“ฉันไม่เล่น” เอย์ใช้มือข้างที่เคยโอบรัดเชยปลายคางฉันขึ้นเพื่อให้มองสบตาตรงๆ “แต่เอาจริง”
“เหม็นบุหรี่ จะอ้วก!” ฉันเบี่ยงหน้าไปอีกทางเมื่อเอย์ขยับเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นบุหรี่ฉุนจัด
ส่วนหนึ่งคงเพราะเขายังคีบบุหรี่ไว้ในมือด้วย กลุ่มควันที่ฟุ้งกระจายอยู่รอบๆ เลยลอยเข้าจมูกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ตุบ
ปฏิกิริยาของฉันทำให้เอย์ต้องปล่อยบุหรี่ที่ถูกไฟเผามอดไปเพียงครึ่งเดียวลงพื้น แล้วรู้ไหมว่าเขาทำยังไงต่อจากนั้น?
“ทิ้งแล้ว” เขามองหน้าฉัน...มองด้วยสายตาดื้อดึง “หายเหม็นยัง”
“...” ได้ยินเต็มสองหูว่าเขาถามอะไรออกมา แต่เพราะฉันสนใจแค่การหาทางออกไปจากที่นี่จึงไม่ได้ตอบเขา
การเพิกเฉยของฉันส่งผลให้เอย์ต้องใช้ตัวช่วย และตัวช่วยที่ว่าคือการบีบคางฉัน บังคับให้ฉันหันกลับไปมองตามที่เขาต้องการ
“ฉันถาม ไม่ได้ยินเหรอ?” นัยน์ตาเอย์เต็มไปด้วยประกายไฟ “หายเหม็นยัง”
“...”
“ไม่เหม็นแล้วจูบได้ไหม”
เจอคำถามซึ่ง
