หลายวันผ่านไป
“ไม่คิดจะกลับบ้านไปหาพ่อหน่อยเหรอ”
เช้าวันหนึ่ง...ขณะที่ฉันนั่งทาเล็บเพลินๆ อยู่ในห้องรับแขก เสียงทุ้มที่ดังขึ้นพร้อมกับกลิ่นขนมปังก็ทำให้ฉันต้องลากสายตาไปมอง
ขุนเพิ่งออกมาจากครัว เขาทำขนมปังปิ้งทาแยมรสผลไม้มาให้ทุกเช้า ซึ่งวันนี้เขาก็ยังลงทุนตื่นเช้าเหมือนเคยเพื่อทำอาหารให้ฉันกินด้วยเหตุผลที่ว่า ‘เธอผอมเกินไป’
“อยากกลับก็กลับเอง” ฉันรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อขุนพูดถึงบ้าน แถมยังเอ่ยถึงพ่อฉันด้วย
เป็นเวลาเกือบอาทิตย์แล้วที่ฉันอยู่คอนโดฯ ของขุน ไม่ได้กลับไปบ้าน เรียกได้ว่าแทบจะย้ายถิ่นฐานกันเลย
โชคดีที่วันนั้นฉันเอาของสำคัญติดตัวมาเกือบหมดเลยไม่จำเป็นต้องกลับไปเอาอะไรเพิ่ม เพราะถ้าให้เลือก...ฉันก็ไม่อยากกลับไปที่นั่นอีกแล้ว
พอกันทีกับอะไรเฮงซวยๆ
“แค่ถามเฉยๆ ไม่ได้เหรอ” ขุนทิ้งตัวนั่งบนโซฟาข้างๆ ฉัน โทนเสียงเปลี่ยนไปเล็กน้อยคล้ายกับรู้ว่าฉันกำลังอารมณ์ไม่ดี และส่วนหนึ่
