เล่ห์รักพรางสิเน่หา

ตอนที่ 3

ระยะทางจากชานเมืองหลวงถึงจุดหมายปลายทางเกือบห้าร้อยกิโลเมตร ทำให้ผู้โดยสารร่างเล็กเผลอหลับไปด้วยความเพลีย หลังจากที่เธอโทรบอกเพื่อนที่ทำงานว่าไม่ได้ไปทำงานอีกแล้ว และพยายามโทรศัพท์ติดต่อมารดาจนแบตเตอร์รี่โทรศัพท์หมดแต่ก็ไม่มีใครรับสาย เหมันต์ชำเลืองตามองผู้โดยสารข้างกาย แล้วพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ในตอนที่หญิงสาววิ่งกลับเข้าไปในบ้าน เขากลัวเหลือเกินว่าเธอจะเปลี่ยนใจไม่ยอมไปด้วยกันเสียแล้ว เขานั่งลุ้นอยู่จนเลยเวลาไปหลายนาทีจากที่กำหนดให้เธอ แต่เขากลับต่อเวลารอออกไปอีก ด้วยความหวังว่าเธอจะกลับออกมาแล้วขึ้นรถมากับเขา เมื่อนึกถึงตอนที่เห็นร่างเล็กหอบหิ้วกระเป๋าใบใหญ่ออกมาจากบ้าน หัวใจที่เคยสงบนิ่งก็ลิงโลดเต้นแรงอย่างไม่น่าให้อภัย และเผลอยิ้มอย่างพอใจจนน่าเกลียด แค่เจอกันตัวเป็นๆครั้งแรกหัวใจและร่างกายกลับมีปฏิกิริยาตอบสนองกับเธอจนน่าตกใจ

“อาจันทร์ครับ ผมพาน้องกลับไปที่บ้านด้วยแล้วนะครับ เช็คเงินสดห้าล้านอยู่ในซองในตู้จดหมายหน้าบ้านนะครับ” เขาโทรหาพรจันทร์ในตอนที่เห็นเพียงขวัญเดินออกมาจากประตูบ้าน ฝ่ายนั้นดูเหมือนจะตกใจอยู่ไม่น้อย เพราะพรจันทร์อุทานเสียงดัง และบอกเขาว่าลืมบอกลูกสาวให้เตรียมตัว หากแต่เขาไม่ได้สอบถามหรือพูดอะไรต่อ เหมันต์ตัดสายทันทีที่บอกธุระของตัวเองเสร็จ

เหมันต์พาหญิงสาวตรงกลับบ้านสวนทันที ระหว่างทางแวะพักเพียงแค่ครั้งเดียว เพียงขวัญนั่งมองเหม่อไปเบื้องหน้า และถอนหายใจเบาๆเป็นบางครั้ง เพราะความไม่คุ้นชินกับเพื่อนร่วมทาง ความเงียบภายในรถทำให้หญิงสาว ข่มตาหลับหนีบรรยากาศชวนอึดอัด

“ขวัญ” เสียงเรียกจนเกือบเป็นตะคอก ทำให้เจ้าของชื่อสะดุ้งตื่น

“คะ” ใบหน้าหวานเหลียวซ้ายขวา แล้วหันไปจ้องหน้าสารถีที่พาเธอมาจากบ้าน เหมันต์เปิดไฟภายในรถไว้ก่อนปลุกเธอแล้ว หญิงสาวจึงเห็นหน้าตาของเขาได้ชัดเจน ใบหน้าคมเข้มรับกับทรงผมตัดสั้นเปิดหน้าผาก คิ้วเข้มดกหนาเหนือดวงตาดุดัน รับกับจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหนาหยักได้รูป ทั้งหมดรวมเป็นเค้าโครงหน้าที่มีเสน่ห์ดึงดูดให้เธอตะลึงไปชั่วขณะ ตั้งแต่พบกันเมื่อตอนเย็น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอจ้องหน้าเขาแล้วพิจารณาอย่างละเอียด

“จะมองอีกนานไหม ถึงแล้ว ลงไปสิ” เหมันต์ดับเครื่องยนต์แล้วลงจากรถไปก่อน เพียงขวัญสะบัดค้อนวงเล็กตามหลังเขา ก่อนเปิดประตูก้าวลงไปยืนบนผืนดินที่เธอมาเหยียบย่างเป็นครั้งแรกในชีวิต ผืนดินที่กำลังจะทำให้ชีวิตเธอเปลี่ยนแปลงไป

รอบข้างที่มืดมิดทำให้เพียงขวัญมองเห็นได้เพียงระยะใกล้ๆ เหมันต์ถือไฟฉายหิ้วกระเป๋าใบโตของเธอเดินตรงไปยังตัวบ้าน

“นั่นห้องนอน ห้องน้ำอยู่ในนั้น” เมื่อเปิดไฟทุกดวงภายในบ้าน เพียงขวัญถึงรู้ว่าบ้านชั้นเดียวของเขาเป็นบ้านสไตล์โมเดิร์นลอฟท์ ผนังปูนเปลือยและของตกแต่งบ้านเป็นโทนสีน้ำตาล ผนังใช้อิฐเปลือยสีน้ำตาลแดง เฟอร์นิเจอร์ใช้โทนสีค่อนไปทางสีน้ำตาลเข้ม หากแต่โซฟาตัวยาวและผ้าม่านหน้าต่างที่ยาวตั้งแต่เพดานจรดพื้น ใช้โทนสีขาวตัดกันอย่างลงตัว

“ดึกมากแล้วรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเข้านอน พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปใส่บาตรกับผม” เพียงขวัญเลิกคิ้วเรียวสูง แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร คนพูดก็เดินไปอีกทางกับที่ชี้บอกว่าเป็นห้องนอน หญิงสาวตัดสินใจลากกระเป๋าเข้าไปในนั้น ห้องนอนกว้างโทนสีน้ำตาลดูอบอุ่นน่านอน เตียงหลังใหญ่กลางห้องคลุมด้วยผ้าห่มผืนใหญ่สีน้ำตาลเข้ม เครื่องนอนทุกชิ้นอยู่ในโทนสีเดียวกัน ทุกอย่างดูเรียบง่ายแต่หรูหรา หากแต่เธอจะนอนหลับไหม...ในคืนนี้

สายน้ำอุ่นช่วยผ่อนคลายความเมื่อยล้าจากการเดินทางไกลได้เป็นอย่างดี ร่างเปลือยเปล่าสมส่วนขาวนวล ผมยาวเกล้ามัดขึ้นลวกๆ ยืนอยู่ใต้สายน้ำ เพียงขวัญหลับตาเงยหน้ารับสายน้ำจากฝักบัวอันใหญ่ให้รินรดร่างกาย กลิ่นหอมของครีมอาบน้ำทำให้รู้สึกสดชื่น มือบางลูบไล้ลำคอเรื่อยไปยังแขนเรียว สายน้ำช่วยพัดพาความกังวลใจทั้งหลายได้ชั่วเวลาหนึ่ง อย่างน้อยก็ช่วงเวลาที่เป็นส่วนตัวในห้องน้ำ ช่วงเวลาที่ไม่ต้องเห็นหน้านิ่งดุๆ

“ผมอาบด้วย” ดวงตากลมโตเบิกโพลงตื่นตระหนก ร่างบางสมส่วนขยับกายออก

ห่างคนตัวโตร่างเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับเธอแทบไม่ทัน เมื่อเขาแทรกเบียดมาแย่งพื้นที่ใต้สายน้ำอุ่น เพียงขวัญหลับตาหันหลังให้เขาทันที ขาเรียวขยับไวเท่าความคิด เธอต้องออกจากที่ที่แสนอันตรายในตอนนี้ทันที หากแต่เอวคอดกิ่วกลับถูกรวบดึงให้เข้าใกล้ร่างแกร่งกำยำ แผ่นหลังเนียนแนบไปกับอกกว้าง

“จะรีบไปไหน ถูหลังให้หน่อย” เหมันต์ยัดฟองน้ำถูตัวใส่มือบางแล้วหันหลังให้ เพียงขวัญอยากจะร้องไห้ออกมาเสียให้ได้ ร่างสาวแดงก่ำไปทั้งร่าง ใบหน้าร้อนวูบวาบ ทั้งกลัวทั้งเขินอาย และประหม่า

“ขวัญขอแต่งตัวก่อน คุณรอสักครู่นะคะ”

“เสียเวลา เร็วๆหน่อย ผมง่วง” เขาตวาดเธออีกแล้ว เพียงขวัญสะดุ้งจนตัวสั่น ตัดสินใจหันหน้ากลับมามองคนที่ยืนหันหลังให้ ค่อยๆถูฟองน้ำไปตามแผ่นหลังกว้าง เธอมาที่นี่เพื่อทำหน้าที่ภรรยา และนี่คือสิ่งที่เธอเตรียมใจไว้แล้วว่าต้องเจอ แต่เขาก็จู่โจมรวดเร็วเหลือเกิน เธอยังไม่ทันได้ทำใจเลย

“แรงๆหน่อยสิ ถูเบาอย่างนี้ขี้ไคลมันจะไปหลุดได้ยังไง” คนถูกตวาดสะดุ้งอีกแล้ว ทำไมเขาชอบใช้เสียงข่มขู่เธอนักนะ อารมณ์กรุ่นๆของคนถูกตวาดถูกดุหลายครั้งชักเดือดขึ้นมาบ้าง หญิงสาวค้อนให้กับแผ่นหลังกว้าง