เหมันต์กดใบหน้าซุกไซ้ดุดัน จมูกโด่งฝังลงไปบนกลีบดอกไม้บอบบาง ริมฝีปากดูดดึงขบเม้มเกสรรักสีสวย ก่อนจะคายลิ้นร้อนออกมาป่ายปัดจุ่มจ้วงรัวเร็ว ใบหน้าหล่อเหลาฝังลึกแนบชิดคลุกเคล้าอยู่กลางร่างสาวอย่างหลงใหล ซุกไซ้ดูดดึงจนเกิดเสียงดังที่ทำให้กายแกร่งยิ่งตื่นตัว เพียงขวัญดิ้นพล่าน ส่ายศีรษะเร็ว ครวญครางเสียงหวานครั้งแล้วครั้งเล่า มือทั้งสองดึงทึ้งผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายอารมณ์ซ่านกระสันรุนแรง
“คุณเหม อื๊อ!” เหมันต์เหลือบสายตาขึ้นมองใบหน้าสวยซึ่งบิดเบ้เหยเกเพราะฝีมือตนเอง แต่ไม่ยอมละจากความหวานล้ำที่กำลังดื่มกิน ยิ่งสะบัดปลายลิ้นพลิกพลิ้วเร่งเร็วเท่าไหร่ เสียงหวานๆก็เปล่งออกมาให้เขาได้ยินดังขึ้นเท่านั้น ชายหนุ่มละสายตาจากดวงหน้าของหญิงสาว กดฝังใบหน้าลงกับความอุ่นนุ่มชุ่มฉ่ำ เร่งปรนเปรอหญิงสาวเพื่อส่ง
เธอไปยังปลายทางวิมานแสงดาว
“คุณเหม คุณเหม อ๊ะ...อ๊าย!” เพียงขวัญกรีดร้องเสียงหลงออกมาในที่สุด
