“เรื่องอะไรจะเปิดให้ นอนคนเดียวไปเถอะ” ร่างเล็กเอนกายลงนอน ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตลอดตั้งแต่ปลายเท้าถึงศีรษะ แล้วอุดหูทั้งสองข้างไว้ เพราะไม่อยากได้ยินเสียงของคนขี้เอา...แต่ใจ
“ก็ได้...อยากจะลองดีกับผมใช่มั้ย” เหมันต์โมโหที่คนอยู่ในห้องไม่ยอมเปิดประตูให้ ชายหนุ่มมองบานประตูอย่างคาดโทษ ก่อนจะหันหลังเดินกลับไปทางห้องของตน
เสียงคาดโทษหายไปเพียงครู่เดียว ก็มีเสียงกุกกักดังอยู่ที่ประตู เพียงขวัญรีบลุกขึ้นนั่ง ตามองไปที่ประตูอย่างระแวดระวัง แล้วก็ต้องตกใจตาเบิกกว้าง เมื่อประตูไม้บานใหญ่ถูกเปิดออก โดยมีร่างใหญ่ยืนจังก้าอยู่ตรงนั้น หญิงสาวลนลานลงจากเตียง รีบวิ่งไปยังประตูห้องน้ำ รู้แหละว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาอยู่ในโหมดโมโหจัด ซึ่งสถานการณ์ตอนนี้
เธอต้องพาตัวเองให้อยู่ห่างเขามากที่สุด
“จะไปไหน” เสียงถามคำรามชิดใบหูเล็ก ร่างบางถูกรวบเอวคอดไว้แน่น ก่อนที่จะถูกยกลอยหวือขึ้นพาดบ่าแกร่ง โดยไม่ทันได้ก้
