เสียงของหัวใจ
831 คำ
พิมดาวอยากจะกรี้ดออกมาหลังจากที่นารินโทรมาขอความช่วยเหลือ
"แม่คุณเอ๋ย ความรักนี่มันรุนแรงเหลือเกินนะ ถึงขนาดเลื่อนเวลาส่งของยอมจ้างแมสให้มาขนของเพื่อจะได้แพคของวันพฤหัส แล้วส่งภายในวันศุกร์ ก่อนจะหน้าบานเป็นตุ๊กตาหน้ารถไปนครนายกช่วงวันหยุดนี้เลยเชียว"
นารินเสียงอ่อยเมื่อได้ยินคำบ่นของเพื่อน
"ฉันรู้ว่ามันน่าเกลียดไปหน่อย แต่ฉันอยากไปกับเค้าจริงๆ"
นารินยอมรับตามตรง
"เออๆตามใจเถอะ แต่ว่าแกโอเคแน่นะ ถ้าเผื่อเค้าปล้ำแก แกจะเอาไง สองต่อสองท่ามกลางน้ำตก"
นารินฟังแล้วคิดตามอย่างที่เพื่อนบอก "ถ้าเค้ากล้าทำก็ลองดู จะได้วัดใจกันเลย"
นารินบอกเสียงหนักแน่น ถ้าเพียงเวลาที่สนิทกันเพียงเท่านี้ คุณภัทร์หวังแค่ร่างกายเธอละก็ นารินก็จะสู้ใจขาดเลยทีเดียว
"ตกลงนาจะไปนครนายกกับคุณภัทร์นะคะ"
เธอบอกเค้าในเช้าวันพฤหัส ภัทร์ยิ้มกว้างอย่างยินดี
"ค้างวันเสาร์กลับวันอาทิตย์นะครับ"
นารินยิ้มกับเค้า แล้วพูดเสียงชัดหนักแน่น
"นาหวังว่าคุณภัทร์คงจะไม่แกล้งนานะคะ เพราะไปด้วยกันคราวนี้ถือว่านาไว้ใจคุณมากแล้ว"
ภัทร์หัวเราะเบาๆแล้วตอบด้วยน้ำเสียงสดใส "ผมไว้ใจได้ ผมรับรอง" นารินยิ้มกับโทรศัพท์ตัวเองก่อนจะวางสายไป
รถเก๋งจอดหน้าอพาร์ตเม้นแต่เช้าตรู่
"ออกแต่เช้านะครับ" นารินส่งกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กส่งให้เค้า วันนี้เธอสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาว กับกางเกงยีนส์ขายาว รองเท้าผ้าใบดูทะมัดทะแมงเป็นพิเศษ มือบางยังมีหมวกแก้ปติดมือมาด้วย
"ไม่ลืมอะไรนะครับ ไปเดินทางนะครับ"
ชายหนุ่มจอดแวะเติมน้ำมัน พร้อมกับชวนเธอทานอาหารที่จุดบริการ กาแฟ กับ มัฟฟิ่นยามเช้า ดูท่าจะเข้ากันดี นารินยิ้มหวานอย่างมีความสุข
"ผมจองที่พักไว้ให้แล้ว เป็นบ้านเดี่ยวติดกันนะครับ รับรองว่าสวย" เธอพยักหน้าแล้วยิ้มออกมา
"ทำไมต้องเรียกคุณภัทร์ด้วยละครับ" เสียงเค้าถาม
"ก็นาติดนี่คะที่ทำงานใครๆก็เรียกคุณภัทร์ ถ้านาเรียกภัทร์เฉยๆมันดูแปลกๆหญิงสาวตอบ
"นอกเวลาก็เรียกภัทร์เฉยๆแล้วกัน หรือว่าจะเรียก baby แฟนจ๋า คนดี หรืออะไรก็ได้ตามใจนาเถอะ"
นารินเอาผ้าห่มผืนบางปิดหน้าตัวเอง ปากบ่นเบาๆ"baby แฟนจ๋า คนดี บ้าไปแล้ว หน้าไม่อาย"
ภัทร์ดึงผ้าห่มออกแล้วยิ้มออกมา
"เขินเป็นนางอายไปแล้ว แฟนผม" นารินตะแคงข้างหันหน้าไปทางหน้าต่างแล้วหลับตา
"หลับให้สนิทนะนา อย่ามัวแต่คิดถึงผมละ" เค้ายังคงล้อไม่หยุด
รถขับมาถึงสถานที่ที่จะมีการก่อสร้าง เจ้าของที่ดินลงมาต้อนรับอย่างมีน้ำใจ นารินเดินลงไปสวัสดีอย่างอ่อนน้อม
"พาแฟนมาเที่ยวด้วย ดีจริงเลย " นารินยิ้มเขินทำหน้าไม่ถูก ภัทร์เริ่มงานของเค้าทันที
นารินนั่งรออยู่บนรถพักใหญ่ก็ได้ยินเสียงเคาะกระจก ภัทร์สั่งให้เธอรออยู่บนรถ เค้าเปิดแอร์เอาไว้ให้และสั่งให้เธอล้อกรถ หน้าขาวมีเหงื่อเต็มหน้าไปหมด เค้ามองดูกระจกแล้วเช็ดหน้าตัวเอง
"เดี๋ยวทานข้าวกลางวันกันก่อน แล้วบ่ายค่อยทำงานต่อ
" มื้ออาหารกลางสวนผลไม้ทำให้ผ่อนคลายหายร้อน เจ้าของที่จัดอาหารกลางวันชุดใหญ่มาต้อนรับ เป็นฝ่ายชายที่ดูแลฝ่ายหญิงอย่างไม่มีที่ติ มือหนาเเกะปลาใส่จานให้หญิงสาวอย่างเอาใจ ตักกับข้าวให้อย่างเรียบร้อย นารินยิ้มออกมากับท่าทางของเค้าที่ทำให้กับเธอ ภัทร์น่ารักที่สุด นารินคิดในใจ
กว่าจะถึงที่พักก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว วันนี้แดดร้อนมากจริงๆนารินเปิดประตูเข้าไปห้องพัก วันหยุดแบบนี้คนเยอะมากจริงๆแต่ที่นี่ดูคล้ายจะเป็นโฮมสเตย์มากกว่า นารินคิดในใจ
"ข้างในมีน้ำตกเล็กๆกับสวนเงาะ ลองเดินไปชมนะคะ อาหารค่ำพี่จะมาส่งที่หน้าบ้านเวลาทุ่มตรง" เจ้าของที่พักบอก นารินล้างหน้าล้างตาแล้วถอดเสื้อเชิ้ตออก เปลี่ยนเป็นเสื้อยืดธรรมดา ภัทร์ก็เช่นกัน
ตั้งแต่ออกมาจากบ้านพัก มือของเค้ายังไม่ห่างจากตัวเธอเลย ถ้าไม่จับเอว ก็จับมือ หรือวางพาดไหล่ อย่างคนเคยชิน นารินแอบเหล่มอง ภัทร์มองแล้วยิ้ม
"จับมือแฟน โอบเอวแฟน มันดีแบบนี้นี่เอง " เค้าพูดแบบนี้ นารินจะบ่นอะไรได้
- ผู้เขียน
