ทุกคนเดินออกไปเงียบๆ ส่วนอภิชาตินั้นขัดคำสั่งภรรยาไม่ได้แม้จะอยากอยู่นั่งฟังก็ตาม ก็คนมันหวงลูกสาวและโกรธเล็กน้อยเมื่อได้รู้ว่าใหญ่ล่วงเกินลูกสาวของตัวเอง และตอนนี้เหลือกันเพียงลำพังสองคนแล้ว ใหญ่ก็ขยับจากโซฟาตัวที่นั่งไปนั่งตัวเดียวกับวารีดาแล้วรวบร่างน้อยมาซบอกตน
“รู้แบบนี้แล้วเลิกร้องไห้เป็นเด็กได้รึยัง พี่ไม่ชอบคนขี้แยนะ อีกอย่างพี่ไม่ชอบคนคิดไปเองแบบนี้ด้วย มีอะไรให้ถาม อยากรู้ก็ถาม ไม่ใช่คิดเองแบบนี้ ยิ่งไม่สวยอยู่แล้วยิ่งร้องไห้ตาแดงแบบนี้ยิ่งไม่สวย แล้วแบบนี้ใครเขาจะไปรักเราฮึ”
“ไม่รักก็ไม่ต้องรักค่ะ ปล่อยวิดวิ้วค่ะ วิดวิ้วจะ...”
“อะไรกัน ก็พี่บอกอยู่ว่าจะขอเราแต่งงาน แต่ไม่รอทัศคลอดแล้ว ขอตอนนี้เลย แต่งหรือไม่แต่ง ถ้าไม่แต่งก็คือไม่ต้องแต่งและก็ไม่ต้องเจอกันอีกเลย” เขาผละร่างน้อยที่ซบอกตัวเองออก แล้วเบือนหน้าหนีไปมองทางอื่น การกระทำของหมอหนุ่มทำให้วารีดาตามไม่ทัน เมื่อกี้เขาทำเ
