หลังจากปัทมนซื้อเค้กเจ้าอร่อยไปฝากเพื่อนแล้ว จึงเดินตรงไปลานจอดรถ ระหว่างเดินก็อดชำเลืองมองไปยังลานจอดรถที่มีแต่รถยนต์คันหรูราคาแพงจอดกันจนเต็มพื้นที่ไม่ได้ ตอนเธอมาถึงกว่าจะหาที่จอดได้ก็ต้องขับวนหาอยู่หลายรอบ แม้ทางโรงพยาบาลจะมีพื้นที่กว้างขวางไว้รองรับก็ตาม แต่ก็ยังไม่น่าจะพออยู่ดี
ครั้นเดินไปถึงตรงที่จอดรถของตัวเอง หญิงสาวก็แทบจะเอาเท้าขึ้นมาก่ายหน้าผาก เมื่อเห็นรถยนต์สัญชาติเยอรมันสีดำเป็นมันวับจอดขวางรถเธออยู่ เมื่อมองหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพื่อให้มาช่วยเข็นก็ไม่ยักเห็น
“เข็นเองก็ได้วะ”
ปัทมนพูดกับตัวเองแม้รถจะคันค่อนข้างใหญ่ แต่ก็คงไม่เหนือบ่ากว่าแรงสำหรับเธอหรอกน่า หลังสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเรียกพละกำลังแล้วหญิงสาวก็ลงมือเข็น
ทว่า...
รถคันดังกล่าวกลับไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย แสดงว่าเจ้าของรถต้องยกเบรคมือไว้เป็นแน่ คนออกแรงเปล่าถึงกับลมออกหูและบ่นออกมาอย่างหัวเสีย
“โธ
