หวานใจนายฉลาม

อกหักทั้งคู่

@ร้านเหล้า

Lineeeee~

'แม่ : ฉลาม ทำอะไรอยู่ลูก'

'ผม : วันนี้ออกมาเที่ยวกับเพื่อนครับแม่ อกหัก'

'แม่ : หื้มม ฉลามน่ะเหรออกหัก ไปแอบมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นเล่าให้แม่ฟังบ้างเลย'

'ผม : ไม่เคยเล่าให้ใครฟังหรอกครับ ฉลามของแม่ แอบชอบเขาข้างเดียวมากกว่า'

'แม่ : เหมือนฉลามของแม่ จะมีแอลกอฮอล์เดือดพล่านในร่างกายนะ อยู่กับเพื่อนคนไหน ถ่ายรูปให้แม่ดูหน่อยสิ แม่จะได้สบายใจ'

'ผม : อยู่กับไอ้บาสเหมือนเดิมครับ'

ผมทำตามที่แม่ขอ นั่นคือการกระดิกนิ้วเรียกเพื่อนมาหา แล้วถ่ายรูปส่งให้แม่ดู แบบที่แม่ต้องการ จริงๆ แล้ว กินบ้าง เที่ยวบ้าง แม่ไม่เคยห้าม แม่แค่ย้ำ ว่าเมาไม่ขับ และต้องดูแลตัวเองให้ได้แค่นั้นเอง

'ผม : ส่งรูปภาพ'

'แม่ : โอเค ดูแลตัวเองนะครับ เรื่องที่ว่าอกหัก พรุ่งนี้ค่อยเล่าให้แม่ฟังละกัน'

'แม่ : รักพี่ฉลามนะลูก'

'ผม : รักแม่ครับ'

จากนั้น ผมก็ดับหน้าจอโทรศัพท์ลงตามเดิม

"เบาได้เบาเว้ยไอ้หลาม แค่อกหัก หล่อๆ แบบมึง หาใหม่ได้สบาย"

"ไม่อยากได้ใหม่ แค่อยากได้คนที่ชอบ" ผมตอบ พลางกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก ผมไม่ได้ดื่มประจำหรอก และเรื่องอกหัก ก็มีผลกับหัวใจบ้าง ก็เลยอยากดื่มเพื่อผ่อนคลายเท่านั้นเอง

"รักจงรอไงหลาม บางทีนะเว้ย วันหนึ่งเขาอาจจะเลิกกัน"

"ต่อให้มีวันนั้น ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาจะเลือกกู พอเถอะ เลิกพูดเรื่องนี้สักที"

ผมกระดกเหล้าถี่ขึ้น ความผิดหวัง ความรู้สึกแย่ๆ มันถาโถมเข้ามา โดยที่ผมเลือกใช้ความเย็นและความขมของรสเหล้า ดับทุกอย่างลง

เวลาผ่านไป

"กูไปเข้าห้องน้ำก่อน" ผมบอก พลางหยัดกายลุกจากเก้าอี้ที่นั่ง

"ไหวไหมหลาม ให้กูไปเป็นเพื่อนดีกว่าไหม" ผมยกมือห้ามปรามแทนคำตอบ จนไอ้เจ้าบาสต้องนั่งลงกับที่ตามเดิม ดื่มเยอะก็จริง แต่ผมยังไหว ยังเดินได้ ช่วยเหลือตัวเองได้

ระหว่างที่เดินไปเข้าห้องน้ำ

"เลว พี่แม่งเลว เราคบกัน แค่ฉันไม่ให้เอา จำเป็นต้องมีคนอื่นเลยเหรอวะ" ผมชะงัก เมื่อรู้สึกได้ อีกทั้งในวินาทีต่อมายังเห็นกับตา ว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของผู้หญิง และไม่คิดว่า คำพูดแบบนั้น มันจะออกมาจากปากของผู้หญิง

"โลกสวยว่ะหวาน มันเป็นธรรมชาติของผู้ชายปะวะ ไม่อยากให้มีคนอื่น แล้วทำไมไม่ยอมอะ"

"ยอมเหรอ ไอ้เลวเอ้ย" กำปั้นเล็กฟาดลงที่อกของผู้ชายคนนั้นหนักๆ ประเมินจากสถานการณ์ ผู้หญิงที่กำลังฟูมฟายคงถูกนอกใจและจับได้ แต่ผู้ชายนี่ ไม่เลวเกินไปหน่อยเหรอวะ คบ เพราะหวังแค่เรื่องแบบนั้นตรงๆ เลย อย่างนั้นน่ะเหรอ

"บอกให้พอไงหวาน!"

"..."

"สัสเอ้ย"

ผมสบถออกมาอย่างหัวเสีย มันไม่ใช่เรื่องของผมเลยนะ ไม่ใช่เลยสักนิด แต่จะให้ปล่อยผ่าน เมื่อเห็นกับตาว่าผู้หญิงถูกผลักจนล้ม มันก็ไม่ใช่

"ผลักผู้หญิงแบบนี้ ลูกผู้ชายควรทำเหรอวะ"

จะว่าแส่แล้วไงอะ นี่เพศแม่นี่หว่า อย่างน้อยๆ ผมที่เป็นบุรุษเพศ จำเป็นต้องปกป้อง ผมก็ควรทำ

"แล้วมึงมายุ่งอะไรด้วย เรื่องของผัวเมีย!"

ผมชะงักทันที เมื่อกี้ยังได้ยินแว่วๆ ว่าผู้หญิงไม่ยอมให้ ไม่มีอะไรกัน เรียกผัวเมียได้ด้วยเหรอวะ

"เลว ฉันไม่เคยมีผัว เราไม่เคยมีอะไรกัน!" และคำพูดนั้น ทำให้ผมนั่งยองๆ ลงกับพื้น แล้วรั้งแขนเรียวให้ลุกจากพื้นทันที

เออว่ะ ผู้หญิงคนนี้น่าคุ้นมาก เออจริงด้วย วันนี้เธอวิ่งมาชนผมนี่หว่า

บังเอิญเจอกันอีกแล้ว เจอกันที่ไร เห็นนั่งไปกองที่พื้นทุกที

"จะเลิกกันงั้นเหรอหวาน!"

"เออ เลิก เลิกตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป"

"แล้วนี่ใครวะ ผัวใหม่?"

"พี่ไม่มีสิทธิ์มาเรียกใครว่าเป็นผัวใหม่ เพราะเราไม่เคยเป็นอะไรกัน!"

ยัยนี่กล้าดีนะ เด็ดขาด ไม่เห็นแยแสเลยสักนิด บางที เขาอาจจะคบกันไม่นานก็ได้

"เออ ผู้หญิงซื่อบื้อ นุ่มนิ่มแบบนี้ คิดว่าฉันชอบนักหรือไงวะ อยากเลิกก็เลิกไปเลย!"

"ไอ้บ้า ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!" ไอ้หมอนั่นเดินออกไป ในขณะที่ยัยนี่ตะโกนตามหลัง เวรแล้วไง เลิกกันเลยเหรอวะ

ผมหันมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ในขณะที่ยัยนี่ อยู่ดีไม่ว่าดี สอดแขนขาวๆ เข้ามากอดผมไว้ พลางซุกหน้าเข้ากับอกของผมทันที

ผะ ผมโดนผู้หญิงกอดเป็นครั้งแรก ผู้หญิงที่ไม่รู้จักกัน ไม่ได้เป็นอะไรกัน แบบนี้ก็ได้เหรอวะ

บ้าเอ้ย เสียงสะอื้น บวกกับน้ำตาอุ่นๆ ที่เปียกอยู่บนอกผม เอาไงดีวะ ต่อให้ไม่รู้จักกัน แต่ยัยนี่กำลังเสียใจ แล้วผมก็ไม่ใช่คนใจร้ายเสียด้วยสิ

"เธอ..."

"ฮึก ฮื่อ ไอ้เลว ไอ้ผู้ชายเฮงซวย"

เสียงฟูมฟายดังขึ้น พอๆ กับการกอดรัดตัวผมที่แน่นขึ้น ซวยแล้วหลามเอ้ย กะจะมาผ่อนคลายเพราะว่าอกหัก จำเป็นต้องมายืนให้คนอกหักเหมือนกันกอดแบบนี้ด้วยเหรอวะ

สายตาหลายๆ คู่ที่มองมาที่เรา เชื่อเถอะว่า บางคน อาจจะคิดว่า ผมเป็นสาเหตุที่ทำให้ยัยนี่ร้องไห้แน่ๆ แล้วไงวะ คนแบบผม คนที่ไม่เคยมีปัญหากับใคร ไม่อยากถูกมองว่าเป็นผู้ชายใจร้ายเสียด้วยสิ เอาไงดีอะ ปล่อยให้ยืนกอดแบบนี้ ตกเป็นเป้าสายตาแบบนี้ เห็นทีว่าจะไม่ดีเหมือนกัน

ผมดันหัวยัยนั่นออกห่างเพียงนิด แล้วคิดดูเถอะ ในเวลานั้น ดวงตากลมโตใสซื่อ เงยมองผม ทั้งที่เม็ดน้ำตาเอ่ยคลอเต็มตาอยู่แบบนั้น ผมถอนหายใจหนักๆ แกะมือเรียวออกจากตัว แล้วจับมือยัยนั่น ก่อนจะพาเดินออกมาจากตรงนั้นด้วยกัน

"พี่" ผมชะงักกับเสียงเรียก พลางมองไปยังเจ้าของเสียง

"พี่ ไม่ใจร้ายเหมือนไอ้เวรนั่นใช่ไหม"

เออ คำว่าไอ้เวร เต็มหน้ากูเลย!

"อื้อ" ผมตอบรับสั้นๆ ส่วนยัยนั่นพยักหน้ารัวๆ แค่นี้เธอก็เชื่อเหรอวะ มองโลกในแง่ดีชะมัดเลย

ผมพายัยนั่นออกมาที่ลานจอดรถด้านหน้า ดันเธอให้นั่งบนโต๊ะม้าหินอ่อนใกล้ๆ ก่อนที่ผมจะนั่งลงเป็นเพื่อนเธออย่างไม่มีทางเลือก

"ผู้ชายไม่ดี ก็อย่าไปเสียดาย" เธอมองหน้าผมตาแป๋ว ใสซื่อเหมือนตาของเด็กไม่มีผิดเลย

"ก็ไม่ได้อยากยุ่งหรอกนะ แต่เห็นแล้วอดไม่ได้ ผู้ชายที่ปล่อยให้ผู้หญิงร้องไห้ มันใช้ไม่ได้หรอก เธอควรดีใจ ที่ได้เลิกกับคนแบบนั้น"

ไม่ใช่แค่ทำผู้หญิงร้องไห้หรอก แต่เท่าที่ได้ยินสาเหตุของการทะเลาะกัน ผู้ชายแบบนั้น ไม่น่าคบจริงๆ

"ขอบคุณพี่ด้วยนะ เสื้อเปียกหมดเลย" ผมก้มมองเสื้อตัวเองเพียงนิด ก่อนจะถอนหายใจออกมา

"วันนี้ฉันเจอเธอสองรอบ ร้องไห้ทั้งสองรอบเลยนะ" ผมแซวออกมาไม่จริงจัง

"แต่เหมือนวันนี้ เราจะอกหักกันทั้งคู่เลยนะคะ"