เพียงขวัญขยับตัวด้วยความเมื่อยขบไร้สิ้นเรี่ยวแรง ความทรงจำสุดท้ายก่อนจะหลับใหลไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วคือ เสียงกรีดร้องยาวนานของตนเอง กับร่างกายที่เกร็งสะท้านหวามไหวจนแทบขาดใจ แล้วใบหน้านวลก็เห่อร้อนขึ้นมาทันใดเมื่อจำได้ว่า เหมันต์ไม่ได้ใช้กำลังบังคับขู่เข็ญ เขาไม่ได้เอาแต่ใจ ชายหนุ่มอ่อนโยนในตอนแรก ปลอบประโลมเธอจนโอนอ่อน เขารอจนเธอพร้อม แล้วจึงชักนำเธอไปบนเส้นทางสิเน่หา ปรนเปรอด้วยความเร่าร้อน และที่สำคัญเธอร่วมมือไปกับเขา ตอบสนองเขาด้วยความเต็มใจ เพียงขวัญไม่อยากจะเชื่อเลยว่าความสุขซ่านจากรสรักจะทำให้ตัวเองเผลอไผลและหลงใหลไปได้ขนาดนั้น
หญิงสาวสลัดความคิดที่ผุดพรายขึ้นมาทิ้ง สะบัดส่ายหน้าแรงๆสองสามครั้ง เหลียวมองรอบห้อง เมื่อไม่เห็นตัวต้นเหตุที่ทำให้เธอไร้สิ้นเรี่ยวแรงและนอนตื่นสาย จึงค่อยยันกายลุกขึ้นช้าๆ โดยไม่ลืมที่จะดึงรั้งผ้าห่มผืนใหญ่ที่ปกปิดร่างกายขึ้นมาไว้แนบอกด้วย ห้องน้ำคือจ
