เมื่อคิดแล้วความเสียดายก็พรั่งพรูขึ้นมาอีก จนต้องรีบลบความรู้สึกที่ว่าออกไปโดยเร็ว นึกด่าตัวเองที่มัวแต่คิดเรื่องนี้อยู่ได้ ก่อนจะรีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วคว้ากางเกงยีนห้าส่วนมาสวมกับเสื้อยืดสีดำ ผมก็จัดมัดเป็นหางม้าง่ายๆ แล้วก็พลันนึกได้ว่าตัวเจ้าของบ้านสั่งให้เธอทำข้าวต้มปลากะพง แต่ยังไมได้ให้เงินเลยสักบาท
แล้วปลากะพงเนี่ยจำได้ว่าราคาไม่ใช่ถูกๆ ตัวเธอเองมีแต่เงินยูเอสดอลล่าร์ที่ติดตัวมา เมื่อคืนก็ลืมคิดถึงเรื่องนี้
ทว่า...หญิงสาวก็ยิ้มออกมาได้เมื่อลงมาถึงโถงห้องรับแขก แลเห็นธนบัตรปึกหนึ่งกับกระดาษสีขาววางอยู่บนโต๊ะตัวเล็ก จึงหยิบกระดาษที่มีลายมือตวัดอย่างสวยงามขึ้นมาอ่าน
“เงินสำหรับซื้อปลากะพง แล้วคุณก็หาซื้ออาหารสดมาไว้เพิ่มเติมด้วย หวังว่าคงจะซื้อเป็นและไม่ทำให้เงินของผมสูญเปล่านะ”
พริมาอ่านแล้วก็ส่งค้อนราวกับเจ้าของเงินยืนอยู่ตรงหน้า
หวังว่าคงจะซื้อเป็นและไม่ทำให้เงินของผมสูญเปล่านะ
