เช้าวันต่อมา...
ลดาตื่นมาพร้อมกับเกาหัวอย่างงงๆบนเตียงนอน มองสภาพตัวเองคือมีโทรศัพท์คาอยู่ที่หู
"ทำไมโทรศัพท์มาอยู่ตรงนี้ได้เนี้ย"
เธอหาวออกมาก่อนจะบิดขี้เกียจมองนาฬิกานี่เป็นเวลาแปดโมงเช้าแล้ว นี่เธอนอนดึกขนาดไหนเนี้ยแล้วคือเมื่อคืนหลับเป็นตายเลยมันเป็นคืนแรกเลยนะเนี้ยที่เธอหลับเต็มอิ่มขนาดนี้
"ฮ้าวววว ทำไมยังมึนๆน้าเมื่อคืนเล่นโทรศัพท์จนหลับไปเลยเหรอ"
เธอทำหน้ามึนๆก่อนจะลุกขึ้นไปแปรงฟันที่ห้องน้ำในตอนเช้า แปรงไปยืนคิดไปว่าเมื่อคืนทำไมเธอถึงหลับจนไม่มีสติอะไรขนาดนั้นก็คุยกับคุณณดลนี่นาแล้วก็...
"เห้ย!!!!"
เธอรีบบ้วนปากอย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งกลับไปกดโทรศัพท์ดู สายสุดท้ายที่เธอคุยคือเป็นเบอร์ของคุณณดลเป็นเวลาเกือบสองชั่วโมงแต่เธอจะได้ว่าไม่ได้บอกลาเขาเลย
"นี่เธอกลับคาโทรศัพท์อย่างนั้นเหรอลดา โอ๊ยยยย ไม่มีมารยาทจริงๆให้ตายสิ"
เธอรีบกดโทรศัพท์ไปหาเขาอย่างไวเธอจะต้องขอโทษเขาที่เมื่อคืน
