“อ่า...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากของเขาและเธอที่บดจูบกัน เขาจูบเก่งจนเธอแทบขาดลมหายใจ จูบจนแทบจะตายตรงนี้ ทั้งลิ้นของเขาดูดเร่าลิ้นของเธอ ดึงเร่าคลอเคลียในโพรงปากเล็ก พร้อมกันนั้นเธอเองก็เผลอตัวจูบตอบเขา
“อ่า...อืม” ภัทร์รวีช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน วัลดัสยกยิ้มมุมปากพึงพอใจเมื่อตอนนี้คนตัวเล็กใต้ร่างกำลังติดบ่วงสวาทของตนอีกครั้งเหมือนวันนั้นที่เขาหลอกล่อเธอด้วยจูบและเล้าโลมจนเธอยอมปล่อยตัวให้เขา และตอนนี้ก็เหมือนกัน เขาต้องการภัทร์รวี เขาไม่เคยรู้สึกหิวและอยากได้ผู้หญิงคนไหนเท่าหล่อนมาก่อนเลยสักครั้ง อยากได้จนไม่มีอารมณ์จะไปสนใจผู้หญิงคนอื่นที่แวะมายั่วยวนที่โรงพยาบาล
“อ่า...อื้ม” เขาดูดลิ้นน้อยในโพรงปากเล็กควานกลืนความหวาน มือใหญ่ที่กดกักข้อมือเล็กก็ผละมากอบกุมสองเต้าอวบใหญ่แล้วโอบกอดยกร่างเล็กขึ้นหาตัวเองพร้อมปลดตะขอยกทรงจากด้านหลังของสาวเจ้าออก
“อ่า...อื้อ” ปากหนาผละ
