สาวน้อยยังคงตื่นแต่เช้าตรู่ แม้ร่างกายจะประท้วงด้วยความอ่อนเพลียแค่ไหนก็ตาม เท้าเล็กๆ ก้าวลงบันไดมาอย่างมั่นคง ก่อนจะสอดส่ายสายตามองหาใครบางคนที่เธอกลัวเหลือเกินว่าเขาจะนั่งอยู่ในห้องรับแขก
แต่ปรากฏว่าไม่พบ จึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะรีบสอยเท้าเล็กๆ ตรงออกไปยังแปลงผักด้านนอกทันที
ไม่มีอะไรดีไปกว่าการอยู่ห่างๆ สายตาเขาอีกแล้ว เขามีผู้หญิงสวยๆ คนนั้นตามติดเป็นเงาแล้วนี่ เขาไม่คิดจะสนใจเด็กกะโปโลไม่ได้เรื่องอย่างเธอหรอก
ดารณาเม้มปากแน่นยามที่รู้สึกหงุดหงิด แต่ด้วยนิสัยเธอไม่ใช่คนที่จะโหวกเหวกโวยวาย เลยได้แต่เก็บความรู้สึกเอาไว้ข้างใจ อ่อนนอก แข็งใน นั่นอธิบายตัวตนของเธอได้ดีที่สุด
แปลงผักสีเขียวละลานตาตรงหน้า ทำให้อารมณ์ของเธอแจ่มใสขึ้นมาก ร่างเล็กทรุดลงที่ร่องระหว่างแปลงผัก ก่อนจะยิ้มออกมานิดๆ เมื่อมือเล็กได้สัมผัสกับผักสลัดใบสีเขียวอ่อน ที่ไหวต้องลมราวกับเริงร่านักหนา
เป็นผักก็ดี
