“อ้าว” คนกำลังคิดสะระตะในเรื่องนี้อยู่ร้องอ้าว “ทำไมล่ะคะ”
“ผมเพิ่งนึกได้ว่าเจ้าหมอจะซื้อเค้กเจ้าอร่อยมาฝาก ใช้เค้กนั่นเป็นของว่างเลยแล้วกัน”
“เค้กหรือคะ”
คนที่เพิ่งคิดถึงเรื่องนี้ถามอย่างแปลกใจ ก็เธอกำลังคิดจะเอาเค้กของผู้เป็นเพื่อนมาเป็นของว่างอยู่พอดี แล้วจู่ๆ อีกฝ่ายก็พูดเรื่องนี้ออกมาเช่นกัน แล้วจะไม่ให้เธอแปลกใจได้อย่างไรล่ะ แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้ตัดปัญหาเรื่องที่ว่าไปเลย
แต่...แบบนี้เรียกว่าใจตรงกันได้หรือเปล่าคะ
“ใช่ ทำไมคุณต้องทำเสียงแบบนี้ด้วย”
“ปละ...เปล่า ไม่มีอะไร” พริมาพูดปฏิเสธน้ำเสียงระรัวก่อนจะพูดเรื่องที่กำลังเป็นปัญหาอยู่ “แต่ตอนนี้พริมคงต้องขอความช่วยเหลือจากคุณภัทรก่อนนะคะ”
“ขอความช่วยเหลือ” นรภัทรมองหน้าใสๆ ของคนบอกจะขอความช่วยเหลือ แล้วรีบเบือนไปทางอื่นโดยเร็วก่อนจะปั้นน้ำเสียงให้เข้มขึ้น “เรื่องอะไร”
“เอ้อ...คือว่าราวสำหรับตากผ้าปูที่นอนนั่นอยู่สูงเกินไปค่ะ
