน ประตูห้องนอนกลับถูกผลักเข้ามาซะก่อน
"ป้าเอานมมาให้ค่ะ ดื่มก่อนนอนหน่อยนะคะคุณหนู"
"ขอบคุณนะคะป้าอุ่น ขอบคุณที่เป็นห่วงครีมนะคะ"
"ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะคะ ทุกคนก็รักคุณหนูเหมือนกันหมด คุณพ่อคุณแม่ ทุกคนรักคุณหนูนะคะ"
"ป้าอุ่นคิดแบบนั้นเหรอคะ"
"น้อยใจอะไรเหรอคะ" นางอุ่นประคองแก้วนมไปวางบนโต๊ะใกล้ๆ ไม่นานก็ประคองมือบางลวงตามากุมเอาไว้อย่างทะนุถนอม
"คุณหนูของป้า บอกป้าได้ไหมคะว่าคุณหนูกำลังเสียใจและน้อยใจเรื่องอะไรอยู่"
"ครีมน้อยใจ เหนื่อยใจ เพราะครีมรู้สึกว่าทุกคนกำลังมีเรื่องปิดบังครีมอยู่ไงคะ" คำบอกเล่าถึงสาเหตุที่ทำให้น้อยใจทำนางอุ่นชะงักไป
มีไม่กี่เรื่องที่ทำให้คีรติร้องไห้และทุกข์ใจได้ ระยะเวลาก่อนหน้า มีเพียงไม่กี่เ
