“จะล็อกห้องทำไม เกิดเป็นอะไรขึ้นมาใครจะรู้” คำถามนั้นฟังเผินๆ เหมือนกำลังเป็นห่วง แต่ฉันไม่ได้โง่ “ตายขึ้นมากลัวเก็บศพไม่ทัน”
“ฉันเคยทรมานจนเกือบตาย ปกตินายก็ไม่สนอยู่แล้วไหม?”
นี่ไม่ได้พูดถึงเหตุการณ์ในช่วงนี้ วันนี้ เดือนนี้ หรือปีนี้ แต่เป็นเมื่อหลายปีก่อน
ฉันไม่ได้อาลัยอาวรณ์หรือคิดถึงอดีตที่กลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่เอย์เป็นหนึ่งในบุคคลที่เปลี่ยนแปลงฉัน การกระทำของเขาเป็นส่วนหนึ่งที่บ่มเพาะสภาพจิตใจของฉัน ผ่านมาขนาดนี้แทนที่เขาจะสำนึกแล้วจำใส่หัวไว้บ้าง แต่ก็ยังเลวชาติไม่เปลี่ยนไปจากเดิม
“เคยสน” เอย์ตอบสั้นห้วน “แต่ตอนที่เอย์สน พี่เกลมองเห็นหรือเปล่า”
เขาก็ยังมองว่าเป็นความผิดของฉันอยู่ดี
เอย์ไม่เคยรู้ว่าฉันสูญเสียอะไรไปบ้าง ไม่เคยรู้อะไรเลย
“ถอย จะปิดประตู” ฉันเลิกสนใจทุกอย่างแล้วเอื้อมมือออกไปหมายจะปิดประตูตามที่ปากบอกจริงๆ แต่เอย์ยังคงนิ่ง ทำตัวขวางโลกไม่เปลี่ยน “เป็นตัวอะไร เวล
