ผมสะดุดตากับผิวสีน้ำตาลและใบหน้าคมคร้าม แม้จะเต็มไปด้วยหนวดเครา แต่ทว่าหนวดเคราก็ไม่สามารถบดบังความหล่อเหลาของผู้ชายคนนี้
ยิ่งในตอนที่แสงแดดยามเย็นสาดเข้ามากระทบใบหน้า ยิ่งเน้นให้เห็นความคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสันสวย คิ้วเป็นแพหนาลับกับดวงตาคม
“ลุงเคนน์ครับ… มื้อเย็นเราตกปลามาย่างกันนะครับ”
ผมนึกถึงเนื้อปลาเผาแกล้มเหล้าเบียร์ตามที่ลุงเคนน์บอกเอาไว้ ว่าไม่ยากนักที่จะหาอาหารจากทะเล ลุงเคนน์มีอุปกรณ์ตกปลามาพร้อม
“ได้เลยครับ… เดี๋ยวลุงขอเวลากางเต็นท์สักครู่นะครับ… กางไว้ให้เสร็จก่อนค่ำจะดีกว่า ลุงเตรียมเอามาสองเต็นท์… ”
ลุงเคนน์กล่าวพลางคลี่เต็นท์ผ้าใบสีเขียวเข้มที่พับรวมเป็นก้อนอยู่ในถุงผ้าใบ
“ผมว่ากางแค่เต็นท์เดียวก็ได้นะครับ… เดี๋ยวผมขอนอนกับลุงได้ไหมครับ… ”
ผมตกใจตัวเองเหมือนกัน ที่กล้าเอ่ยประโยคนี้ออกมา
“คุณเมฆแน่ใจนะครับว่าจะนอนได้… เตือนไว้ก่อนว่าลุงกรนดังนะครับ… ”
ลุงเคนน์หันมาม
