“น้องชายที่น่ารักทำกับพี่สาวแบบนี้ แกลองใช้สมองอันชาญฉลาดคิดดูสิว่ามันถูกต้องไหม”
“กะ เกลพูดอะไร แม่ไม่เข้าใจ...” หลังได้ฟังความจริงจากปากฉันและช็อกไปพักหนึ่ง ในที่สุดมันก็เค้นเสียงอ่อนแรงออกมาเหมือนไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน สองตาวาวระริก ท่าทางคล้ายคนลมจับพร้อมทรุดลงพื้นได้ตลอดเวลา
ข้อดีหนึ่งเดียวที่ฉันเห็นในตัวสายธารคือ...มันเป็นคนมีความอดทน ไม่ค่อยมีปากมีเสียง
แต่ฉันมั่นใจว่าตัวเองมองคนไม่ผิด อีนางเอกละครน้ำเน่าตรงหน้านี่แหละ...ร้ายยิ่งกว่าใคร
ก็ลองมาเจอกับฉันหน่อย
“หยุดทำตัวหน้าโง่ได้แล้วสายธาร ยอมรับมาเถอะว่าเมื่อกี้แกได้ยิน” ฉันมองปฏิกิริยาของอีกฝ่ายอย่างสมเพช
ป่านนี้ในอกมันคงเดือดปุดยิ่งกว่าน้ำถูกต้มแล้วมั้ง ดูด้วยตาเปล่าก็รู้ว่ามันไม่อยากทนสักเท่าไหร่ แต่ในบ้านหลังนี้...การทำตัวดีๆ ให้พ่อพอใจถือเป็นสิ่งที่ควรทำ
“แม่ไม่...”
แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ยังปฏิเสธหัวชนฝา “แม่...”
“พ
