ฉันไม่อยากคุยกับเขา ไม่อยากเห็นหน้าเขา แต่เหมือนโชคชะตาจะเล่นตลก เพราะทุกครั้งที่ฉันภาวนาให้เอย์หายไปจากชีวิต เขายิ่งเข้ามามีบทบาทต่อสภาพอารมณ์และความรู้สึกฉันมากขึ้น
ชาติที่แล้วทำบาปร่วมกันมาหรือไง
เวรจริง...
“...”
เอย์ไม่พูดอะไร เขายังคงกอดร่างฉันไว้ ส่วนฉันก็ยังพยายามต่อต้านและผลักไสเขาทุกครั้งที่มีโอกาส
ไม่มีอะไรเป็นใจสักอย่าง สารรูปไม่เอื้ออำนวย หายใจแทบไม่ออก ยืนก็แทบจะไม่ไหว
ถ้ายังไม่มีใครมาช่วย อาการฉันอาจหนักกว่านี้ก็ได้
ความกลัวที่ขยายเป็นวงกว้างอยู่ภายในจิตใจเริ่มทำให้ฉันวิตกกังวล เป็นความรู้สึกชนิดเดียวกันกับตอนที่ตัวเองยังเป็นเด็กแล้วเผชิญกับอาการเหล่านี้
ฉันจำมันได้ดี และมันกำลังกลับมาเล่นงานฉันอีกครั้งในรอบหลายปี
ฉันกลืนน้ำลายถี่ขึ้น เริ่มจะฝืนตัวเองไม่ไหวแล้ว แต่ปากมันหนักอึ้ง ไม่อยากพูดอะไรออกไปให้ผู้ชายคนนี้ได้ยิน
จนกระทั่งฉันไม่สามารถมองเห็นอะไรอีกเลยนอกจากค
