เที่ยงคืนกว่าหมอหนุ่มอาบน้ำใส่ชุดนอนเดินลัดเลาะมายังบ้านของวารีดา พร้อมกับแบกบันไดเก็บมะม่วงของแม่ตัวเองติดมาด้วยเหมือนเดิม พอมาถึงที่หมายก็เอาบันไดเกยกับขอบหน้าต่างห้องนอนของวารีดาปีนขึ้นไปเหมือนครั้งก่อน ครั้งนี้เขามีของสิ่งหนึ่งติดมาในกระเป๋ากางเกงนอนด้วย พอปีนขึ้นมาถึงจะเปิดผลักหน้าต่าง แต่เจ้าของห้องข้างในชิงเปิดออกมาเสียก่อน
“รู้ได้ไงว่าพี่จะมาหา” หมอหนุ่มถามเสียงนุ่มพร้อมส่งสายตากรุ้มกริ่มให้เจ้าของห้อง
ด้านวารีดา เธอนอนไม่หลับ เพราะมัวแต่คิดเรื่องตัวเองกับชายหนุ่ม เขายังไม่เคยบอกรักหรือแสดงความรักให้เธอรับรู้เลย มันทำให้กลุ้มใจจนนอนไม่หลับ เพราะคิดว่าเป็นตัวเองฝ่ายเดียวที่รักเขา พอได้ยินเสียงกุกกักที่หน้าต่างเลยเดินมาดู พอเปิดออกก็เจอเขาอย่างที่เห็น
“ไม่รู้หรอกค่ะ แต่นอนไม่หลับและได้ยินเสียงเลยมาเปิดดู” เธอตอบงอนๆ
ใหญ่ยิ้มให้น้องน้อยแล้วล้วงเอาแหวนที่เตรียมมาด้วยออกมา แหวนวงนี้
